van lennep schreef op zondag 22 februari 2009, 11:34:


Leuk
Ik ben begonnen met aan de longeerlijn vóór me laten lopen toen ik na héél veel wandelen en héél veel rijden met anderen samen, nog steeds een paard had wat alleen maar stil stond als we in ons eentje uit rijden gingen.

Na een heleboel volhouden en consequent blijven verbeterde het ook niet echt, waardoor ik bedacht dat ik het maar vanaf de grond ging proberen, en haar dus voor me liet lopen. In het begin ging dat voor geen meter Maar geduld en oefening baart kunst, en vooral zelfvertrouwen voor Sieta.
We doen dit nou al een paar jaar zo en ze doet het super, ze mag zelfs voor me uit galopperen. De afspraken zijn; niet trekken, blijven lopen (dus niet gaan grazen), niet zigzaggen en mij in de pas afsnijden en einde lijn, is einde lijn.

Aan een lange lijn lopen mocht ze al eerder. Ik zou het zelf ook vervelend vinden als ik met iemand ging wandelen en ik moest daar de hele tijd pal naast blijven. Zou ook wel eens de weg willen kiezen en een beetje mijn eigen pad volgen. Maar dat moet uiteraard wel verdiend worden, en toen ze er in het begin nog wel eens een potje van maakte, was het wel meteen uit met de pret en weer terug in het gareel.

Beetje net als met kinderen, als je hebt bewezen dat je je aan de afspraken kunt houden is er een hoop mogelijk

Maar, zoals je gister met Bandido kon zien, had ik maar weinig momenten waarop ik zijn lijn lang kon laten. Als hij er zo'n potje van maakt, krijgt hij die ruimte niet. Maar goed, daar moet nog een hóóp aan de basis gewerkt worden!

joop schreef op maandag 23 februari 2009, 9:20:


Sieta was een fanatieke kribbebijter en dat kun je aan haar tanden ook duidelijk zien (stond op stand in de manege en ging het houten schot naast haar te lijf). Ook toen ze met mij mee naar een pensionstal ging (was toen nog niet zo natuurlijk bezig) waar ze de hele dag buiten kwam, greep ze de tralies van de stal vast van boven naar beneden. Voerbakken moesten het uiteraard ook ontgelden. Ze staat nu natuurlijk gehuisvest, en het enige wat ze nog doet is op haar voerbakje bijten als ze wat gehad heeft. Genoeg houten schot om op te bijten in de loopstal maar dat doet ze niet meer.
In tijden van frustratie grijpen ze daar wel vaak weer op terug. Maar bij Sieta is er haast niets meer van te merken. Ik zou een paard wat ik graag wil hebben zeker niet laten staan omdat het een kribbebijter is.
Er is bij ons ook een luchtzuiger op stal, waarbij het is beperkt tot alleen luchtzuigen als hij wat gehad heeft (niet met hooi, maar met brok, appel, wortel, enzovoorts). Nog steeds niet ideaal natuurlijk, maar het is wel een ontzettend lief en leuk dier die absoluut de moeite waard is.

Een dierenarts laten checken voor aankoop lijkt me een hele goede!
Succes!

Er is er een jarig hoera hoera, dat kun je wel zien dat ben jijijijijijijij!

GEFELICITEERD!!!

Wat lief, dank jullie wel allemaal!

Esther, ik ben nog niet met hem wezen wandelen. Zal aankomende woensdag of donderdag wel worden..

Wil schreef op maandag 9 maart 2009, 0:46:


Jawel, die hing aan een touwtje aan het plafond!

Arabesk schreef op zaterdag 14 maart 2009, 23:19:


Ken het niet, maar heb wel al eerder gehoord dat het komt. Ben benieuwd.

Bats schreef op vrijdag 20 maart 2009, 11:31:


Done!

zeeuwtje schreef op dinsdag 24 maart 2009, 14:44:


Ik zou een beslissing maken tussen verkopen of een verzorger zoeken. Verschillende fora afstruinen en een leuke advertentie zetten. Als het gaat om verkoop, kieskeurig zijn en alleen verkopen aan iemand waar je echt een goed gevoel bij hebt, iemand die haar koopt met de voorwaarde dat ze een natuurlijk bestaan kan leiden. En bijvoorbeeld in een contract vastgelegd dat mochten zij haar door omstandigheden ooit weg moeten doen, ze weer terug naar jou gaat.
En anders iemand zoeken die haar meerdere dagen per week kan verzorgen of leasen bijvoorbeeld. Er zijn echt wel mensen te vinden die heel graag met een paardje aan de slag willen, maar niet de mogelijkheid hebben om zelf een paard te kopen. Misschien duurt het wat langer om de juiste persoon te vinden voor een van beide opties, maar in principe staat ze bij jou goed, en is er wat dat betreft geen haast, toch?

