Michiel schreef op vrijdag 13 februari 2009, 21:54:
> Elzaliene Proost schreef op vrijdag 13 februari 2009, 18:51:
>
>> Voorlopig er niet meer op. Was om het weer even te 'proeven'. Ben lichamelijk en geestelijk nog niet zo ver. Tegen die tijd zal ik ook Peppermint eerst vanaf de grond voorbereiden... Ook zij is er al te lang 'uit'.
> op. De site van Art of Natural Dressage, heb ik echt wel nodig
> om niet te veel fouten te maken op dit voor mij nieuwe pad.
>
> Groet, Michiel
Een week niet trainen is een verloren week. Natuurlijk ,dit komt door ziekte dus is onvermijdelijk, maar het past zoals je schrijft alleen voor jezelf. Luna is graag met je bezig en elke seconde dat je bij een paard bent, train je. Bewust of onbewust.
Om nog eens terug te komen op 'drukloos' Niemand hoeft te denken dat ik rijdend alleen maar drukloze cue's toepas. Zou wel mooi zijn alles op stem, maar zover ben ik niet. Zodra ik een been aanleg, links of rechts vraag, oefen ik op de een of andere manier druk uit, al is het met m'n achterwerk. Hoe dan ook. En ook laat ik ons niet verongelukken, als ik druk moet gebruiken om 'situaties' te vermijden doe ik dat. Zo hard en vaak als nodig is.
"Drukloos" geldt voor het trainen, om dingen aan te leren.
Om een paard iets aan te leren maak ik gebruik van de wil van het paard om beloond te worden. Ik beloon als ik gedrag zie wat mijn trainingsdoel van dat moment is
Als ik iets nieuws aanleer en het paard afhaakt, begrijpt hij me niet of is er iets mis in de verhouding tussen wat ik vraag en de grootte (belangrijkheid) van de beloning. Als ik niet groter wil belonen, of beter begrepen wil worden, zal ik mijn trainingsstappen moeten verkleinen. Dat werkt dus als een soort communicerend vat.
Maar ook ben ik uiterst concequent, omdat ik geloof dat een paard je wel degelijk geestelijk kan testen. Als hij iets goed kent, maar niet doet omdat ie - weet ik wat denkt- , of vermoedt dat hij de beloning ook zo wel zal krijgen zonder 'al die moeite' te hoeven doen heeft het paard een probleem. Sta het toe, neem met minder genoegen en het hek is van de dam. Je zult samen niet meer vooruitgaan, maar de resultaten zullen achteruit hollen. Exact zoals hier onlangs nog voorbij kwam.
Ik heb samen met Shiny , mijn gouden paard waarop ik alles uitgetest heb, ooit al eens (getimed) 10 minuten met een wijzende arm onbeweeglijk stil gestaan nadat ik iets gevraagd had, wat hij altijd in een oogwenk uitvoerde,maar nu weigerde te doen. Ik heb mezelf er keer op keer opgewezen dat ik daar 'best' stond, dat het goed weer was en dat al moest het een dag duren ik een stuk bruiner zou zijn
maar dat hij dit stilstaan spelletje nooit van z'n leven kon winnen.Terwijl ik een stijve schouder en zere armspieren kreeg ,besloot hij na die tijd dat zijn stil staan niks opleverde en met een zucht deed hij wat ik vroeg, jes... beloning...
Zoals Egon schrijft, je krijgt wat je beloont.
In jouw geval met Luna merk je dat ze spelletjes wel heel leuk vindt, zolang het maar in de 'beschermde'omgeving is die ze kent.
Terwijl ze in het begin er helemaal niet zo'n probleem mee had om mee naar buiten te gaan. Ik denk dat je het niet 'leuk' genoeg gemaakt hebt voor haar buiten, teveel geestelijke druk en indrukken misschien.
Door het werk in de bak, wat allemaal buitengewoon prettig is, zal je dat gevoel mogelijk nog eens bevestigen.
Je zou eens kunnen proberen om met haar buiten de poort te gaan tot ze staakt en jezelf voor te nemen dat zelfs een spierbeweging richting de goede kant, voldoende is voor een beloning. Dat zou ook best eens lang wachten tot het gevolg kunnen hebben. Het volgende moment speel je met haar op DIE plaats een spelletje waar je veel bij kunt belonen, al is het maar hand targetting. Daarna ga je terug. Je zet haar terug waar ze altijd staat en doet niks meer.
Na een poosje pak je haar weer en doet hetzelfde. Staakt ze eerder dan de vorige keer, wacht je gewoon, ( met alles wat jehebt aan lichaamstaal dat 'vooruit' zegt) maar beloont niet, pas als je op de juiste plaats bent en ze staakt herhaal je het wachten,maar beloont nu pas na een werkelijke stap en gaat daarna spelletje spelen.
Op die manier maak je 'buiten' tot een heel prettige plaats, waar ze alle aandacht krijgt en kun je het zelf verder uitbouwen maar waar ze vooral leert dat staken nooit iets oplevert, doorlopen wel.
Ben je eenmaal verder dan de eerste paar meter, dan ga je yessen terwijl ze nog loopt. Dat kan de ene keer al na een meter zijn, maar de volgende keer na 5, daarna na 3, na 7, na 10, na 6, na 12 , na 9, na 15 , na 4, na 20 enz. Je bouwt het gaan dus uit met onregelmatige beloningen, zodat ze absoluut niet kan gaan anticiperen en doet nog maar af en toe het tussendoor spelletje. Zodra ze echt aan een stuk een 50 meter gelopen heeft, vervang je het spelletje helemaal door haar een poosje pauze te gunnen en gras te laten eten en daarna terug naar huis. Klaar voor vandaag. Ook niet meer in de bak spelen.
Dit kan bergen geduld vragen en voor dat je zover bent heb je al tig keer met die flauwekul willen stoppen.
Als je het volhoudt heb jij echter geleerd dat geduld alles overwint en je dit bereikt hebt op een geweldloze manier, je paard weet dat er met jou niet te klooien valt ( jij bepaalt wanneer er beloond wordt voor een oefening) en dat het buiten misschien nog wel leuker is dan in de bak
Mijn advies: verplaats alle trainingen en leuke spelletjes naar buiten, de paddock is om in te verblijven, de bak kom je even niet, buiten is het geweldig!
Warboel
