Ilma Meijer schreef op donderdag 23 april 2009, 16:35:


Lily is vanmorgen gebracht. Ze is twee jaar geleden voor het laatst vervoerd. Ze stapte van de trailer af alsof ze nooit anders doet. Niet bezweet, geen diarree en vooral rustig, maar wel nieuwsgierig. Na een kleine rondgang samen met mij ging ze zelf op onderzoek uit en ging tenslotte grazen.

Vanavond zal ik haar van de enorme wintervacht proberen te ontdoen, onder aan haar buik hangen haren van 10 cm lang.....

Groeten,
Monique

Peet schreef op vrijdag 24 april 2009, 11:11:


Lily krijgt een Shetlander als maatje. Ben hard op zoek en heb waarschijnlijk iets gevonden. Hoor volgende week of het doorgaat.

Monique

Gisteren heb ik Lily voor het eerst gelongeerd. In eerste instantie bleef ze als een blok beton staan, terwijl ze me met grote ogen aankeek. Wat wilde ik in vredesnaam?????? Ze had algauw door wat de bedoeling was. Ze let erg op en ondanks dat ze nooit eerder gelongeerd is, snapt ze vrij snel wat de bedoeling is. Ze is nergens bang voor, geen zwiepende touwen, wapperende zadeldekens, die mogen zelfs over haar hoofd worden gelegd of wapperend plastic. Ze is helaas wel ontzettend bang voor een zweep. Alleen al de aanblik, wat erg. Ik heb gisteren gewoon de hele tijd een zweep bij me gedragen en haar af en toe per ongeluk ermee aangeraakt als ik haar aaide - ik wil niet dat ze daar bang voor moet zijn. Ze snuffelt er nu tenminste aan en loopt niet meer panisch weg.

Vanmorgen ben ik voor het eerst aan de wandel geweest met Lily. Mevrouw loopt over de dikste stenen en is nergens bang voor. Alleen als er plotseling iets achter haar opduikt gaat er een schok door haar heen en versnelt ze iets, maar direct daarna blijft ze staan en kijkt om, om vervolgens door te lopen. De boer op de hoek was aan het maaien met zijn tractor, veel herrie, stof, mevrouw bleef even geinteresseerd staan en liep toen rustig verder.

Morgenavond komt mijn dierenarts voor een algeheel onderzoek. Ik denk niet dat ik me zorgen moet maken, mevrouw loopt als een trein. Als het meezit krijgt Lily volgende week ook een Shetlander als vriendin.

Vanmorgen kreeg ik ook de laatste dierenartsrekening voor Indy: ruim Euro 500,--. Gewoonweg onbegrijpelijk dat het zo mis moest gaan.

Groeten,
Monique

Wil schreef op zaterdag 25 april 2009, 13:05:


Wreed Joop? Al die medicijnen die ze gehad heeft, die kosten ook geld. De dierenarts is midden in de nacht herhaaldelijk geweest. Een dierenarts doet niet aan liefdadigheid, die van jou wel?

De rekening van de Duitse tegenhanger van Rendac krijg ik ook nog. Is dat ook wreed? Had haar zeker beter naar de slacht kunnen brengen, had nog wat opgeleverd. Sorry, maar van dat soort opmerkingen wordt ik pissig.

Monique

Wil schreef op zaterdag 25 april 2009, 14:03:


Had het zo opgevat dat ik de rekening niet moet betalen omdat de dierenarts haar niet kon redden. Achteraf bekeken helemaal verkeerd opgevat. Sorry Joop.

Ben wat licht geraakt de laatste tijd, ik heb van bepaalde personen heel wat moeten horen. Ik had haar al eerder naar de slacht moeten doen, had ik veel meer geld gehad voor een nieuw paard en had ik niet uit nood zo'n harig geval moeten kopen die ook nog een snor heeft. Die personen kunnen me wat, ik ben blij met mijn besnorde dame.

De dierenarts komt maandag langs voor inenten. Inenten gebeurt hier niet zomaar, er gaat een lichamelijk onderzoek aan vooraf, omdat zieke paarden niet ingeent mogen worden.