Arabesk schreef op dinsdag 7 april 2009, 9:36:


Ja ongelooflijk is dat, je vertrouwt op iemands deskundigheid en dan blijkt het weer mis te zijn. Je zou inderdaad alles zelf willen kunnen, geen gerotzooi meer aan je paard.

Ik heb ook een tijd een paardentandarts bij Sieta gehad, en ik was heel blij met hoe rustig ze met de paarden was. Sieta was elke keer super snel klaar. Ik had het kunnen weten natuurlijk Er gebeurde ook helemaal niks dus in die mond.

Na een tijd ging ze haar hoofd af en toe scheef houden met kauwen en heb ik een ander gebeld. Een stuk duurder, maar ik ben echt super tevreden. Je krijgt een formulier mee met wat er precies is gedaan, die moet je dan ook zelf bewaren voor de volgende keer als hij komt . Hij legt alles uit en laat je alles zien en is ontzettend vriendelijk. Hij wist ook meteen te vertellen en te laten zien dat ze een kribbebijter is geweest.
Sinds ze bij hem is heb ik nog nooit enige twijfel gehad over haar gebit en de manier waarop ze eet.

Vervelend dat hij daar al die tijd mee rond heeft moeten lopen (ik denk al meteen weer, gelukkig dat daar niet ook nog eens een bit in heeft gezeten).
Als er bloed vrijkomt bij het vijlen, is dat volgens mij vooral onvoorzichtigheid, omdat ze het tandvlees raken.
Fijn dat hij nu geholpen is, proppen maken is zo overduidelijk iets aan het gebit, dat moet vast goed komen nu.

Nathalie Lagasse schreef op vrijdag 10 april 2009, 13:30:


Super Nathalie, gefeliciteerd!
Deze is ook weer mooi, jullie zijn een superteam!

antares schreef op zondag 12 april 2009, 12:58:


Wat jij bedoelt ken ik niet, wat we wel in de wei hebben gehad is een duwpomp waarbij er een lange slang in het water ligt en de paarden met behulp van hun neus de pomp naar achteren moeten duwen om zelf water in het bakje te pompen. Dat ging prima.

Kon zo snel geen andere foto vinden, link is erg lang dus hoop dat ie het doet:

&imgrefurl=http://www.landzijde.nl/php/ab_activiteiten.php%3F66&usg=__98IdVS044v-McbtmLzgjEMPLXk0=&h=375&w=500&sz=44&hl=nl&start=10&um=1&tbnid=mMbudu8PMoaqOM:&tbnh=98&tbnw=130&prev=/images%3Fq%3Dwaterpomp%2Bkoe%26hl%3Dnl%26sa%3DG%26um%3D1

Coralie schreef op maandag 13 april 2009, 8:09:


Het was bij ons op een pensionstal waar het gebruikt werd, in alle weilanden stonden deze pompen en op één oud paardje na hebben alle paarden die er ooit gestaan hebben altijd begrepen hoe het werkte. Je moet alleen de pomp gewoon goed in de gaten houden, zelf even met de voet doorpompen om te kijken of er nog helder water uitkomt, soms komt de slang ergens in de kant of zelfs in de bodem terecht en dan komt er alleen maar prut uit.

Loes Scheres schreef op maandag 13 april 2009, 6:52:


Dan zijn zijn paarden al versleten

Monique Meijer schreef op dinsdag 14 april 2009, 11:42:


Hoi Monique,

Fijn dat je er rust mee hebt zo, de mooie herinneringen zijn het allerbelangrijkst, zo moet je aan haar terugdenken.

Op deze site staat Carmen, een kleine ponymerrie van 22 jaar, bij de advertenties van herplaatsingen. Zij komt van dezelfde manege als Sieta en ik heb haar goed gekend. Ze was altijd een ontzettend lieve en vlijtige pony, en erg leuk samen met andere paarden. Misschien heb je wel al contact gehad met deze opvang of is er een andere reden waardoor ze niet geschikt zou zijn, maar ik denk ik probeer het voor haar. Ik weet natuurlijk niet hoe het nu met haar is, maar zou het zo fijn vinden als zij haar laatste jaren nog op een fijne manier mocht slijten.

Groetjes Franca

Monique Meijer schreef op dinsdag 14 april 2009, 13:36:


Dat snap ik heel goed Ik dacht dat je juist bij de opvang ging kijken, heb het niet helemaal goed gelezen. Zoals ik al zei, ik dacht ik probeer het voor haar, je weet maar nooit. Heel veel succes (en plezier toch!) bij je zoektocht!