Wil schreef op zondag 19 april 2009, 1:37:
>
> De eigenaar beweert dat als hij nu morgen met haar weggaat.... er geen problemen zullen zijn omdat ik dit vandaag gedaan heb.
> Laat hij haar nu 2 of 3 dagen staan... kan hij weer overnieuw beginnen met haar van het erf af te krijgen...
>
>
)
>
>
Tssjaaaaaa
Zo was die van mij ook..
Dit soort paarden (maar allemaal natuurlijk) vragen om zeer stabiel leiderschap. Dat houdt in: geen gemep, geen onverwachte bewegingen, maar ook geen geslijm. Ze reageren niet op meppen, maar het beledigt ze wel tot het bot, en dan komen ze helemáál niet meer in beweging. Bang zijn ze niet, maar als mens flikker je wel van je sokkel. Zo'n beest kijkt alleen maar nog verder op je neer. Het gedrag triggert de mens wel, heel erg. Maar je moet gewoon niet in die valkuil trappen. Dat ze op een ander moment dan weer teveel doen, is hun eigen disbalans, bijvoorbeeld ineens ontploffen, of dat er op een andere dag geen vuiltje aan de lucht lijkt te zijn.
Slijmen moet je dus ook absoluut niet doen, want ze kijken al op je neer, en je maakt je dan nóg kleiner, en dan komen ze echt niet van hun troon af.
Hetzelfde met eten; valt onder slijmen. Je degradeert haar, maar ook jezelf.
Je houding moet zijn: absoluut neutraal, wat ze ook doet. blijf heel stabiel in jezelf, sta goed stevig op je voeten, richt je aandacht op de omgeving. Dan vraag je haar mee, neemt haar iets vanaf de zijkant mee, zodat ze een stapje móet zetten. (Let op: meenemen is iets anders dan meetrekken.) Vervolgens vraag je haar vanaf de andere kant mee, enzovoort. Zo zigzag je voort. Geen doelen, geen prestaties, bijvoorbeeld: tot dat boompje daar, minimaal, dat voelen ze meteen en dan stopt alles weer. Alles stapje voor stapje. Dit houd je een tijd vol. Tot ze een keer doorademt, of briest, of zelfs wat makkelijker reageert. Daar, dat is het kwartje dat moet gaan vallen. En dan pas is ze braaaaaaaf, en mooooooi. Ze is toch niet moooi als ze een hapje eten aanpakt...
dat ze daar een stapje bij zet, is eerder toeval.
Wat ik ervan leerde was dat je erg bij jezelf moet blijven. Je gaat niet in op haar gedrag, als ze zin heeft om stil te blijven staan, krijgt ze op den duur toch wel een beetje last van het touw en dat is haar keus. Ze moet gaan doorkrijgen dat meelopen gezelliger is. Het allerbelangrijkst is dat je als leider je allerbeste kwaliteit blijft bieden en dat je eerlijk blijft, zodat ze uiteindelijk overtuigd is van je.
Zwaaien met touwtjes hoort daar ook niet bij, je haalt jezelf eigenlijk uit balans omdat je dan van positie moet veranderen en dan ben je teveel in beweging. Zïj moet in beweging komen en de leider volgen, dat is de point.
De eerste keer ben ik een uur of drie bezig geweest, tot ik de eerste zucht hoorde.
Ik heb er verschillende trainers bij gehad, maar die wisten het ook niet.
Meestal hebben deze paarden echt wel een reden om zo te worden, ze hebben zich afgesloten. Hoe dat komt is weer een heel ander onderzoek, maar hoort er ook bij.
Succes
Warboel
