Britt Claeys schreef op zondag 19 juli 2009, 17:36:


met sommige paarden wel, voor andere weet ik niet meer wat voor rare spullen ik nog te voorschijn kan toveren

Debbie schreef op maandag 20 juli 2009, 12:31:


ooit een keertje een shetlandmerrietje op de faculteit DGK zien binnenkomen, waar een Rotweiller aan de staart had gehangen. Ze hebben getracht de staart te behouden maar na enkele weken werd toch beslist dat amputatie noodzakelijk was omdat de wonde niet heelde. Dat is medische noodzaak. Een hond met een staarttumor bv waar de maden niet vanaf willen blijven ... Maar dat zijn eerder uitzonderingen dan de regel Raar dat er dan toch zo veel jonge dieren zonder staart rondlopen

belinda defraene schreef op maandag 20 juli 2009, 12:57:


Hier in Langdorp en omstreken hebben we haast geen mensen meer die nog opkijken van paarden die bitloos op wandel zijn. Ze zijn het allemaal al stillaan gewend aan het geraken. Wat vroeger een rariteitenkabinet leek, lijkt nu iets vanzelfsprekend te worden onder de wandelaars, fietsers, ... Negatieve opmerkingen hebben ze mij hier zelfs nog nooit gegeven. Eerder positieve. Steeds meer ruiters ook bitloos, maar dat is Eddy's verdienste!

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 21 juli 2009, 0:03:


Rock was er zo ene, telkens opnieuw halsters stuk, koorden over, keilbouten uit de muur, rubbers 3meter langer (bij wijze van spreken), ... en het was niet van de grote schrik, maar inderdaad van NU!

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 21 juli 2009, 0:32:


Die indruk kreeg ik bij Rock. Tataaaaaaaa en nu gaan we gras eten, want ik werd het stillaan beu! Telkens opnieuw. Sinds ik touwhalster gebruik, doet hij het niet meer. Ook Enno had zich over laatst zich even ergens achtergehaakt op de moment dat hij vast stond. Even paniek en daarna rust zodat ik zijn halster ervanachter kon haken. Toch: geen halsters in de weide aanlaten aub, en geen paarden zonder toezicht en veiligheidsknoop aan touwhalsters vastbinden.