Heidi_Aiden schreef op woensdag 18 februari 2009, 19:50:


Toch vind ik het niet juist.
Actief en passief is , hoewel de omschrijving niet fout is, wat anders dan positief en negatief. Passief hoort niet bij iets weghalen, passief is niets doen en corrigeren? ik geloof tniet dat dat een juiste term is .
Ik weet nog hoe graag Inge tijdens het schrijven van haar boek, iets gevonden had dat in eenvoudiger, gemakkelijker termen zou uitleggen wat die begrippen betekenen.
Maar omdat over de hele wereld wordt gesproken over P+ als positief straffen, P- negatief straffen, R+ positief belonen en R- negatief belonen, het is een kwestie van gewoon even uit je hoofd leren en bv het boek van Inge lezen om het dan ook te begrijpen.

Anita Cats schreef op woensdag 18 februari 2009, 18:23:


Als Antoine de Bodt ergens over gaat vloeken is het over een paard wat op het harde kleine voltes in draf moet lopen. De kans op blessures is groot. Volgens hem omdat een paardenvoet tegen de grenzen van zijn kunnen,-of heel gemakkelijk erover- geduwd wordt omdat hij eigenlijk maar een klein stukje zijwaarts kan buigen. Ik kan me voorstellen dat de krachten op de gewrichten enorm worden.
Ook de buigproef is een verhaal met vraagtekens.


Met de hand voel je warmte verschillen pas bij drie graden.....
Stel je linkerarm heeft een oppervlaktemperatuur van 32 graden en de andere van 35, dan is er heel wat aan de hand in die arm. Maar is hij 34, dan voelt niemand het verschil, maar het wil niet zeggen dat er niets aan de hand is.
Als ik in een voet aan de zool een verschil meet van 2 graden, kun je donder op zeggen dat er een zweer zit te broeden.


Ik meen me te herinneren dat toen ik ze zag, de voeten er inderdaad goed uitzagen. Een steilere en een plattere voet is echter altijd een onderschat iets en een teken van zorg. Ik weet niet meer of ik daar toen iets van gezegd heb. De scheefheid van een paard toont zich o.a. perfect aan de voeten, ze kan niet anders dan zich ongelijk belasten.
We hebben ons toen veel meer bezig gehouden met het zadel.


Ik ben me aan het verdiepen in r'foto's. Als je ze hebt zou ik ze graag eens zien.

Peet schreef op donderdag 19 februari 2009, 9:41:


Bij die tik maakt de draad contact met iets, wat er niet hoort, of je hebt een slechte verbinding. Haal het weg en de tik is weg.

Arabesk schreef op donderdag 19 februari 2009, 9:45:


Heel vaak ook de oorzaak van "chronisch" bevangen paarden.
De hoefwand krijgt geen kans om weer optimaal vast te groeien aan het hoefbeen, het paard houdt een platte zool, met vroeger of later bij het minste geringste weer een bevangen paard.

Anita Cats schreef op donderdag 19 februari 2009, 16:54:


Eigenlijk heb ik het over de rontgenfoto's, van toen en nu.
Kan je ze mailen?

Nachtmerrie schreef op vrijdag 20 februari 2009, 3:20:


Het is gokken, is het niet rot? Stinkt het? Of is de straal gewoon los gescheurd? Of is het echt een putje in de zool? Hij is nooit bevangen geweest? Duidelijke foto zou echt helpen hoor, ken je niemand die dat voor je kan doen?

veb schreef op vrijdag 20 februari 2009, 7:57:


Steunsels die voorbij de straal richting toon groeien lijkt me niet kunnen in 2 weken, maar mogelijk heb je er niet eerder erg in gehad

Realist schreef op vrijdag 20 februari 2009, 12:37:


Wat een ongeloooflijk onzin verhaal, natuurlijk kan een paard vallen, maar ga je nou vertellen dat het niks uitmaakt of er een ijzer onderhangt?
Je ziet dit paard de eerste keer op de rem gaan, maar hij HEEFT geen rem. Daarom maakt ie die slipper. Een blootsvoets paard zal zo niet slippen.

