Jacqueline v d Berg schreef op zaterdag 28 maart 2009, 20:43:
> Els Kleverlaan schreef op zaterdag 28 maart 2009, 14:13:
>
>> clarissa ruijgrok schreef op zaterdag 28 maart 2009, 11:16:

> denken en ik geloof dat haar wereld nogal is ingestort nu. Ze
> wil het beste voor hem maar weet gewoon niet meer hoe of wat,
> haar traditionele ideeën die ze als vanzelfsprekend ervaarde,
> staan erg op de helling nu.
Sluit me aan bij Els. Dit heb ik misschien niet genoeg benadrukt in mijn bericht.
Het dier zal eerst moeten genezen. Zonder verdere kneuzingen.
Met de ijzers eronderuit halen, geleidelijk aan de hielen verlagen zodat ie weer een hiellander wordt ben je een eindje in de goede richting.
Die spieren zal een deskundige naar moeten kijken, ik denk dat wat Els schrijft over die plauwe plekken... heel erg waar is.
Onkunde is niet leuk, maar wel iets wat op te lossen is. Als zij openstaat voor een goede behandeling en een andere richting en denkwijze... denk ik dat het heus wel goedkomt. Misschien moet het allemaal even bezinken bij haar he?
Ook wij hebben allemaal zo'n ommezwaai meegemaakt en voor ons is het nu allemaal normaal. Maar we vergeten gewoon dat wat voor ons NU normaal is... een ander nog over na moet denken.
En schuldgevoelens... hebben we ook allemaal.
Iedereen heeft ooit gedacht dat ie het beste met z'n paard voorhad.
Dat vanzelfsprekende, dat zal ze los moeten laten. En dat wil en kan niet op 1 dag..... heb dus ook geduld met haar, als eigenaar.

)
Groet,
Wil.