van lennep schreef op donderdag 19 maart 2009, 6:19:


Hoi,
Ik reageer maar even hier aangezien mijn email in staking is.

Mijn Pête is in december ook met een hoest teruggekomen van de kliniek.
3 maanden dus en eind februari liep ze bijna continu te hoesten. Ze kreeg ook 'aanvallen' van benauwdheid. (1 keer zag ik zelfs haar tong donker worden en raakte ze nogal in paniek.) En na een kwartiertje stappen op de weg was ze helemaal kapot. De laatste keer dat de DA hier geweest is, waren er ook dingen te horen in haar longen die niet de bedoeling waren.
Die kliniek had het dan over een scopie en longspoeling.
Nou, daar krijg ik het dus benauwd van.

Wat ik gedaan heb:
- Hooi een hele dag/nacht weken.
- Haar stro vervangen door houtmot. (raar maar waar, helpt dit alhoewel ikzelf van die houtmot met dikke ogen rondloop en loop te niezen en met stro geen enkel probleem heb.)
- Ze krijgt Mytha onder haar eten
- En een scheut olie over haar voer tegen het stof. (Ik geloof inderdaad niet dat geweekt hooi kan voorzien in alles wat mijn paard nodig heeft.)

Vooral de omschakeling van stro naar houtmot heeft erg geholpen.
Vreemd vond ik dat aangezien dit dan toch insinueert dat het om een stofallergie zou gaan. (Waar haar DA's ook dachten, maar ik eigenlijk niet in geloofde.)
Het is allemaal wel erg toevallig, dat mijn paard opeens allergisch is aan stof. En dan net als ze van die kliniek kwam, terwijl ik haar zolang ik haar heb, nog nooit heb horen hoesten.
Ik kan eigenlijk niet geloven dat er geen verband zou zijn. (Misschien de antibiotica die ze daar gekregen heeft ofzo?... ik weet het niet.)

In ieder geval hoest ze nu veel minder. Op enkele weken tijd is haar conditie stukken verbeterd (Ik kan weer makkelijk langer dan een half uur tegen hoog tempo rijden.) En ik heb haar niet meer benauwd gezien.
Haar hooi maak ik ondertussen niet meer nat.
Olie ben ik ook weer mee gestopt en wanneer haar stal nog eens leeggehaald wordt, gaat er weer stro in. Ik ben benieuwd.

Alleen als ze 1 keer hoest is ze meteen vertrokken voor de rest van de dag
Maar de laatste week is dat niet meer voorgevallen.

Wat dat achterbeen betreft.
Je weet dat Pête ongeveer dezelfde operatie heeft gehad? Mij werd toen verteld dat zwelling op zich niets te betekenen had. Dat dat alleen een 'esthetisch probleem' zou zijn. Zelfs jaren later zit daar inderdaad soms nog wat zwelling op. Soms tijden helemaal niks en dan komt dat weer terug.
De mijne heeft daar natuurlijk ook wel artrose in gekregen, maar dat heeft meer te maken met een slechte revalidatie. (Een beetje hetzelfde probleem dat jij nu hebt. Jong paard dat stalrust en stappen maar niks vond.) Die zwelling zou daar los van staan. En meer of minder zwelling betekent voor mijn paard ook niet dat ze slechter of beter beweegt.

succes
Ans

joop schreef op donderdag 19 maart 2009, 15:37:



Of het een allergie is, is niet zeker. Ik weet alleen dat vermijden van stof tot nu toe wel een positief effect heeft.
Ik vind het allemaal een beetje té toevallig.
Dat hele gedoe met haar lever, de complicaties van die biopsie en de rotzooi die ze er dan hebben in gekapt en dan heb ik plots ook een paard met een stofallergie? Dat is wel een hele hoop toevallige pech op één hoop.


Ik ben echt niet van plan haar zomaar de rest van haar dagen op houtmot te laten staan. T'is net een hamster, naast het feit dat stro een deel uitmaakt van haar normale ruwvoer en houtmot duurder is, stinkt en slechter voor haar hoeven. Als het even kan, zet ik haar toch echt weer op stro. Als ze dan toch weer gaat hoesten, kan ik nog altijd opnieuw wisselen en heb ik weer wat meer duidelijkheid over de oorzaak van dat hoesten.

Ja ik weet het, naast het feit dat het heel sneu is om te zien en te horen.

