Piet schreef op dinsdag 3 februari 2009, 8:56:


Er zit inderdaad wat in. Alleen is het praktisch onmogelijk om hier iets met timing te doen. Waarschijnlijk rij je het goede punt voorbij, en grote kans dat je net stopt met rijden op een moment waarop het paard zich af begint te vragen of dit eigenlijk allemaal wel ok is. Mijn ervaring tot nu toe is dat vooral de trailer zelf als een eng ding wordt ervaren, is die hobbel eenmaal genomen dan lijkt het rijden zelf niet zo'n big deal meer te zijn.
Als mensen een paard voor het eerst op stal zetten wordt er ook niet zo'n drama van gemaakt, maar mag het paard de eerste keer gelijk al lang op stal staan, en allerlei angstaanjagende geluiden (water door waterleidingen, klapperende dakbeplating, gerammel aan tralies) worden ook niet echt geoefend. Ik vraag me wel eens af of dat hele trailerladen-gedoe niet eigenlijk gewoon door de mens wordt overgebracht op het paard, omdat wij mensen de stal doodnormaal vinden en een trailer bekend staat als een problematisch iets. Paarden, gevoelig als ze zijn, pikken dit van de eigenaar op, en gedragen zich vervolgens precies zoals we zouden verwachten.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

veb schreef op dinsdag 3 februari 2009, 9:14:


Natuurlijk staat ze met een opgezette vacht! Dat is geen teken dat ze het koud heeft, maar een teken dat ze prima in staat is om haar vacht te gebruiken waar hij voor nodig is; haar precies op de goede temperatuur houden. Opgezet als het kouder wordt, weer wat platter als het warmer wordt. Onze paarden staan nu ook allemaal met een opgezette vacht zeer plezierig en tevreden buiten in de wei.


Een dekentje berooft haar van haar prachtige temperatuurregulatie. Ze kan haar vacht niet meer naar behoefte opzetten of platter leggen, ze zit dan vast aan een ding dat totaal niet reageert op de temperatuur buiten, op haar lichaamstemperatuur, het is gewoon een dood ding, zeer inferieur aan haar prachtige regulerende vacht.

Het zou hetzelfde zijn als dat iemand de thermostaat uit je huis wegsloopt, en er vervolgens een kachel voor terugzet die altijd even hard brandt, en zich niets aantrekt van de buitentemperatuur, ramen die openstaan, etc. Het ene moment heb je het te koud, een andere keer wordt het te warm, maar je kan niets doen want het stomme ding is niet te reguleren.

Wij mensen hebben niet zo'n prachtige vacht zoals paarden hebben, maar moeten ons behelpen met kledingstukken en verblijf in kunstmatig verwarmde of gekoelde ruimtes. Eigenlijk voelen wij mensen ons nooit optimaal prettig (indien wel, dan vaak ten koste van iemand anders die in dezelfde ruimte verblijft en onze ingestelde temperatuur waarschijnlijk te koud of te warm vindt). Als wij wel zo'n automatische temperatuurgeregelde natuurlijk jas zouden hebben, dan zouden we ons schamen om de vacht van een dier te saboteren door er een deken overheen te leggen.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

verasita schreef op dinsdag 3 februari 2009, 11:14:


Bij een ziek paard (ik vind dat je bij hoefbevangenheid/insulineresistentie wel als een ziekte mag beschouwen) kun je niet zonder meer uitgaan van natuurlijke regelsystemen. Een paard dat niet kan lopen van de pijn zal niet bewegen om zichzelf warm te houden. Een paard dat geen normale stofwisseling heeft zal wellicht niet zo efficient zijn verbranding kunnen aanpassen aan de eisen die de omgeving stelt. In zulke gevallen zul je dus kritischer moeten kijken en waar mogelijk ondersteuning bieden. Een deken hoeft dan zeker niet per definitie verkeerd te zijn.

Wat er dan natuurlijk wel bij hoort is dat je zoveel mogelijk de regelfunctie van de vacht moet overnemen. Wat doorgaans bij het gebruik van dekens gebeurt is dat die deken er dan maar gemakshalve opblijft, of er volgens een strak regiem (dag/nacht) op en afgaat, waarbij de relatie tussen warmtebehoefte en omgevingstemperatuur volkomen wegvalt. Dan kan het net zo gemakkelijk gebeuren dat het paard met deken op in de zon staat, omdat het baasje een paar uur daarvoor nog dacht dat het misschien te koud zou blijven.

