Suzanne Graauw schreef op donderdag 26 februari 2009, 13:18:


insulineresistentie is niet echt een "ziekte"; het betekent letterlijk dat het paard een minder dan normale gevoeligheid heeft voor insuline. Veel sobere rassen vallen van nature in deze categorie, en als de natuur het met opzet zo heeft gemaakt dat kun je eigenlijk niet van een ziekte spreken.

Zolang het paard geen overschot aan zetmeel en suikers binnenkrijgt is er niets aan de hand.
Het niet goed verdragen van alcohol kun je ook eigenlijk geen ziekte noemen, toch? Je houdt er dan gewoon rekening mee en zolang je dat doet is er niets aan de hand. Bij paarden is dat precies zo.

De problemen ontstaan pas echt zodra wij mensen die paarden voedsel gaan geven wat niet natuurlijk is, zoals graanconcentraten, muesli's, koeken, of fructaanrijk gras. Dat is sowieso al slecht, maar voor paarden met insulineresistentie is het helemaal desastreus.

Zolang je met het dieet van je pony hiermee rekening houdt zal die pony net zo gezond zijn en blijven als ieder ander paard of pony.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

linda lou schreef op donderdag 26 februari 2009, 14:10:


Ja, maar wat gebeurt er met die gore tex als jij je schoenen zat bent? Op deze manier zadel je het milieu op met een enorme berg kunststof gedurende je leven. Misschien is Michiel zijn idee om op blote voeten te lopen zo gek nog niet.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 27 februari 2009, 0:13:


Ik denk niet dat het met het al dan niet gedomesticeerd zijn te maken heeft. Per slot van rekening zijn de huidige wilde paarden meestal weer afstammelingen van gedomesticeerde paarden.

Wat het dan wel is? Ik denk een of meerdere van deze factoren:

1) Een paard in de natuur is voortdurend in beweging. Hij zal hier en daar wat knabbelen, maar nooit lang op 1 plek blijven staan vreten. Als hij al wat tegenkomt wat minder goed voor hem is, dan krijgt hij daar op die manier niet zoveel van binnen. Groeit daar het verkeerde spul werkelijk overal om hem heen, dan is hij simpelweg verdwaald en in een verkeerd gebied terechtgekomen dat niet voor paarden is bedoeld. Hij verandert dan zelf in voer voor de dieren die daar leven. De natuur kent geen mededogen. Sorry...

2) Paarden zijn geen bosdieren. Ik geloof niet dat er ergens een plek in de natuur is waar wilde paarden leven waar tegelijkertijd ook bomen staan. In de natuur zullen ze nergens eikenbomen of dennebomen tegenkomen. Ook geen wilgen trouwens.

3) Wij mensen verpesten de smaak van onze paarden. Onze veulens moesten duidelijk niets hebben van wortels en appelen; ze spuugden ze uit. Van onze volwassen paarden is er geen een die een boterham lust, behalve de paarden die een overvloedig krachtvoerverleden hebben. Wij mensen leren de paarden dat ze alles maar op kunnen eten. Uiteindelijk krijg je met allerlei zoete spullen en muesli's e.d. de paarden zo gek om hun waarschuwende stemmetje dat dit geen goed voer voor ze is te negeren, en voortaan alles maar op te vreten wat ze tegenkomen.

4) Er wordt naar mijn mening te romantisch gedacht over het natuurlijk selectievermogen van het paard, alsof hij instinctief precies weet wat giftig is en wat goed voor hem is. Alsof hij een ingebouwd naslagwerk in zijn brein heeft waar informatie over alle mogelijke planten in zou staan. Over de meeste dieren wordt dit ten onrechte gedacht. Eten ze eens een raar plantje dan "zoeken ze kruiden", maar in werkelijkheid eten ze gewoon op wat ze toevallig vinden. En is dit toevallig giftig dan krijgen ze problemen. Ook in de natuur komt hoefbevangenheid voor, bij paarden die de verkeerde dingen hebben gegeten. Bij de meeste dieren is de harde werkelijkheid dat zijn biotoop gewoon bepaalt wat hij eet, komt hij in de verkeerde biotoop terecht dan zal hij het verkeerde gaan eten, en simpelweg buikpijn krijgen met daarna een 2e kans, of gewoonweg overlijden. Shetlanders horen op de shetland-eilanden: zet ze in Nederland op een sappige weide en ze krijgen problemen. Komt niet door de domesticatie maar omdat Nederland simpelweg het verkeerde biotoop voor ze is. Zet paarden in een eikenbos, en ze krijgen problemen, omdat de natuur de paarden niet heeft bedoeld als bewoner van een eikenbos. Verkeerde biotoop: sorry!

5) Paarden mogen van de natuur best doodgaan als ze het verkeerde eten. Veel dieren zijn uitgerust om het eten van verkeerde dingen te overleven: Ze kunnen overgeven, en leren razendsnel van misselijkheid, buikpijn of andere ongemakken. Een rat die iets eet zal het de volgende keer niet meer eten, als hij het overleeft, want als hij buikpijn krijgt of misselijk wordt dan zal hij alles wat hij kort tevoren heeft gegeten een heel lange tijd niet meer lusten. Bij mensen is dit ook zo: we worden misselijk, geven over (weg met die rotzooi!), en hebben een tijd lang "geen trek" in datgene wat we voor het misselijk worden hebben gegeten.
Maar paarden zijn voor de natuur duidelijk wegwerp-artikelen. Paarden kunnen niet overgeven, en leren ook nauwelijks van pijn of misselijkheid (als paarden uberhaupt al misselijk kunnen worden van verkeerd eten). Als ze iets verkeerds eten en misselijk zouden worden dan kunnen ze niet overgeven en het verkeerde voedsel dumpen. Ze leren ook niet van hun eetfouten: Als ze zich hoefbevangen vreten dan zullen ze bij de volgende gelegeheid net zo vrolijk weer hetzelfde spul eten als waar ze hoefbevangen van werden. Sorry: de aaseters moeten ook wat te eten krijgen...

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."