trea hoex schreef op maandag 25 mei 2009, 0:50:
knip
> Ik blijf me toch oprecht afvragen hóe jij je paard denkt te
> overtuigen zonder leiderschap. Haar 'nee' blijft een nee, als
> jij niet laat zien dat je haar 'nee' wel ziet, maar het nu toch
> écht belangrijk vind om verder te gaan.
> Ze zal leren (als ze dat al niet geleerd heeft) dat alle
> interactie tussen jou en haar, háár feestje is. Zij bepaalt,
> jij volgt.
>
Helemaal mee eens.
Zoals vb bij Piablo: ja, ik weet dat het eng is, ik heb het gezien maar we gaan toch. En: ja, ik weet dat je wil galoperen, ik voel het, maar eerst netjes draven, kan je best
Zoals ik Eddy heb gezien: jawel, in alle zachtheid
zoals bij Moon: ik weet het, je mag nu even steigeren, maakt niet uit, maar we gaan toch want dit kan je best
en zo kan ik nog wel even doorgaan

En niet: ja, ik weet dat je niet vooruit wel dus doen we maar even iets anders, straks heb je misschien wel zin om vooruit te gaan.
Duidelijkheid in alle zachtheid, maar wel duidelijk, geeft enorm veel rust aan een paard. Net zoals aan een kind wat mij betreft. Afspraken in overleg, duidelijke (maar ruime) grenzen waar binnen veel kan, maar die grenzen zijn en blijven er en uiteindelijk bepaal ik die.