Ilona Kooistra schreef op donderdag 19 maart 2009, 19:25:


O, ik weet niet of ik dat al eens geschreven had.
Pête staat al een aantal jaren s'nachts op stal. In ieder geval in de winter. Misschien dat ze in de zomer nog met onze andere paarden mee naar de zomerwei gaat. Maar dat valt nog af te wachten. In ieder geval niet als ze niet 100% gezond is. (Mijn zus wil het risico niet nemen ivm haar pony waarmee ze dit jaar gaat fokken en vindt het wijzer haar uit de buurt van onze andere paarden te houden.)
De kans is dus redelijk groot dat ze gewoon het hele jaar blijft waar ze nu is. En dat is een kleinschalige stalling waar de accomodatie niet is om dag en nacht buiten te lopen. + dat ze daar het vriendinnetje is van een nogal bezitterige, overactieve ruin die van zijn baasje sowieso s'nacht binnen moet. Pête buiten laten en hij binnen was geen succes. Stress en onrust voor beide paarden. Hij kan er niet mee om als ze te ver uit z'n zicht wandelt en zij lijkt s'avonds nogal blij als ze op haar gemak (zonder ADHD-ruin) aan haar berg hooi kan beginnen.

Ik blijf het gek vinden dat een paard 'opeens' allergisch zou worden. Hoe werkt zoiets eigenlijk? Is er iets dat dit kan triggeren?
Het is nu ook niet dat ze in zo'n extreem stoffige omgeving staat. Haar stal nu is bijvoorbeeld een open buitenstal, stukken minder stoffig dan haar huisvesting op de paardenmelkerij de voorbije winters.

Los daarvan, over dat zand.
Dat werd mij ook afgeraden. (Ik mocht bijvoorbeeld ook niet rijden in een stoffige bak.) Gras zou het beste zijn.

van lennep schreef op vrijdag 20 maart 2009, 9:31:


Haha herkenbaar,
Mijn DA zei ook dat ik maar voordroog moest voeren. Thanx, no thanx... Ik heb hier nog 9 balen liggen van 2 jaar geleden met allemaal leuke kijkgaatjes made by Puzzle. Niet vanaf te geraken van die rotzooi. Ik heb het eens proberen op te branden. Een halve dag werk om een half baaltje te zien verdwijnen en de hele buurt onder de rook.

Ivm dat weken van het hooi. Heb je geen kruiwagen die vanonder een beetje doorgeroest is ofzo? (Kan je wel vinden op een rommelmarkt, van die kruiwagens waarin ze beton gemaakt hebben )
Hooi erin, beetje opentrekken, tuinslang erop en het water loopt er onderaan weer uit door de roestgaten. Super handig, je hoeft niet te knutselen en omdat het een kruiwagen is, kan je het gemakkelijk verplaatsen zonder je handen vuil te maken.
Maar ik weekte het hooi dus, omdat gewoon nat maken in het begin geen effect had. Hooi in een hooinet en dan een hele dag in een grote bak.
Dat was wel een hoop werk (vooral omdat doorweekte hooi er weer uit te trekken, loodzwaar.) Maar het had wel meer effect omdat die schimmels er dan ook echt uit zijn. Als je het weekt, moesten de resten trouwens wel elke dag verwijderd worden. Volgens mijn DA bederft geweekt hooi zeer snel en kan paardlief er ziek van worden.

Gr
Ans

van lennep schreef op donderdag 19 maart 2009, 21:53:


Ik zat net te denken, Bij Pête heeft het heel lang geduurd voor die zwelling eraf was.
Ze was geopereerd eind januari (Namkje ook toch?) en moest normaal op stal tot mei ofzo. In mei was haar sprong nog altijd veel te dik en werd besloten dat ze nog tot begin juli op stal moest blijven. Ik stapte haar wel 3 kwartier aan de hand op het harde, die laatste maanden. Maar ze is dus 6 maanden haar stal niet uit geweest tenzij aan een koordje met mij aan het eind.
Begin juli was het dan plots stukken beter. (Ze had toen ook een pot met kruiden gekregen van de DA, die moesten helpen. De naam weet ik niet meer. Het is 5 jaar geleden en mijn geheugen is niet zo fantastisch )
In juli is ze dan pas weer op de wei gegaan en ben ik haar weer aan het werk beginnen zetten. Maar in de maanden daarna als ze dan een hele dag op de wei had gelopen of in de piste had gelopen was het vaak weer veel dikker.
Ik heb toen nog maanden (de hele zomer) elke avond haar sprong afgespoten met een straal koud water. Minstens een kwartier en dan zag je de zwelling slinken. Volgens mij hielp dat echt wel want het werd steeds minder tot het helemaal weg was.
Misschien is dat ook een idee voor Namkje? (ff navragen of dat goed is natuurlijk)

Een jaar later was ze nog eens in die kliniek (ivm haar knieën die een beetje los stonden (gevolg van gewichts/spierverlies)) Toen ze daar was, was haar sprong helemaal droog en slank. En stonden ze daar heel verbaasd te doen dat die zwelling helemaal weg was. Blijkbaar hadden ze dat niet verwacht.