Groeten,
Monique

Vanmorgen eerst uitgebreid met Lily gewandeld - ze is gewend aan een lange lijn achter iemand aan te sjokken, oren op halfstok, ogen dicht. Ik heb haar half naast mij laten lopen - een wereld van verschil toen ze begreep dat ze dat mocht. Ze was in alles geinteresseerd, moest overal aan snuffelen, vooral de sigaretten automaat was het einde. Inhalen doet ze niet, ze blijft keurig bij je lopen, passerende auto's worden genegeerd. Daarna de stoute schoenen aangetrokken: mevrouw in de bak opgezadeld en voorzien van een touwbosal. Opzadelen was een ramp, ze is gewend heel kort vastgebonden te staan, dan blijft ze als een blok staan. Met opzadelen volgde ze me steeds en begreep in eerste instantie niet dat ze gewoon moest blijven staan. Had ik eindelijk het zadel erop, draai ik me om om de singel te pakken, draai weer terug, was mevrouw verdwenen. Ze stond een paar meter verderop, maar kwam aanlopen toen ik haar riep. Na een paar keer oefenen begrijpt ze dit ook wel, denk ik, ze leert snel. Vrij staan is immers veel leuker dan kort vastgeboHet is net een groot kind, gezien haar leeftijd heel begrijpelijk. Ze kan aandoenlijk om bevestiging vragen of het goed is wat ze doet.

Mevrouw snapte er niks van dat de bosal om de neus moest, ze wilde hem steeds in de mond nemen. Het leidtouw wat naast haar bungelde bekeek ze wat argwanend om hem vervolgens te negeren. Eerst een paar rondjes beide kanten op gelongeerd en toen er even voor een paar rondjes opgestapt. Mevrouw stapte argwanend rond en zocht tevergeefs naar het bit, toen geconcludeerd dat ik schijnbaar niets van haar wilde (geen bit = geen werk) en met gespitste oortjes geprobeerd richting uitgang te draven, waar Klaas stond te kijken. Even been aandrukken en mevrouw week de andere kant op. De volgende ronde langs de uitgang werd er wel heen gekeken maar mevrouw liep verder. Ze reageert aardig op neckreining, met voorzichtig been erbij kun je haar erg gemakkelijk omdraaien. Het is wel erg wennen, Lily is vergeleken met Indy een erg log gevaarte, ze reageert praktisch met een vertraging erin. Eigenlijk wel erg prettig - ze schrikt ook met een vertraging erin, als ze het gevaar goed wil bekijken is het al weer verdwenen.

Linksom is ze erg soepel en kan ze goed buigen, rechtsom wil haar hals niet goed mee. Geen wonder, ze werd praktisch nooit in de bak gereden, alleen rechtuit op buitenritten. Nog heel wat werk aan de winkel dus, maar tijd zat. Ze is pas 4 jaar, nog erg jong. Eerst maar veel wandelen en af en toe wat oefenen in de bak.

Groeten,
Monique

Wil schreef op zondag 26 april 2009, 21:23:


Haar precieze geboortedatum is niet te achterhalen, in haar paspoort staat alleen een jaartal, 2005. Voor zover ik weet heeft hij haar als veulen op een markt in Engeland gekocht waar ze met nog 100 anderen stond. Ik ga er dus van uit dat ze net vier geworden is. Volgens de vorige eigenaar is ze pas enkele maanden onder het zadel, in ieder geval nadat ze 3,5 jaar geworden is is ze ingereden: zadel erop en gelijk in een groep naar buiten, daarna vrij snel alleen. Gelukkig is ze niet al met twee jaar ingereden, dat is tenminste iets. Daarom het zekere voor het onzekere en haar eerst eens vijf laten worden voordat we echt gaan rijden. Tot dat tijdstip voornamelijk wandelen en lekker de omgeving verkennen.
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op maandag 27 april 2009, 7:11:


Hallo,
heb wat foto's toegevoegd van afgelopen zondag!
Nog even over snorren: ziet er schattig uit, maar mevrouw doopte hem vanavond in een laagje uitelkaar geregende mest toen ik mest aan het scheppen was en veegde hem aan mijn jas en het handvat van de kruiwagen af. Toen mijn gezicht eraan moest geloven heb ik met een zakdoekje het ergste verwijderd.
Monique

