Karin vermolen schreef op vrijdag, 19 november 2004, 17:09:


Oh.. ik snap er niks van - heb niks weggehaald. Wat was de bedoeling dan?

Leonie Jetten schreef op zaterdag, 20 november 2004, 11:32:


....... Een tijdje geleden bood ik op dit forum een artikel uit de Hoefslag aan dat ging over ‘aanpassingsproblemen’ van geïmporteerde paarden. Een heleboel lezers hebben daarop gereageerd en hebben het artikel ontvangen.

Een van de punten in het artikel was het probleem dat een paard ( en dus niet alleen de recentelijk in NL geïmporteerde paarden!!!) kan ervaren met ons nederlandse klimaat: soms koud, soms warm, weinig zonlicht en vooral véél vocht ( hoge luchtvochtigheidsgraad en regen). In de opvatting van de schrijfster van dit artikel is met name vocht een boosdoener – niet alleen in het geval van paarden die (van oorsprong) uit een warm land komen, maar ook voor de paarden uit de noordelijke hemisfeer(IJslanders en Fjorden bv). En ook voor paarden die al generaties lang in dit land wonen.

Ik ben er van overtuigd dat een paard heel wat kan hebben wat temperatuur betreft, zeker als ze zichzelf hebben kunnen voorzien van een wintervacht. Maar de combinatie van langdurig regen en wind levert maar al te vaak snotterige (en erger!) paarden op, zeker als de weerstand om welke reden dan ook wat minder is.
Nmm is het risico op verkouden worden voor een niet totaal afgehard paard te groot als de weersomstandigheden zodanig zijn dat we dagenlang vocht,wind,sneeuw etc. hebben. Dan krijgen mijn paarden dekens op als ze buiten zijn.
Ik vind het volstrekte onzin om maar ‘even te experimenteren’ – het paard kan noch tegen het één, noch tegen het ander protesteren. Dus volg ik mijn – ja echt wel, soms menselijke gevoel en zie dat, over de loop der jaren, ik geen snotterige of zieke paarden heb. Dus.. mijn dekens komen niet in de aanbieding! :)

M.

Trudy schreef op zaterdag, 20 november 2004, 12:33:


Ja.. het klinkt misschien als een soort sprookje maar, mijn paarden kunnen als ze dat willen bij slechte weersomstandigheden zo vanaf de wei hun stallen inlopen. En dat doen ze ook. Ik zie de paarden 24/7, ze staan 'aan huis' .Op stal gaan ze zelfs zodanig achter de schotten staan dat de wind geen vat op ze krijgt ( alle stallen hebben grote luiken die dag en nacht openstaan, ze kunnen aan drie zijden naar buiten kijken). Als het opklaart, lopen ze overdag vanzelf weer naar buiten, de rijbak door en de wei op.
Dat verstrekt mijn idee dat een paard wel degelijk beseft wat prettig en niet prettig is.. ze hebben een eigen keuze. De enige keus die ze niet hebben is dat ik besluit ze tóch een deken op te doen omdat ik te sterke afkoeling wil voorkomen.
M.

Voor de 'diepgravers' onder ons heb ik een interessante link waarin de geheimzinnige paardenziekte verder uitgediept wordt en wellicht mogelijke oorzaken belicht worden. Het is wél een medisch gericht stuk, in het engels, maar desondanks de moeite van het lezen waard!

En Egon, er staat veel in over planten, schimmels, paddestoelen etc. dus zeker voor jou interessant!

http://www.ivis.org/reviews/rev/votion/chapter_frm.asp

Groet, M.

Peet schreef op zaterdag, 20 november 2004, 13:38:


Ho ho, niet zo aangebrand!
Ik was alleen maar wat verwonderd dat je jouw paard die eerst wel met deken opliep ( althans dat schreef je) nu en paar dagen zonder deken wilde laten lopen: “Dus, ondanks de barre weersvoorspellingen, doe ik komend weekend geen regendeken bij haar op. En dan 'es kijken hoe ze het daar op doet. (pffff, valt niet mee hoor, voor mij ) – ja dat zijn jouw woorden en dat mag ik dan toch wel een experiment noemen?

Ik realiseer me dat ik in een bevoorrechte positie zit met alle paarden aan huis, maar dat betekent niet dat ik bij iedere dreigende regenbui naar buiten hol om het dek erop te doen of als de zon weer schijnt, het eraf haal..