In jouw geval heb ik er alle vertrouwen in dat jij prima kunt inschatten of en wanneer je paard behoefte heeft aan een deken en daar ook naar zult handelen. In dit geval zie ik geen enkel bezwaar tegen het gebruik van een deken.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Piet schreef op dinsdag 3 februari 2009, 11:33:


Wat beloon je dan precies? Dat het paard zonet met rollende ogen door de rotonde ging? En dat precies dat gedrag tot gevolg had (volgens de perceptie van het paard) dat de auto stopte en hij eruit mocht?

Het is zoiets als klikkeren met een blinddoek op. Klik maar op een willekeurig moment, zonder te kunnen weten wat zich op dat moment precies afspeelt. Zou dat ergens toe leiden?


Oh, nou, Ilona en ik hebben een tijd het idee gehad om een DVD te gaan maken over trailerladen. We hebben toen allerlei mensen die trailerlaadproblemen hadden geholpen, op voorwaarde dat we dit mochten filmen en gebruiken voor onze DVD.

Zonder uitzondering waren dit allemaal paarden die door de eigenaar niet of nauwelijks de trailer op te krijgen waren. Als wij er mee aan de slag gingen stonden ze binnen notime op de trailer, en er vervolgens mee rijden is bij geen enkel paard een probleem geweest. Het was puur het laden dat lastig was.

Bij veel van die probleempaarden konden wij zelfs totaal geen laadprobleem vaststellen! Niet eens een lichte aarzeling: die paarden liepen zo de trailer op! We dacht eerst slachtoffer te zijn van een grap, maar de waarheid kwam aan het licht zodra we de eigenaar vroegen om nou eens te demonstreren wat het probleem was.

Zodra je dan vervolgens de eigenaar het laden liet overnemen dan gingen onze nekharen overeind staan. De eigenaren begonnen allemaal met een houding van "dit gaat toch niet lukken" en als zelfs Ilona en ik dat met oogkleppen op op 100 meter konden aanvoelen dan was dit voor het paard zeker zeer waarneembaar. Geen enkel paard zou met zo'n uitstraling de trailer opgaan!

We hebben uiteindelijk de conclusie getrokken dat het trailerladen eigenlijk geen paardenprobleem was, maar een mensenprobleem. Dat het onzinnig is om een DVD uit te brengen waarop je laat zien hoe je een paard moet laden. Je kunt dat niet laten zien, het heeft met uitstraling, timing en focus te maken. Wie daar zelf geen antenne voor heeft zal het waarschijnlijk ook niet zien, en met vraagtekens blijven zitten "waarom lukt het bij hun wel en bij mij niet? ik doe toch precies hetzelfde?"

Een andere reden waarom ik ben gaan geloven dat het probleem bij de mensen zit en niet bij paarden is dat we een aantal keer gevraagd zijn om een paard te vervoeren dat geen enkele trailerervaring had.

Bij de eerste stal waar we aankwamen stonden de "hulptroepen" met touwen, zwepen en longeerlijen al klaar, inclusief een van strobalen opgetrokken fuik waar ik de trailer tussen zou moeten parkeren, want de betreffende hengst was nog nooit op de trailer geweest, dus dat zou zeker een probleem worden.

We hebben uiteraard dringend bedankt voor de eer, zijn ergens anders gaan staan, zonder fuik, hebben de sceptici op een respectabele afstand weten te houden, en hadden het paard in 5 minuten op de trailer. In deze situatie was "oefenen" uiteraard onmogelijk, dus in 1 stuk door de rit van 2 uur naar de bestemming afgemaakt. Het paard stond droog en tevreden in de trailer toen we aankwamen.
Toeval? Daarna hebben we dit nog 2 keer meegemaakt.