Sieta schreef op dinsdag 28 april 2009, 8:32:


Gefeliciteerd Pien!
Groeten,
Monique

Ilma Meijer schreef op woensdag 29 april 2009, 9:54:


Indy heeft dit een keer bij mij geflikt. Mevrouw stopte ineens en ging gewoon stug achteruit, scheef met haar kont de weg op. Er was geen houden aan, daarom heb ik het gedrag versterkt, haar steeds verder achteruit laten lopen, ondertussen dreigend met het leidtouw haar kont van de weg afgedraaid, gezien de gevaarlijke situatie ook nog een mep op de kont gegeven. Toen ze een keer van de weg afgedraaid was, heb ik haar nog een heel stuk verder achteruit laten lopen. Toen ik haar liet stoppen en weer vooruit vroeg was ze duidelijk blij dat ze weer vooruit mocht lopen. Ze heeft het nooit weer gedaan.

Voor de duidelijkheid: Meppen is naar mijn overtuiging alleen gerechtvaardigd in een situatie dat er gevaar dreigt en het de enige mogelijkheid is er ongeschonden uit te komen.

Monique

van lennep schreef op woensdag 29 april 2009, 14:42:


Ik ben nu al een paar keer met Lily aan de wandel geweest. Ze loopt goed mee, haalt niet in, trekt niet, heeft echter wel de neiging bij een zijweg geinteresseerd stil te blijven staan of om plotseling af te buigen. Ze is ontzettend nieuwsgierig. Ik vraag daarom voor een zijweg al haar aandacht en leidt haar af (aan haar snor krabbelen, handig zo'n ding), dan is het geen probleem. Ze heeft een keer geflikt dat ze helemaal niet meer verder wilde, stond als aan de grond genageld naar een koe te kijken, want die vindt ze erg interessant. Lily was onbereikbaar. Omgedraaid met ferme stap in de richting van de koe (dat was het enige wat ze wilde), op een kleine volte getrokken, en met ferme stap weer de juiste richting op, steeds als ze het binnen voorbeen ophief een klein rukje aan het touw, haar aandacht moest naar haar benen omdat ze anders in de knoop kwam, weer uit de volte de juiste kant op met ferme stap en de koe was buiten beeld. Ze was zelf wat verwonderd en volgde gedwee. Geen wonder bij haar, ze is het niet gewend om te gaan wandelen en vindt alles zo verschrikkelijk interessant. Ik probeer te voorkomen dat staken normaal voor haar wordt om iets af te dwingen, mevrouw is erg bijdehand en leert ontzettend snel. Samen wandelen wordt steeds normaler en ook steeds leuker voor haar. Ze staat te popelen om mee te mogen.
Monique

Hallo,

Ik doe hier ook nog maar eens een poging om een vriendje of vriendinnetje voor Lily te vinden, heb net een advertentie geplaatst, misschien weten jullie wat?

Groeten,
Monique

Spirithorses schreef op zaterdag 2 mei 2009, 0:08:


Er hebben nu al heel wat mensen op mijn advertentie gereageerd - gewoon schrikbarend wat er allemaal aangeboden wordt, varieerend van agressieve shetlanderhengstjes die jarenlang alleen in een stal gestaan hebben maar ooooo zo lief zijn en Euro 900 moeten kosten want de fokwaarde he... tot grote volwassen paarden met allerlei blessures waardoor ze niet meer gereden kunnen worden en de eigenaar wil beslist rijden of paarden met rare kronkels die ronduit gevaarlijk zijn.
De klapper was een paard met notabene een schouderblessure. Daar ben ik echt van geschrokken. Nee dank je, ik wil geen tweede Indy, van haar schouderblessure heb ik jarenlang genoten en geen trek meer in.

Moest ik even kwijt.

Monique

Piet schreef op maandag 4 mei 2009, 9:16:


Ik reageer vanavond, zit nu op mijn werk.

Piet schreef op maandag 4 mei 2009, 10:13:


Klier...... :)
Kan niet bij mijn e-mail.
Monique