Piet schreef op vrijdag 8 mei 2009, 20:45:


Op dit moment is stoppen/laten grazen/bij sil laten staan een enorme beloning. Ik hou het liever even simpel. Ik ken het principe van het clickeren. Ik heb het een tijd met een van de shetten gedaan. Heb me er dus ook in verdiept. (train zelf ook al een leven lang honden)
Maar op dit moment hou ik het liever zo simpel mogelijk voor haar, omdat dat voor mijn gevoel juist nu belangrijk is. Rust in haar hoofd. Geen nieuwe dingen erbij.
Gewoon voelen dat het goed is.

Isabel van der Made schreef op vrijdag 8 mei 2009, 23:04:


Dank je. Dat ligt ook in de bedoeling. Ik ga ervan uit dat het veel tijd nodig heeft, maar we komen er wel. Kwestie van zelf 100% alert blijven op de signalen die ze afgeeft en zelf zoveel mogelijk blijven leren.

Wil schreef op zaterdag 9 mei 2009, 0:15:


Ze heeft inderdaad heel erg veel ellende moeten doorstaan, van verwaarlozing tot enorm veel dwang. Bedankt voor het compliment, maar ik ben erg veel wijzer geworden door een aantal reacties hier en die hebben mij toch op het spoor gezet.
Ik zal hier en daar berichten hoe het verder gaat met ons, maar ik ga ervan uit dat we een lange weg te gaan hebben. Maakt niet uit.
Ik hoef nergens voor een bepaalde tijd te zijn.

Diana van der Wal schreef op woensdag 13 mei 2009, 10:54:


Inmiddels weet ik dat er dus toch een allergie is. Een pollenallergie met overgevoeligheid voor zonlicht. Het viel mij eerst niet op omdat ik veel vanuit huis naar haar keek. Maar na wat dagen in de wei te hebben doorgebracht weet ik dus dat ze in de wei ook enorm veel briest, van die bijensteekachtige bewegingen met hoofd maakt daarbij, traanoogje heeft en wat heldere uitvloeiing in de neus. Soms een bloedneus door het vele briesen. Ze zoekt veel de schaduw op, want in de zon en bij wind is het erger.
Het is alleen zo dat de symptomen sterker worden als ze stress ervaart/opgewonden wordt/ of iets moeilijk vind.

Combinatie van factoren dus.
Daarnaast is ze stijf in de nek en ze krijgt daarvoor een checkup bij de dierenarts (paardenarts van de paardenkliniek)
Verder is het dus nog een kwestie van zorgen dat ze geen stress ervaart als ik met haar werk.
Niets over haar neus helpt ook (omdat ze momenteel dus wat last heeft van de neus)
Ik werk dus momenteel met een leadrope gewoon om de hals en dat gaat redelijk. Ze schud wel nog en briest, maar heel beheersbaar. Mits stress, werk in de zon en met veel wind wordt voorkomen. Zolang ze last heeft van de pollen zal het niet verdwijnen.
Er is een netje met bescherming voor ogen en neus besteld (tevens bescherming tegen uv) en dan gaan we kijken of dat helpt.

stumperd schreef op maandag 18 mei 2009, 16:43:


<lijnzaad is ook verkrijgbaar als brokken. Mijn paarden aten het zo niet, maar wel de lijnzaadbrok. Heb er eentje met veelvuldig vachtproblemen die het ook kreeg.

Als je hem niet alleen in de bak wilt zetten, kun je misschien kijken voor een pony erbij die ook niet zoveel voer mag hebben?

Verder is meer beweging wellicht een optie? Mijn shetten worden nu ook te dik, dus ik neem ze nu elke morgen om de beurt mee als ik met de honden ga wandelen (uurtje) Lekker door zand en modder baggeren en boomstammetjes springen. Ook nog gezellig.

Mijn twee shetten worden te dik. Ze staan met de twee grote paarden op een boswei van 6 ha. Geen rijk gras, maar blijkbaar te rijk voor hen.
De twee grote paarden en twee minies vormen een hecht stel.

