Vooraf ga ik in dit berichtje wat disclaimers inbouwen.
Het filmpje is géén eindresultaat.
De ruiter rijdt al jaren, maar nooit eerder zonder bit en met een veel lossere teugel, je ziet dat ze daar nog moeite mee heeft; niets meer om zich aan vast te houden
Het paard moet de achterbenen verder onder brengen.... allemaal terechte kritiek als je dat ziet. Er moet allemaal nog veel verbeteren.
Maar vijf lessen geleden -5 weken- was dit een scheve sterrekijkende kreupelaar waarvan ze dacht dat ze een miskoop aan had gedaan.
Na kreupel op ijzers te zijn, (ze zijn er anderhalve maand geleden vanonder gehaald) bleef hij zielig moeilijk lopen en na de tweede les bit eruit, loopt hij nu na de start van gerichte spieropbouw training zo. Nog niet perfect en nog heel wat werk, maar hee, kreupel??

http://smg.photobucket.com/albums/v344/piet55/?action=view¤t=MOV01289.flv

Gudrun schreef op zaterdag 18 april 2009, 9:27:


Nee, goeie les voor de volgende

Ariejane schreef op zaterdag 18 april 2009, 10:55:


Alles kan.... Maar door zeer regelmatig slijtage na te bootsen zal in ieder geval de de functie van de voet optimaal worden. Een zo sterk mogelijke verbinding tussen hoefbeen en hoefwand, een hoefbeen wat zo hoog mogelijk in de hoef zit. Itt een lange geflarede hoefwand waar het hoefbeen langzaam van naar beneden kan zakken en de lamellenverbinding nooit zo sterk zal zijn en waaruit een 'mechanische' bevangenheid kan volgen.
Hoe sterker de voet, hoe minder snel er dus iets zal gebeuren, maar helaas is het geen garantie voor ziekten die ontstaan in de rest van het lijf....

Jean Mclean schreef op maandag 20 april 2009, 9:30:


Als ik een veulen had Jean, dan ging ik er zo snel mogelijk mee aan de slag met alles wat een veulen hoort te kennen maar bovendien nog met veel meer leuke zaken die je samen kunt doen, natuurlijk volgens positieve bemoediging, oftewel clickertraining, om zijn hersens te trainen.
Wat voor mij zeker zo belangrijk zou zijn was werken aan een perfecte ontwikkeling van de hoeven. Dat betekent niet alleen lekker met mams in de wei, maar zoveel mogelijk ongedwongen bewegen over hard en onregelmatig terrein