Els Kleverlaan schreef op dinsdag 15 september 2009, 17:33:


Er heel bewust een leermoment van maken , bv al clickerend?
Losse volg en synchroonloop [jeetje , hoe schrijf je dat...] spelletjes doen waarbij hij beloond wordt voor de afstand die hij houdt , en gelijk met jouw, zijn voeten neerzet , waarbij hij dus naast je loopt in plaats van achter je?
Ik roep maar wat hoor , heb hier ook een hardnekkige hielentrapper [ Maike] , maar bij hem heb ik nog niet de moeite genomen om hem dat af te leren...ahummm

Gr Esther

Herman schreef op dinsdag 15 september 2009, 18:50:


He Herman,

Jij hebt genoten!!! Geen twijfel over mogelijk!

En Eddy en Hilde vast ook wel , in mooi Bretagne!

Gr Esther

marianne laenen schreef op dinsdag 15 september 2009, 20:27:


Mijn idee!
We zijn hier thuis inmiddels zover dat er over gepraat kan worden om weiland op te offeren voor meer ruimte om de paarden te laten scharrelen.
Er mag al een vijver komen , en voor de bult heb ik al een jaar geleden toestemming gekregen.
Over verschillende ondergronden mag nog niet gepraat worden....

Gr Esther

Sandra van Bommel schreef op maandag 21 september 2009, 10:45:


Jemig , moeilijk hoor... maar je leeft maar een keer dit leven!
Ik denk dat je wel begrijpt wat ik daarmee zeggen wil.

Ik neem aan dat er dus geen mogelijkheid is om de merrie aan te houden , en er nog een rijpaard bij te nemen?
Persoonlijk vind ik het geen schande om voor jezelf te kiezen , ook al begrijp ik je gevoelens maar al te best en zal je als je voor jezelf kiest , dat rotgevoel wel te lijf moeten gaan.
Je hebt het rotgevoel toch niet over het plekje waar je merrie eventueel zou komen te staan?

Ik heb hier de boel 5 jaar aangekeken , en ben ook tot de conclusie gekomen dat het zo niet langer kan. Ik wil met plezier met de paarden bezig zijn , en daarvoor zal er wat moeten gebeuren. Zover ben ik inmiddels , maar wat precies , weet ik nog niet.
Ik ben 41 , en heb diezelfde wens als jij...ik ''moet'' ook opschieten!

Gr Esther

Sandra van Bommel schreef op maandag 21 september 2009, 11:19:


Oke , ik ook even plakken en knippen...

Jemig , moeilijk hoor... maar je leeft maar een keer dit leven!
Ik denk dat je wel begrijpt wat ik daarmee zeggen wil.

Ik neem aan dat er dus geen mogelijkheid is om de merrie aan te houden , en er nog een rijpaard bij te nemen?
Persoonlijk vind ik het geen schande om voor jezelf te kiezen , ook al begrijp ik je gevoelens maar al te best en zal je als je voor jezelf kiest , dat rotgevoel wel te lijf moeten gaan.
Je hebt het rotgevoel toch niet over het plekje waar je merrie eventueel zou komen te staan?

Ik heb hier de boel 5 jaar aangekeken , en ben ook tot de conclusie gekomen dat het zo niet langer kan. Ik wil met plezier met de paarden bezig zijn , en daarvoor zal er wat moeten gebeuren. Zover ben ik inmiddels , maar wat precies , weet ik nog niet.
Ik ben 41 , en heb diezelfde wens als jij...ik ''moet'' ook opschieten!

Gr Esther

Nils Vellinga schreef op dinsdag 15 september 2009, 23:36:


We hebben het hier laten bezinken...
Nils , Pien , We zien wat we zien , en hoe we dat benoemen maakt dan toch niet uit?
Of het nou niet passende karakters zijn , of het opgedrongen leiderschap.
Ik ga het niet anders zien door een andere woordkeuze...

Of mis ik nou totaal een cloe?

Maike en Namkje staan nu een aantal dagen gescheiden , Maike vind het goed , en probeert zijn draai weer te vinden , maar Namkje pikt het niet.
Ze reageert geagiteerd op ons [staartgezwiep , hoofd wegdraaien en weglopen] , en ik vind haar erg zielig.
Ik ben teleurgesteld , en wat gedesillusioneerd , over de situatie , maar ook over mezelf.

We zitten eraan te denken om nog een ding te proberen , en dat is haar te plaatsen in een kudde , en haar daar te laten beleren.
Ik durf het niet , dat is ook een van de stukjes desillusie die ik heb.
Als ze beleerd is , is er ook een grotere groep mensen die haar eventueel zouden willen hebben , mocht dit plannetje niet slagen.
Ons idee is , dat als ze bereden kan worden , er vaker met haar iets gedaan wordt dan nu , waardoor ze meer afleiding heeft en misschien daardoor wat verandert?!
Wat meer stabiliteit , duidelijkheid...
Ik hoop dat we niet verkeerd denken.....
En in hoeverre is 5 jaar een ''moeilijke'' leeftijd voor een paard?

Gr Esther

Sandra van Bommel schreef op maandag 21 september 2009, 12:18:


Dan lijkt het mij al duidelijk wat je zelf wilt...[ben je al verder dan ik hihi]

Misschien dat je nog even kan wachten , en die mensen wat beter kan leren kennen , kijken wat er gebeurd met de paarden als het rotweer wordt , in de winter , of ze echt doen wat ze zeggen en beloven...
Jaren wachten , nee , dat kan gewoon niet meer , dat begrijp ik.
Maar misschien even een paar maand?

Gr Esther