Moet ik de shetten nu toch apart gaan zetten? (Vind het nogal sneu)
En is apart zetten op een kleine wei niet ook een risico omdat kort gras vaak meer glucose heeft?
Een zandbak heb ik niet. Alleen wei.

Is overdag apart zetten en snachts bij elkaar een optie omdat de glucose snachts minder is?

Ik ben al begonnen met hen om de beurt mee te nemen als ik smorgens een uur met de honden door het bos wandel en ik doe er grondwerk/lange teugelwerk mee.
Maar ik betwijfel of dat voldoende is.
Ze zijn nogal rond en ik merk vetophoping bij de manenkam (rolletjes) vooral bij Billy, die ook veel jeuk heeft en dus veel schuurt, mogelijk ook door te veel glucose.

jan seykens schreef op vrijdag 22 mei 2009, 16:07:


tja... graaskorf slopen ze en ik heb geen paddock met alleen zand. Alleen wei.
Een koetsje heb ik helaas ook niet, vandaar dat ik ze met grondwerk/lange teugel/wandelen aan het werk zet.
Bewegen ze iig. In de wei bewegen ze ook, maar niet voldoende blijkbaar.
Fructaan... ja klopt...
Zat alleen ook te denken aan een glucoseintollerantie omdat Billy een wat harde manenkam heeft en altijd jeuk...Vandaar mijn wat ongelukkige uitdrukking.

Is kleine wei ook een optie of zorgt kort gras voor een extra risico?
Is snachts het risico lager?

Wil schreef op dinsdag 2 juni 2009, 0:45:


Ik ken het verhaal nog niet.... kan iemand mij ff doorverwijzen.. wil het graag lezen.

Wil schreef op woensdag 3 juni 2009, 1:40:


Ok dank je... zal me erin verdiepen zodra ik tijd hebt. Interessant.

Beetje oneerbiedige titel, maar goed... voor degenen die het interesseert en tips hebben gegeven, toch even een update.

Allereerst de hoeven (daarover had ik eerder een vraag gesteld) Daarmee gaat het steeds beter. Na wat bijwerken hier en daar, beginnen ze er nu redelijk uit te zien. Ze loopt allang niet meer kreupel, alleen het lopen over stenen is nog wat moeilijk. Maar dat is niet vreemd. Ik ben heel tevreden, gezien ze een leven lang op ijzers heeft gelopen en in het begin echt veel moeite had met een ijzerloos bestaan (kreupel, slechte kwaliteit hoef)

Dekenloos is natuurlijk geen probleem, het is tenslotte inmiddels zomer en krachtvoerloos is net zo min een probleem. Ze ziet er heel goed uit.
Ik kreeg daarover complimenten van de paardenarts.

Haar autistich gedrag is sterk verminderd, al heeft ze nog haar vlagen waarin ze ff alleen wil zijn/afwezig is. Maar in de regel is ze tegenwoordig behoorlijk open en vriendelijk, hinnikt als ze mij ziet en komt naar mij toe. Soms wil ze heel lang aandacht, soms is een halve minuut meer dan genoeg. Prima.

Haar headshaken... het probleem waarover ik schreef, bleek deels te wijten aan allergie en voor een nog groter deel psychisch, wat ik al had verwacht.

Tips die ik heb opgevolgd: Paardenarts laten kijken. Is dus gebeurd. Tanden bleken lang(nooit?) onderhouden, ondertanden waren te lang, boventanten piepklein. Daardoor veel oneffenheden.
Paardenarts, tevens thuis in de tandenwereld, heeft het netjes bijgewerkt. De vergroeiingen vallen niet te verhelpen, maar met netjes bijhouden kan ze zich prima redden.
Verder onderzoek wees een verder gezond paard, voor zover hij kon zien. Longfoto's en kaakfoto's waren mogelijk, maar hij is geen voorstander van te snel een heel medisch verhaal doorlopen.
Liever eerst eens aankijken. Hij zag het headshaken ook meer als allergie met een flinke psychische toevoeging. Een beschadigde merrie, meende hij. Maar hij was ervan overtuigd dat het wel weer goed kwam.

