Monique Meijer schreef op zaterdag 28 maart 2009, 17:28:

Brok in mijn keel, dank voor het delen.
Michiel

Palmans schreef op vrijdag 3 april 2009, 18:46:


Het hoefmes en ook het slijpding hebben beide een plat vlak, die zet je haaks en plat op elkaar (je slijpt dus met het platte vlak op het platte vlak), en zo glij je heen en weer het mes scherp. Als het scherp is voel je dat het glijden stroever gaat, dan kun je stoppen.
Je kunt je hoefsmit ook vragen het voor te doen, als je er niet uitkomt.

Groet, Michiel

Hoi even een update hoe het nu met Luna en mij gegaan is in februari en maart.

We hadden dus last van stops bij het van huis af gaan en wildheid, bokken met zelfs steigeren en achteruit slaan. Nadat schuin wegtrekken en in beweging houden, en toch voorwaarts van huis af willen, het probleem verergerde wist ik even niet meer welke aanpak goed voor haar zou zijn.

In februari ben ik begonnen met een zachte aanpak, en heel weinig eisen. Op een zachte manier de hele maand rondom het erf gebleven, met veel grazen en hele kleine stapjes voorwaarts maken. Ze blijft de hele maand wild met stops, als we ook maar iets verder van huis komen. Ze stond die maand in een verharde paddock waar ze niet kon rollen, wel liggen in stro en ze staat bij een pony waarover ze de baas is. In de bak losgelaten gaat ze meestal flink te keer en kan ze haar energie afreageren met wild doen.

Door die zachte en voorzichtige aanpak in februari zijn haar stops zo goed als verdwenen. Wel is ze dan nog wild. Zoals ik haar nu begrijp is Luna gewoon een puber die dominant probeerd te zijn over me, en waarbij een zachte duidelijkheid beter werkt dan een firme duidelijkheid. En de eerste 2 maanden van voorbeeldig gedrag kwam doordat ze zich nog te onzeker voelde op haar nieuwe plek om in haar kracht te komen en in protest te gaan.

In maart heeft Esther van Lennip me geholpen met het leren omgaan met haar wilde buien. De korte lijn hebben we verruilt voor de lange, waardoor ze meer ruimte heeft als ze gek wil doen en daardoor werd ze ook sneller kalm. En zo leerde ik om te gaan met dit wilde gedrag. Ik was bang voor dat wilde bokkende protesterende paard, nu al minder en minder.

Luna staat nu sinds 2 weken in de wei, en dat is voor haar beter dan de paddock. Hier kan ze rollen en rennen en de hele dag met haar hoofd in het schamele groen. Sinds een week warm weer worden daar nu ook de stalpaarden bijgezet overdag. En daar zit een groter paard bij die Luna's maatje van haar afpakt overdag. Luna word hier heel timide van. Ze is nu verre van wild, ze ging zelfs achter me lopen maandag, waarop ik weer voor 't eerst sinds maanden een lange wandeling met haar gemaakt heb. Toch besloten dat ik de wandelingen kort hou en op plekken waar ze zich zekerder voelt. Dat is ook zachte aanpak. Woensdag bleef ze lekker voorwaarts naast me en luisterde goed. Het heeft even geduurd, en dat voelde als een echte crisis, maar ik heb het gevoel dat ik de juiste aanpak gevonden heb en met haar verder kan zo. Tijd zal het leren.

Ilma Meijer schreef op zondag 5 april 2009, 20:42:


Ja die ferme duidelijkheid was ook het eerste dat ik toepaste.
Dat zachte duidelijkheid met weglating van die steviger aanpak, genoeg kon zijn, wist ik niet. Zo ziet dat er uit ongeveer:

