Wil schreef op zondag 3 mei 2009, 22:38:
> sederen.
> Achter valt toch nog wel mee? Ja, het is te lang... maar zou
> nog even kunnen wachten. Natuurlijk zijn wij allemaal hier wel
> echte je-weet-wels he?
Ik heb nog geen enkele reden om aan te nemen dat ik juist die voorvoeten al zou kunnen bekappen, Wil. In het begin was het : "nee, mijn voeten horen op de grond" en het eerste wat ze deed was haar gewicht naar je toe verplaatsen om haar pootje terug te krijgen. Ging je daar niet mee akkoord dan was het vechten en geloof me, dat wint zij omdat ze al haar middelen dan ook gebruikt. Nu begint ze mee te werken en erop te vertrouwen dat ik haar help in balans te blijven, maar het is allemaal nog heel fragiel. Ik kén paarden met trauma's. Mijn grootste leermeester staat per slot van rekening hier. Dat gaat een stuk verder dan dat ze gewoon ergens bang voor zijn. Als ik haar overvraag het je een dikke kans dat ik weer een hele poos terug bij af ben. Dus voordat ze minimaal een minuut met haar been omhoog kan blijven staan en ze daarbij zichzelf in balans houdt, ga ik niet liggen duvelen aan die voeten. Of het moet niet tot haar doordringen, suf als ze is. Daarom denk ik aan een verdoving op de wei, mocht ze omkieperen dat ze zichzelf niet verwondt of bezeert en dan knip, knip, overal een paar cm rand af.
Die achtervoeten zijn wel vrij lang, maar hebben geen haast. Ik heb het gevoel dat wanneer ik me daaar even op concentreer ze die wel wil laten doen, omdat ze zichzelf dan met haar 2 steunpilaren van voren in evenwicht houdt.
Ja door het plaatsen van dat filmpje met die keiharde schijf hoop ik dat iemand me daar iets meer over kan vertellen.
Ik hoop ergens deze week mijn veearts naar haar te kunnen laten kijken en te kunnen overleggen over die verdoving.
Warboel