Nachtmerrie schreef op zaterdag 21 februari 2009, 2:19:


Sorry, de enige voetbekleding die een paard geen schade doet is de hoefschoen. Alternatief voor ijzers is niet vanuit blootsvoets maar vanuit de ijzerverkopers bedacht.
Ook plakbeslag maakt het regelmatig natuurlijk bekappen onmogelijk.

Anja Seijn schreef op vrijdag 20 februari 2009, 23:22:


Nu? Dan wordt het lente

Vanmiddag komt Alegra, de Andalusische merrie van 4jaar met het scheve bekken. Op dit moment wordt ze opgehaald van Texel en begint ze aan de reis naar het diepe zuidwesten van Nederland.
Mijn 'opdracht' is om er in eerste instantie in de basis een socialer dier van te maken, wat zich ook aan de benen laat aanraken en ook niet meer trapt als je een voetje vraagt.
Misschien kan ik dan ook wat aan de scheefheid verbeteren, hoewel als het bekken gebroken is geweest en daarom zo scheef is gegroeid zie ik het somber in.
Ben heel benieuwd hoe in eerste instantie de kennismaking bij dit 'tussen alles door' project zal verlopen.
Eerst maar laten bijkomen van de reis, aan het weitje en Minatje laten wennen, voordat ik er iets mee ga doen.

Myriam schreef op zaterdag 21 februari 2009, 19:20:


Was leuk vanmiddag, na 4 uur rijden kwam Alegra droog van de 2 paards trailer, waarin ze moest draaien omdat achteruit lopen omhoog gaan betekent. Maar oei, cool paard hoor, op de weg gelost, het pad af en stoicijns langs de blaffende honden-ff kijken-, maar no problemos (is een spaans paard he) naar de wei waar Joke heeft gestaan. Niks rondrennen, maar meteen hooi eten. Even kennismaken met de linker en rechterburen en.... daar kwam Mina, trippeltrappel, onder de stroomdraad door en "hee"! Je lijkt op Carlos, jij bent een leuk paard, ik ga niet meer terug naar die witte en die bruine, ik blijf bij jou. Dus on-mid-del-lijk stonden ze met z'n tweetjes en dat is tot ik wegging zo gebleven. Want Mina kiest natuurlijk zelf waar ze staat.

Ze is iets groter dan Carlos was, heeft net zo'n grijs hoofd, alleen is zij 5 en Carlos was 45
Haar linkerheup is duidelijk een eind lager dan de rechter, maar eigenlijk schrok ik het meest van de spieren halverwege haar bil. Kei en keihard alsof je een brok hout beetpakt.
Er is in Spanje een handscan van gemaakt maar ze hebben geen breuk in het bekken kunnen vinden en toen ze hier pas was hebben de eigenaars alles geprobeerd en er deskundigen na laten kijken om het op te lossen.
Toch schijnt ze beter te zijn dan toen ze net kwam, vanwege het duingebied waar ze in Texel stond, schijnt de achterhand toch wat sterker te zijn geworden.
Ik ga haar allereerst het trappen en op je springen bij het voetje geven afleren, want de smid die haar tegelijkertijd met de kudde waar ze in stond en eens in de 13 weken komt heeft haar 2 keer overgeslagen, met tot gevolg dat de voeten eruit zien zoals je denkt dat ze er uitzien. Allebei de voorvoeten in de toon tot halverwege gescheurd en geflared en heel lang natuurlijk. Dan moet ze leren achteruit te lopen en te reageren op normale hulpen.
Lange lijnen langs haar kont kan ook nog een mooie worden, want ik wil haar aan de dubbele lijnen leren lopen om te kijken hoe en of ze lichamelijk reageert op schouder binnen en buiten.
De eigenaars zijn lieve mensen, met heel veel liefde voor haar, ze vonden het niet gemakkelijk om afscheid te nemen. Er zijn foto's genomen en als ze opgestuurd worden zal ik er een paar van plaatsen.
Hoe het daarna gaat? Ach kweenie, dat is niet aan mij, ik denk dat ze haar gewoon houden, maar dat is iets van later zorg.

kimm schreef op zaterdag 21 februari 2009, 21:52:


Iemand zoeken met veel verstand van gangen, denk ik. Die moet kunnen zien of er iets is wat dit probleem veroorzaakt.
Op deze manier zonder het paard te zien is het pracktisch onmogelijk om daar iets zinnigsover te zeggen. En gokken heb je niet veel aan.