Ik neem als standaardregel aan dat paarden zich over het algemeen het lekkerst voelen bij een temperatuur tussen 10-15 graden. Om discussie daarover te vermijden: dat is niet mijn ‘aanname’ maar uit onderzoek gebleken. Vooropgesteld dat ik mijn paarden geen dikke wintervacht wil laten krijgen, zal ik dus als de gemiddelde temperatuur richting + 5 ( of lager) gaat een dek opdoen. De regendekens zijn niet gevoerd maar gewoon ademend, waterdicht materiaal – liggen relatief los op het lijf en het paard zal er, zelfs bij wat hogere temperaturen, niet door gaan zweten.

Ik ga ervan uit dat de temperaturen niet van –5 naar + 15 zullen zwalken op een dag, dus laat ik ze gerust de hele dag met dat dek opstaan, regen of geen regen. Zo simpel is dat.
Gaat de temperatuur naar een hogere, constante, dan lopen ze weer lekker bloot, regen of geen regen.

In een eerdere post schreef je dat het je verbaasde dat de vacht van het paard dat NIET onder de deken staat rechtop staat, en het deel onder de deken de haren plat liggen.
Als een paard het koud krijgt, dan gaan de haartjes rechtop staan om lucht vast te houden tussen de haren in en zodoende een extra warmte laagje te creëren, net zoals bv een vogel doet in de winter – die zet de veertjes op om warm te blijven. Nog afgezien van het feit dat de haren niet rechtop kunnen staan onder een deken, kun je ook concluderen dat het daar dus ook niet nodig is omdat het paard het op die plaatsen voldoende warm is.

Dat sommige paarden onder dek toch lopen te snotteren bij jullie, en de anderen niet .. tja, kan ook toeval zijn. Ik herinner me tenminste die ene keer dat ik s bij jou op bezoek was dat er – midden in de zomer – een Friesje rondliep op jouw wei met zeer dikke, gele snotpegels en veel akelige uitvloeiïng uit de neus…maar da's een ander verhaal..
M.

Peet schreef op Sat, 20 Nov 2004 18:11:31:




Je schiet aardig in de verdediging! (Ja sorry hoor, 'mijn' interpretatie van 'jouw reactie' :)..'t is niet anders!) Dank je wel voor de 'lees- en denkles' - best aardig om weer 's af-en-toe in de lagere school van het menselijk begrip te zitten. Moest je ook eens proberen!
Met groeten, Marianne :)

anja schreef op zondag, 21 november 2004, 11:08:


Hallo Anja,

jouw paard heeft misschien wel een heleboel vervelende dingen meegemaakt - heb je enig idee wat zijn 'achtergrond' is? Had de vorige eigenaar misschien dezelfde problemen?

Als een paard eenmaal angst voor iets opgevat heeft ( en soms is het heel lastig, of niet mogelijk zelfs om te achterhalen wat de oorzaak is), dan is het er ook niet 1-2-3 uit te krijgen. Daar is rust maar vooral heel veel geduld nodig.

Als je ervan overtuigd bent dat het paard lichamelijk verder niets mankeert ( misschien laten checken door een DA?) dan zit er niets anders op dan met geduld het paard te 'desensibiliseren' op de punten die hij/zij 'eng' vindt. Een voorbeeldje: als-ie het zadel 'eng' vindt, dan eerst 's rustig een sjabrakje opleggen en ondertussen maar met vriendelijke stem vertellen hoe braaf-ie is. Accepteert-ie zonder probleem een sjabrak, dan een keer de sjabrak met een dekensingel vastmaken en zo steeds een pasje verder. Niks 'eisen' - je hebt het paard blijkbaar nog maar kort dus hij moet ook in jou vertrouwen krijgen en niet het gevoel hebben dat iedere handeling van jouw kant, ook meteen betekent dat-ie iets 'moet' ..
Idem met het halster. Leer het paard eerst dat het niet 'eng' is om aan zijn hoofd en oren aangeraakt te worden - dan pas voorzichtig verder gaan met het halster.
De tijd die je neemt om 'm duidelijk te maken dat het allemaal meevalt, krijg je dubbel en dwars in vertrouwen terug.
Bouw het stap voor stap op..

Als je verder hulp nodig hebt mag je me ook wel privé mailen - ik zit in jouw omgeving.

Groet, Marianne

In een van de vorige postjes zag ik iets staan wat mijn aandacht trok..
Belonen….

De vraag is: vind een paard belonen fijn?

Ja, en nu niet slim reageren door te zeggen dat hij het tegenovergestelde (straffen) niet fijn vindt, dus zal ie belonen wél fijn vinden!!

