Vanmiddag komt Alegra, de Andalusische merrie van 4jaar met het scheve bekken. Op dit moment wordt ze opgehaald van Texel en begint ze aan de reis naar het diepe zuidwesten van Nederland.
Mijn 'opdracht' is om er in eerste instantie in de basis een socialer dier van te maken, wat zich ook aan de benen laat aanraken en ook niet meer trapt als je een voetje vraagt.
Misschien kan ik dan ook wat aan de scheefheid verbeteren, hoewel als het bekken gebroken is geweest en daarom zo scheef is gegroeid zie ik het somber in.
Ben heel benieuwd hoe in eerste instantie de kennismaking bij dit 'tussen alles door' project zal verlopen.
Eerst maar laten bijkomen van de reis, aan het weitje en Minatje laten wennen, voordat ik er iets mee ga doen.

Myriam schreef op zaterdag 21 februari 2009, 19:20:


Was leuk vanmiddag, na 4 uur rijden kwam Alegra droog van de 2 paards trailer, waarin ze moest draaien omdat achteruit lopen omhoog gaan betekent. Maar oei, cool paard hoor, op de weg gelost, het pad af en stoicijns langs de blaffende honden-ff kijken-, maar no problemos (is een spaans paard he) naar de wei waar Joke heeft gestaan. Niks rondrennen, maar meteen hooi eten. Even kennismaken met de linker en rechterburen en.... daar kwam Mina, trippeltrappel, onder de stroomdraad door en "hee"! Je lijkt op Carlos, jij bent een leuk paard, ik ga niet meer terug naar die witte en die bruine, ik blijf bij jou. Dus on-mid-del-lijk stonden ze met z'n tweetjes en dat is tot ik wegging zo gebleven. Want Mina kiest natuurlijk zelf waar ze staat.

Ze is iets groter dan Carlos was, heeft net zo'n grijs hoofd, alleen is zij 5 en Carlos was 45
Haar linkerheup is duidelijk een eind lager dan de rechter, maar eigenlijk schrok ik het meest van de spieren halverwege haar bil. Kei en keihard alsof je een brok hout beetpakt.
Er is in Spanje een handscan van gemaakt maar ze hebben geen breuk in het bekken kunnen vinden en toen ze hier pas was hebben de eigenaars alles geprobeerd en er deskundigen na laten kijken om het op te lossen.
Toch schijnt ze beter te zijn dan toen ze net kwam, vanwege het duingebied waar ze in Texel stond, schijnt de achterhand toch wat sterker te zijn geworden.
Ik ga haar allereerst het trappen en op je springen bij het voetje geven afleren, want de smid die haar tegelijkertijd met de kudde waar ze in stond en eens in de 13 weken komt heeft haar 2 keer overgeslagen, met tot gevolg dat de voeten eruit zien zoals je denkt dat ze er uitzien. Allebei de voorvoeten in de toon tot halverwege gescheurd en geflared en heel lang natuurlijk. Dan moet ze leren achteruit te lopen en te reageren op normale hulpen.
Lange lijnen langs haar kont kan ook nog een mooie worden, want ik wil haar aan de dubbele lijnen leren lopen om te kijken hoe en of ze lichamelijk reageert op schouder binnen en buiten.
De eigenaars zijn lieve mensen, met heel veel liefde voor haar, ze vonden het niet gemakkelijk om afscheid te nemen. Er zijn foto's genomen en als ze opgestuurd worden zal ik er een paar van plaatsen.
Hoe het daarna gaat? Ach kweenie, dat is niet aan mij, ik denk dat ze haar gewoon houden, maar dat is iets van later zorg.

kimm schreef op zaterdag 21 februari 2009, 21:52:


Iemand zoeken met veel verstand van gangen, denk ik. Die moet kunnen zien of er iets is wat dit probleem veroorzaakt.
Op deze manier zonder het paard te zien is het pracktisch onmogelijk om daar iets zinnigsover te zeggen. En gokken heb je niet veel aan.