Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 19 november 2004, 0:29:


Hartelijk gefeliciteerd met jullie boek. Wat een werk he? En wanneer belis je dat het "klaar" is.
Hiermee kan iedereen alle gereedschap in handen hebben om de ijzertijd achter zich te laten en niet alleen het paard, maar ook zijn benen, van zoveel mogelijk vrijheid te laten genieten!
Doe mij maar eentje!

PIet

Nick Altena schreef op zondag, 21 november 2004, 1:34:


Ik onderschrijf je verhaal volledig Nick.
Gisteren tijdens de clickerclinic weer een praktijk geval meegemaakt.
Een aardige Belgische dame nodigde mij en Debby uit om even naar de hoeven van haar paard te kijken.
Ze had hier op de site ontdekt dat paarden zonder ijzers kunnen en dat in praktijk gebracht, zeer tegen de stroom van mensen in haar omgeving in.
Haar paard was twee keer gestrasserd en je kon duidelijk zien tot hoever de nieuwe groei in de hoef gezakt was. Ze was zeer bezorgd of het nou wel nodig was dat er iedere keer in de zool gesneden werd.
Maar ja, hier dorst ze dat niet meer te vragen, want ze had al eens eerder iets gevraagd en was toen enorm aangevallen omdat ze nog geen kans gezien had om een plaats te vinden waar het paard altijd buiten kan staan.
"Ze was hier op "Hollandse" wijze aangepakt en het belerend vingertje had haar nog dagen achtervolgd.
Jammer, een hardstikke goedwillend mens, zeer begaan met de gezondheid van haar paard. Ook de zeker nog niet alledaagse manier van trainen , het clickeren., getuigt ervan dat je met je paard bezig bent en er over nadenkt. We zijn erin geslaagd haar na 1 bericht weg te jagen...... Is dat de bedoeling?
Wanneer tonen de Grote Ego's zich eens groot, door als dat nodig is van hun troon af te dalen en mensen echt te helpen en te begeleiden in hun zoektocht door de dagelijkse praktijk?
Piet

ik ben gisteren naar de clinic van Inge Teblick geweest. Clickertraining voor wat gevorderde paarden. Het leuke om dat gezamenlijk met twee dames in je auto te doen is dat er zoveel gepraat wordt, dat je de binnenlanden van Vlaanderen heel goed leert kennen. Afijn, na dik 2 uur hadden we de afstand die normaal gesproken 90 km is overbrugd.
Jammer, ik heb geen paarden gezien die verder waren dan mijn eigen Shiny.
Ik had gehoopt dat er meer gezien kon laten worden van het clickeren met paarden onder de man.
Maar goed, een volgend keer misschien.
Wat ik zeer interssant vond om te zien was dat Kim met haar prachtige beer van een fjord mee deed, terwijl het een level 2 Parelli paard en ruiter is. Dan worden de verschillen in de manier van training heel duidelijk.
Het grote verschil is de manier van belonen. En..... het volgende neem ik geheel voor eigen verantwoording en risico..... de motivatie van een paard.
Een Parellie paard wordt beloond met het geven van rust. Zeer vreemd voor me om te zien dat hij tussen elke oefening in even ging staan snurken ( overdreven :), hij ging gewoon ontspannen staan) Mijn Shiny, maar ook de daar aanwezige andere paarden, staat na het uitvoeren van een oefening te vragen " wat nu Piet? WAT NU PIET??? Hij ervaart het als beledigend als ik me ergens door laat afleiden en niet met mijn hoofd bij hem ben. Het tekent de motivatie om te willen werken, om iets te doen, te leren.
In mijn ogen, maar leg me aub uit waarom het niet zo is, geeft me de belongsmethode van Parelli me een negatief gevoel. Een paard doet niet liever als "niks" Met andere woorden: hij staat liever stil dan dat hij met je bezig is. Wat zegt dat over de motivatie om iets te willen leren?

anja schreef op zondag, 21 november 2004, 11:28:

anja schreef op zondag, 21 november 2004, 11:28:


Als je je paard pas twee dagen kent zou ik eerst aan elkaar beter leren kennen werken. So wie so die wond eerst laten helen. (Goede vraag Bianca!)Ga wandelen buiten, speel spelletjes, geef het paard redenen jou te gaan vertrouwen.
Doe niet hetzelfde als de vorige eigenaren: ik ben NU de baas en je hebt maar te doen wat ik wil. Heb geduld en werk kalm en voorzichtig.
Misschien heeft hij nooit een deken omgehad, waarom zou je dat dan doen? Leer hem om naar het halster toe te komen, het op te zoeken, zodat hij zijn hoofd laag houdt in plaats van in de stress te schieten en te vechten om het halster om te krijgen. Hoofd omhoog is altijd stress he. Wen hem eraan dat je hem overal aan kunt raken, cm voor cm. Beloon hem voor het goede wat hij doet, negeer het slechte. Zoek de trainingsmethode die je het meest aanspreekt. Ik werk door clickertraining met mijn paard. Kijk eens of dat wat voor je kan zijn Google eens, er is een hele wereld achter een knopje op je scherm.
Piet.

Gisteren een discussie gevoerd over de manier van druk opvoeren.
Onvermijdelijk komt dan Parelli ter sprake met de fases van 1 tot 4.
Nu zijn er mensen die beweren dat dit niet de beste manier is om een paard zo licht mogelijk te krijgen, omdat het paard zal wachten totdat hij de druk onaangenamer zal vinden dan wat hij moet doen en dus niet altijd op de lichtste aanwijzing zal reageren. Veel logischer zou het dan zijn slechts een keer, evt na een halve ophouding of een stemwaarschuwing, zacht te vragen en de tweede keer duidelijk
Zodat , wanneer een paard niet wil dat hem dat gebeurt, hij altijd op de eerste vraag zal reageren en dus sneller en lichter zal uitvoeren wat er gevraagd wordt. Natuurlijk moet het paard wel een kans krijgen om meteen te reageren, vandaar de stemwaarschuwing.
Wie laat hier zijn licht over schijnen?
Piet

Peter Donck schreef op maandag, 22 november 2004, 10:02:


Ik zou het meer waarderen als je een inhoudelijke menig geeft dan aan de zijlijn "antropomorfisme" te gaan staan roepen. Misschien kan je minimaal dan even uitleggen waarom je vind dat hier menselijke gevoelens op geprojecteerd zijn? Of hoe je anders dan erover na te denken en te praten een wezenlijk verschil in behandeling kunt benaderen?
Piet