Het woord antropomorfisme is vanmorgen al gevallen: de vraag is dan uiteindelijk of wij belonen (of niet), zien vanuit ons menselijk beleven? Wij vinden het fijn als iemand zegt: Goh, dat heb je goed gedaan joh.. maar zou een paard dat ook zo voelen? Eerlijk gezegd betwijfel ik het en gaat dat beleven van ‘fijn’ niet verder dan dat paarden dat onderling wel doen: het wegnemen van druk..(oftewel je niet meer met een ander bemoeien, vrij laten, je eigen gang kunnen gaan)…

Als belonen gekoppeld wordt aan een snoepje, dan komen we in de sfeer van ‘eten’ en eten is overleven.. dus ‘gefundenes fressen’ zou misschien wel als prettig ervaren kunnen worden.

Wie???

Groet, Marianne

cindynl68 schreef op zondag, 21 november 2004, 16:27:


Wat er in ieder geval in mos kan zitten is de MOSMIJT, de tussengastheer voor lintworm.

Groet, Marianne

Peter Donck schreef op maandag, 22 november 2004, 13:16:


Oui????

Spirithorses schreef op maandag, 22 november 2004, 14:03:


:) ... ik denk ook dat mijn paarden het fijn vinden hoor, maar... ik vraag me dan tegelijkertijd af of dat nu niet MIJN interpretatie is van 'fijn vinden'.. snap je? Ik bedoel: ik zie paarden elkaar onderling ook niet 'belonen' behalve misschien door het wegnemen van druk ( en dan is het nog maar de vraag of ook dát niet een menselijke interpretatie is?) ....
Misschien ben ik al te filosofisch bezig hoor maar ik vraag me af wat het paard beleefd/voelt als je bv. NIET zou zeggen dat-ie braaf is, of een aai of klopje zou geven. Is het wegnemen van druk bv. niet al ruimschoots voldoende?

Ik bedoelde ook niet een link te leggen naar snoepjes geven, dat is denk ik een ander verhaal: 1) opdracht 2) opdracht uitvoeren en 3) belonen snoepje/aai...

Het is niet mijn bedoeling om iemand van het knuffelen af te helpen hoor, ik vroeg me alleen maar af: vindt hij het fijn? vind ik het fijn en denk ik daarom dat hij het ook fijn vindt?

Nahja.. :)

Marianne

Bianca_6 schreef op maandag, 22 november 2004, 14:14:


Haha, ik ben 'menselijk' genoeg om het prettig te vinden als iemand tegen mij zegt dat ik iets goed doe .. net zoals ik menselijk genoeg ben om de pest in te krijgen als iemand mij zegt dat ik iets niet goed doe! Een bosje bloemen krijgen is nog leuker, maar daar gaat het niet om! Zijn we het eens dat wegnemen van druk ( oftwel vrijheid) dan voldoende is??


Okay, zo zou je een aai kunnen interpreteren. Je kunt ook stellen dat de merrie het veulen likt om de bloedsomloop van de boreling op gang te krijgen, eventueel de 'geur' wil verwijderen ( prooidier?) en het diertje wil stimuleren om 'in de benen' te gaan om te drinken.. Of ga ik nu te ver?

Marianne

Inge Teblick schreef op maandag, 22 november 2004, 14:42:


Waarom is dat een vreemde vraag Inge, die met niet meer dan 'duh' gehonoreerd moet worden?
Ik vind het helemaal geen vreemde vraag als je die wilt 'lezen' vanuit de optiek van iets aanleren of, een andere invalshoek: te veel menselijke interpretatie hechten aan de beleving van een dier?
Ik had met name van jou wel een andere reaktie verwacht!

Ik wil je wel nog een ander voorbeeld geven: ik zag onlangs een filmpje over het baltsgedrag van vogels. Daar kwam een stukje in voor over het 'mating process' van de albatros, die zoals je misschien weet, een partner voor het leven kiest. Welnu, afgezien van het hoe en waarom die vogel een bepaalde partner kiest, werd de - gedragswetenschappelijke vraag gesteld - waarom die vogels bepaalde handelingen uitvoerden ( zoals het langs elkaar heen wrijven van de snavels) om de relatie tussen hen te 'onderhouden'..

Misschien kun/ wil je je er iets bij voorstellen dat wij - mensen - zo'n vrijend vogelpaar 'lief' vinden - of op z'n minst denken: wat zijn ze aardig tegen elkaar. De vraag was echter: Is dat dan ook zo? De 'wetenschappelijke' conclusie was echter dat 'elkaar aardig vinden'er niks mee van doen had, maar de akties alleen uiteindelijk gericht waren op het 'voortbestaan en onderhouden van de genen' middels het ei of jong wat ze samen produceerden.
Snap je nu wat ik bedoel? Ik verleg die vraag dan naar het paard en ons menselijke gevoel c.q. beleving.
Een beetje met een omweg, maar een slingerpaadje is soms leuker dan de asfaltbaan, da's waar en vogels zijn geen paarden, dat snap ik ook.

Dus... tweemaal duh? Mag hoor.. :)
Marianne