van lennep schreef op dinsdag 28 april 2009, 13:58:
> Ik krijg ze wel te pakken als het moet , maar ik was gewent dat
> ze enthousiast naar me toekwamen als ik mezelf liet zien.
> Het pakken is niet het probleem , het niet meer uit zichzelf
> naar me toe komen zie ik als probleem.
Misschien kun je hier eens anders naar kijken. Want hier hoef je helemaal niet onzeker van te worden; integendeel wellicht zelfs.
Kwamen je paard ALTIJD meteen naar je toe als je buiten kwam?
Wil je dat? Is dat belangrijk voor je?
Waarom kwamen ze naar je toe, denk je?
Hier is het in ieder geval niet zo dat de paarden meteen naar me toe komen zodra ik m'n gezicht laat zien. Ik zelf zou dat ook niet willen eigenlijk. Ik heb liever dat ze hun gang blijven gaan, want ik kom zo vaak buiten en echt niet iedere keer voor hen.

Dus ik vind het prima dat ze pas naar me toe komen wanneer ze bijv. denken of weten dat ik lekkers bij me heb of wanneer ik ze roep of wanneer ik aangeef iets met ze te willen of wanneer ik iets bij me heb wat ze wel interessant vinden, dat soort dingen.
Dat stuk'zelfstandigheid' van ze en dat ze gewoon lekker hun eigen ding blijven doen, vind ik dus in ieder geval niet negatief of iets om onzeker van te worden.