Als ik bij de poetsplaats met hooi aan kom lopen, dan verhinder ik ongevraagd toehappen met een wijsvinger. Die wijsvinger is er ook als ze met haar hoofd me weg wil drukken. Haar voeten optillen is geleerd met clickeren en geeft ze spontaan met een aanraking. De achtervoeten nog niet zo vlot daar neem ik tijd voor, aai haar been en geef een duwtje met wat trekken. De laatste restjes fermheid. Heeft ze een stop dan, wacht ik eerst, om haar een beslissing te laten nemen. Wel komt er weer dat rukje bij. Te lang wachten ligt niet in mijn aard en voelt ook een beetje als toegeven aan haar nukken. Dat rukje is eigenlijk al te veel en probeer ik telkens te voorkomen door minder eisen te stellen die haar tegendraads maken. Ik weet immers dat met een goed humeur ze meegaand is, waar ik ook ga. Voor dat humeur zorg ik dus goed, door vaak grazen en zachtheid met alles. Als ze graast tot aan mijn voet dan wijk ik niet (meer) maar laat ik haar om me heen stappen. Als ze links wil lopen, terwijl ik haar aan mijn rechter hand wil hebben. Dan was mijn oude reactie "kom mee naar rechts". Nu niet meer, nu loop ik extra naar links zodat alleen rechts voor haar een vrij uitzicht heeft en ze daar dan zelf voor kiest. Dat is mijn dominantie dan, haar pad af snijden, zonder dat ik hoef te trekken. onderwijl let ik op wat haar behoeftes zijn, en bied ik die aan (op mijn tijd), waardoor het leuk voor haar is om met me mee te gaan.


Net zoals Luna die rustiger/gehoorzamer lijkt als ze onzekerder is? Dat kan ook, het is vrij zeldzaam mi. dat paarden zekerder zijn in het zadel, dan ernaast lopend. Het is een beetje wennen vind ik, rustiger gedrag is wenselijk (vooral bij een wilde ongehoorzame Luna) maar onzekerheid niet (dat geeft stops op den duur).


Mooi!
Michiel

Anja Seijn schreef op zondag 5 april 2009, 22:44:


Eigen initiatief mag hij vragen aan je en jij neemt dan de beslissing. Dat heeft hij nog niet helemaal duidelijk denk ik. Als hij dat snapt, dan heb je leuke communicatie en neemt hij deel aan wat je doet samen. Om dit te leren zou ik een stop geven op elk moment als hij iets doet waar je geen opdracht voor gegeven hebt. Dan gaat hij nog wel aangeven, maar ook aarzelen en afwachten wat je reactie is, en dan kun je zo af en toe instemmen met zijn wens.

Groet, Michiel

Wil schreef op maandag 13 april 2009, 11:22:


Ach welnee Wil, als je een specialist vraagt te beschrijven hoe je het best je neus kunt snuiten, dan denken de toehoorders ook dat, zelf je neus snuiten te ingewikkeld is.

Dat neemt niet weg dat de gegeven info van veel waarde is.
Maar je kunt gerust je kruiwagen met mest omkieperen en even
fijnhakken en dan er bij gaan zitten van die mooie bollen kneden met je handen en ze op een warm winderig plekje neerleggen.
En dan gewoon op het kampvuur savonds naar de sterren kijken.

Groet, Michiel

van lennep schreef op dinsdag 28 april 2009, 9:37:


Het probleem dat ik zie bij deze grondwerk cursus is dat er te veel gebeurd op 1 dag. Jouw plaats mijn plaats was genoeg (met leidoefeningen erbij). Het loswerken erachteraan is teveel voor een paard dat nooit op deze manier gewerkt heeft. Het kan mi. niet anders dan overbluft worden.

Een ander ding dat ik me afvraag, is de jpmp oefening gedaan op basis van rust. Het is van groot belang dat het paard een vreemde bak eers mag verkennen op eigen houtje en zich daar redelijk veilig voelt. Dan ga je pas zelf je eigen pad lopen in de bak voor enkele minuten. En daarbij schijnbaar toevallig de achterhand van je paard kruisen om naar een plek te gaan die er achter ligt. Je focus is dus niet wegjagen maar lopen naar een plek achter je paard. Als je paard dan niet voor je wijkt en je daarbij even je leidtouw moet rondzwaaien, is al even achteloos en zo minimaal als nodig is. Heb je het idee dat het zo gegaan is?

Groet, Michiel

van lennep schreef op woensdag 29 april 2009, 17:56:


Mooi Esther!
Het belangrijkste is de oorzaken vinden van gestaak en/of onrust en dan de aanpak vinden die werkt bij je individuele paard.

