Anja Seijn schreef op maandag 16 maart 2009, 23:40:
> Ilona Kooistra schreef op maandag 16 maart 2009, 22:57:
>
>> Anja Seijn schreef op maandag 16 maart 2009, 22:27:
> een kwart en daarna ook weer noppes) en weer naar buiten
> gebracht. Ik ben de enige die het allemaal maar vreemd vind,
> mijn dieren vinden het heel gewoon en doen gewoon hun ding.
> Pffff, ik vind het spannend hoor!
)
Als je dat al spannend vind.... stel je voor dat je 2 paarden hebt en vier hect. (keurig afgerasterd) land... rotsig, niets vlak, allemaal steile hellingen en dalen... staan ze achter 'n helling... kun jij ze niet zien, ook al is het huis het hoogste punt.
Want... het landschap is bedekt met dikke kurkeiken... dus je kijkt bovenop de kruinen. Geen paarden te bekennen hoor....
En dan heb je nog 4 hectare land...... afgerasterd? Nee. Omzoomd door bramen van zeker 2,5 meter breed en minstens zo hoog... komt geen paard doorheen.
Hellingen zo steil dat je zelf niet eens fatsoenlijk kunt lopen zonder naar beneden te glijden... laat staan dat je ze in 1 keer omhoog loopt.
Gelukkig (ik probeer nuchter na te blijven denken!) hebben hun vier benen...
en hopelijk voldoende verstand dat ze niet naar beneden flikkeren....
Ow shit...... ik ben moed aan het verzamelen om gewoon het hek open te zetten...
Herkenbaar he??
Warboel