Tip van eddy: ermee rijden. Heb ik dus gedaan. Ik heb haar inmiddels een paar keer in het bos gereden met de cross rope briddle.
Toen ze werd voorgereden door de vorige eigenares zag ik een kwaad paard wat opgezadeld werd en een supergespannen paard rijden met neus in de lucht, weggedrukte rug ed.
In het bos zag ik na opstappen een heel ontspannen paard. En nee... ze sloeg niet met het hoofd, brieste niet bovenmatig en liep gewoon ontspannen.
Alleen langs weien met drukke paarden was stressig voor haar. Vooral de dekhengst van de buren bezorgde haar de kriebels... tja... is ook nogal een macho en uitslover.

Maar ja... ik wil ook vanaf de grond ermee kunnen werken. Afwisseling vind ik leuk en ik vind het ook behoorlijk wat praktische kanten hebben. Wijken voor druk, leiden aan de hand, spelletjes als spiegelen ed is geen probleem. Commotie daarentegen wel degelijk.
Ik werk ook met driving game van parelli omdat het soms toch makkelijk is als je je paard op afstand even kunt sturen (terug sturen, voorhand wijken ed) Maar dat leverde een paard op met neus hoog, nek stijf, happen in de lucht. Fases opvoeren leek mij geen strak plan. Omdat ik nu eenmaal alles test (moet toch weten waar de moeilijke punten zitten...) maakte ik wat hupjes naast mijn paard, terwijl mijn man een meningsverschil aan het uitpraten was met zijn dame met eigen mening. Ik moet er tenslotte van opaan kunnen dat mijn paard niet gaat flippen als ik met mijn stijf gestel niet altijd feilloos opstap. Dit bleek dus echt een probleem. Boos, oren in de nek, kop omhoog, nek als beton, happen in de lucht ed. Interessant.
Begreep ik meteen waarom Driving game en galopperende paarden naast haar een moeilijk punt was.
Natuurlijk valt het te desensibiliseren, maar dat maakt het niet simpel
Dus dacht ik aan de tip van Piet.

Piet... ik heb dus besloten om met haar te gaan clickeren. Toch nog. Gezien ik haar dan kan leren om op kleine signalen te leren en meer te accepteren zonder haar meteen het leven zuur te maken en omdat positieve bekrachtiging voor haar wel eens zeer waardevol kan zijn na een leven lang negatieve bekrachtiging. Bovendien kent ze mij inmiddels wel en raakt ze stilaan gewend aan de maffe dingen die ik nu alweer verzin.
Ik heb er wel wat ervaring in, maar niet heel erg veel, dus heb meteen materiaal besteld. Ben wel al heel voorzichtig begonnen en nadat ze haar angst voor de clicker had overwonnen en het principe doorkreeg, kreeg ik al meteen een stapje achterwaarts op een klein gebaar, met oortjes naar voren. Daar ga ik dus werk van maken.

Dus iedereen bedankt voor de tips.
Overigens lees ik veel mee op het forum, maar reageer nog niet zo veel, tenzij ik vind dat ik echt iets toe te voegen heb,
Maar meestal zijn anderen mij allang voor.

joop schreef op woensdag 3 juni 2009, 14:35:

Ik ben het verhaal met interesse aan het volgen en wil alleen even kwijt dat ik het goed van je vind dat je dit doet. Je moet het nogal aandurven met twee hengsten in die staat.

Ik ben benieuwd hoe de castratie is verlopen en hoe het herstel verloopt. Bij oudere paarden en warm weer is het risico idd groter en de paarden blijven na castratie nog lang hengst. Maar de reden is zeer begrijpelijk.
Ik hoop dan ook dat jullie ook hier makkelijk doorheen komen en dat het een goede nieuwe start wordt voor deze mooie knapen.