Druk verhogen werkt bijvoorbeeld totaal niet bij Luna, zij is een paard dat juist gaat staken bij een beetje druk. Het heeft even geduurd voordat ik hier achter kwam. Zachtheid bij alles en eigenlijk is dat heerlijk, zo'n paard dat zachtheid afdwingt. Lichte druk op het leidtouw houden, is haar al te veel en vergroot het staken, laat staan meer druk geven op wat voor een manier dan ook. Het is paradoxaal om een stop op te lossen met zachtheid. Het lijkt bijna belonen van slecht gedrag, maar is het niet. Het is wel haar de tijd even geven zelf een beslissing te maken en met consequente zachtheid staakt ze zelden.

Nieuwsgierigheid vind ik persoonlijk wel leuk en daar neem ik dan de tijd voor. Ik hoef geen trein te halen en even ergens bij stil staan vinden we beide leuk. Ik vraag ook wel om door te lopen hoor en dat doet ze dan meestal ook. Luna staakt juist als mijn signaal, pressie word om door te lopen, een subtiel maar belangrijk verschil. Het verschil tussen een stakend onhandelbaar paard en een lief paardje vol vertrouwen.

Meestal wordt staken opgelost met vormen van verhoogde druk. Luna heeft me andere oplossingen laten vinden. En zolang die werken, je weet maar nooit, bevallen die me heel goed. Als ik bijvoorbeeld door wil lopen en zij niet, dan verhinder ik gras eten en wacht af. Ze schraapt dan soms met een been en besluit dan om door te lopen. Zolang het haar beslissing is en niet afgedwongen, gaat het goed. Als ze onrustig snel huiswaarts wil dan geef ik ook korte signalen met stem en leidtouw en evt. een rondje draaien. Haar bui ombuigen naar meer rust, werkt vaak ook, met een een graaspauze, goed getimed natuurlijk na een moment van goed gedrag.

Groet, Michiel
ps. ik post dit nog een keertje in het toppic "Luna", om ook daar de vorderingen terug te kunnen vinden.

Het belangrijkste is de oorzaken vinden van gestaak en/of onrust en dan de aanpak vinden die werkt bij je paard.

Druk verhogen werkt bijvoorbeeld totaal niet bij Luna, zij is een paard dat juist gaat staken bij een beetje druk. Het heeft even geduurd voordat ik hier achter kwam. Zachtheid bij alles en eigenlijk is dat heerlijk, zo'n paard dat zachtheid afdwingt. Lichte druk op het leidtouw houden, is haar al te veel en vergroot het staken, laat staan meer druk geven op wat voor een manier dan ook. Het is paradoxaal om een stop op te lossen met zachtheid. Het lijkt bijna belonen van slecht gedrag, maar is het niet. Het is wel haar de tijd even geven zelf een beslissing te maken en met consequente zachtheid staakt ze zelden.

Nieuwsgierigheid vind ik persoonlijk wel leuk en daar neem ik dan de tijd voor. Ik hoef geen trein te halen en even ergens bij stil staan vinden we beide leuk. Ik vraag ook wel om door te lopen hoor en dat doet ze dan meestal ook. Luna staakt juist als mijn signaal, pressie word om door te lopen, een subtiel maar belangrijk verschil. Het verschil tussen een stakend onhandelbaar paard en een lief paardje vol vertrouwen.

Meestal wordt staken opgelost met vormen van verhoogde druk. Luna heeft me andere oplossingen laten vinden. En zolang die werken, je weet maar nooit, bevallen die me heel goed. Als ik bijvoorbeeld door wil lopen en zij niet, dan verhinder ik gras eten en wacht af. Ze schraapt dan soms met een been en besluit dan om door te lopen. Zolang het haar beslissing is en niet afgedwongen, gaat het goed. Als ze onrustig snel huiswaarts wil dan geef ik ook korte signalen met stem en leidtouw en evt. een rondje draaien. Haar bui ombuigen naar meer rust, werkt vaak ook, met een een graaspauze, goed getimed natuurlijk na een moment van goed gedrag.

Groet, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op zondag 3 mei 2009, 12:05:


Natuurlijk we hebben allemaal ons eigen verhaal over de werkelijkheid.
Het mooie is, dat die werkelijkheid áltijd mooier en vriendelijker is dan welk verhaal dan ook. Lastig genoeg voor sommigen om het verhaal te scheiden van de realiteit, hoe doe je dit en is dat wel mogelijk? Weet één ding zeker, is je verhaal negatief dan zit je er naast.

Groet, Michiel
www.thework.org

tinne schreef op dinsdag 5 mei 2009, 18:21:


Als ik verschillende interpretaties hoor, is het eerste wat ik denk:
"beide hebben gelijk" en waarin dan? Waarschijnlijk zijn die donkere stallen met grote angstige ogen bekeken, niet beseffend dat dit de stallen zijn waar de paarden kunnen staan die op de vlucht zijn voor de muggen. Op de site rustruimtes genoemd als ik het goed heb. En al het andere goede is hierbij een beetje aan ze voor bij gegaan.

Dat Jantine zelf zou moeten gaan kijken, is teveel gevraagd, ze deelt geen dure sterren uit, wie betaald haar kosten dan? Wel kan ze in een mail vragen stellen, aan welk bedrijfje dan ook. Eerlijk en neutraal verwoord, krijgt ze dan ook wel een beeld uit de reactie. Dat ze naast andere info kan leggen.

Groet, Michiel

Peter Donck schreef op woensdag 6 mei 2009, 12:54:


Natuurlijk het gedegen werk is beter, alles echter op zijn tijd. Eerst kleinschalige initiatieven van de vooroplopers, wat later overgenomen gaat worden door de profs. Uit die volgorde kan je geen schakel verwijderen.

Groet, Michiel

veb schreef op woensdag 6 mei 2009, 6:19:

Wij zitten hier op kleigrond en deze winter heeft de boer een winterwei opengesteld voor de stalpaarden. 1 ha is dus intensief belopen geweest, met snachts 2 paarden constant en overdag wisselend tot zo'n 30 paarden er bij. Alleen toen mijn paard liever op een andere verharde paddock stond, dan in die drassige waterplassen, is die winterwei een maand leeg gebleven. Mest is er nooit uitgehaald en droog hebben ze altijd kunnen eten rondom de voerbak op een verhard stuk van 5 bij 10 meter. De wei wordt enkele keren gesleept bij half droge omstandigheden, waarmee gelijk alle diepe kuilen weer weg zijn.

Wat ik hiermee wil zeggen, klei grond kan dus best, als je niet zuinig op je gras hoeft te zijn. Wat altijd het geval is op je looppad. De wei houd je dan dicht als het te nat is. En op dat looppad heb je een stuk verhard voor droog kunnen eten. En laat je paarden dan maar lekker stampen als ze willen, door die vette klei. Slepen maakt alles weer recht op zijn tijd. En een vrachtwagen een heuvel speelzand laten brengen, voor ergens op je looppad is ook heel leuk. Het idee van die gratis stoeptegels, kan net zo goedkoop ook met grindtegels via marktplaats.

De weide zelf zou ik niet leeghalen van mest maar ook slepen, een stuk minder werk en net zo goed naar mijn ervaring. Of je zou paarden moeten hebben die extra gevoelig zijn voor wormen. Mestonderzoek is dus steeds nodig. Na de sleep zou ik die weidehelft 8 weken rust geven.

Groet, Michiel

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 6 mei 2009, 16:58:


Een goede vraag voor mij zou zijn, hoe om te gaan met het karakter van Luna? En Esther's Tekla heeft waarschijnlijk het zelfde, we hebben wat wandelingen samen gemaakt. Luna is een paard dat niet tegen druk kan, ze wordt daar opstandig van en blokkeert.

In de kudde gaat ze haar eigen gang, is nooit agressief en geliefd bij andere paarden, ze houd van rust. Haar stops los ik nu op aan een doorhangend touw en verhinder grazen op dat moment. En zorg verder natuurlijk dat ze het leuk heeft op een wandeling. Subtiel trainen dus, zonder daarbij een lichte druk op het touw te hebben. Geheel met doorhangend touw voorwaarts vragen, ze zet zichzelf dan zo onder druk dat ze schraapt met haar voorbenen en haar hals in bochten wringt. Uiteindelijk beslist ze door te lopen. De eerste honderd meter duurt het even, daarna gaat ze makkelijk mee. Ik ben benieuwt hoe Hempling omgaat met een paard dat niet tegen druk kan?

Groet, Michiel