Het is overigens 1 van de dingen waarom ik de door jou zo verguisde Parelli toch zijn goede kanten vind hebben: het levert je enorm veel ervaring op aan focus, timing en uitstraling. Bij klikkeren gaat het vooral om timing, maar de uitstraling en focus zijn van ondergeschikt belang want je zet alles op een cue. Bij Parelli zul je de goede uitstraling moeten hebben, want anders doet je paard niet wat je wilt. Lees eens een keer de uitleg over de "squeeze-game"; dat gaat hier specifiek over en nergens in het hele Parelli programma wordt zelfs maar in de verste verte gesuggereerd dat je je paard zou moeten "helpen" door hem met de wortelstok te slaan of zo. Het gaat puur om lichaamstaal, focus en timing.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

veb schreef op dinsdag 3 februari 2009, 18:47:


Geen idee, ik vind het eerlijke gezegd ook totaal oninteressant. Paarden drinken zoveel als ze behoefte hebben, de natuur heeft dat goed geregeld. Ik ga ook niet bijhouden hoeveel liter lucht ze ademen.

Temperatuur is voor de waterinname geen belangrijke factor, zolang het paard niet zweet tenminste. Veel belangrijker is het soort voedsel dat de paarden krijgen. Hooi is heel erg droog, om daar een verwerkbare massa van te maken is veel water nodig. De afgelopen dagen was de lucht erg droog, dus was het vochtverlies via de uitgeademde lucht ook veel hoger. Ik denk dat de afgelopen dagen topdagen waren voor wat betreft waterbehoefte.


Veel water drinken is niet snel een verkeerd iets. Ik zou me gewoon niet zo druk maken over kou, de hoeveelheid water die ze drinken, enzovoorts. Laat het paard lekker paard zijn, komt allemaal vanzelf wel goed vooral als je je er niet teveel mee bemoeit.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Piet schreef op dinsdag 3 februari 2009, 18:35:


Op zich heel goed, alleen heb je dan ook alle mogelijkheid om die uitdagingen als zodanig te markeren met je lichaamstaal: "Oeps, een hobbel op de weg, hoe reageer jij daarop?". Paarden pikken alles op. Misschien kun je er gewoon beter niet bij zijn...


Dat zie ik niet over het hoofd, dat weet ik. Maar als er niemand is om een klik te geven, en je stopt na een rotonde of zoiets, dan vervalt de uiteindelijke beloning tot "de klik", want meer is er domweg niet.

De afgelopen dagen waaide het hier zo hard dat het plastic van de pakken voordroog verschrikkelijk in de wind stond te klapperen. Harisha is daar om een of andere duistere reden panisch voor. Nou was ik al voornemens om haar daarvoor eens te gaan desensibiliseren, maar je kan de boel ook de boel laten natuurlijk. In de kou op het open veld had ik 's nachts geen zin om er veel tijd aan te besteden en heb het hooi vrij dichtbij de klapperende pakken neergekwakt. De afgelopen dagen zijn heel heilzaam geweest, gisteren stond ze op een meter afstand van een vervaarlijk flapperend stuk plastic gewoon in volle rust haar hooi te eten. Niks klikkeren, niks training. Gewoon, eigenlijk precies zoals ik zeg met trailerladen, je er niet mee bemoeien en het paard het gewoon laten ondergaan. Went vanzelf.
Soms maken wij mensen misschien te snel een te groot probleem van dingen die zich vanzelf ook kunnen oplossen...


Als je ineens ergens een paard op moet halen is het toch ook wel handig als je de kunst verstaat om zonder voorbereidende trainingssessies direct het probleem op te lossen (of eigenlijk: te voorkomen dat er uberhaupt een probleem ontstaat) door middel van uitstraling, lichaamstaal en focus.


Yep. Het grootste onderliggende probleem: de mens.


Yep, het komt nooit alleen.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

van lennep schreef op maandag 2 februari 2009, 12:33:


Ik doe dit niet zo. Ten eerste zal er in "real life" ook nooit een waarschuwing komen, en de bedoeling van dit hele geheel is nou juist dat het paard om leert gaan met onverwachte zaken. Ten tweede is zo'n "let op"-signaal voor het paard een cue dat er iets gaat komen waarvan jij verwacht dat het wel eens eng zou kunnen zijn. Je vertelt je paard dus als het ware dat jij denkt dat het eng is. Nou, als jij dat al denkt, dan heeft het paard zelf een hele goede reden om het eng te vinden!

Ik probeer juist zo min mogelijk interactie met mijn paard te hebben bij de introductie van iets dat mogelijk eng is. Ik ben gewoon toeschouwer, net als mijn paard. Ook al heb ik invloed op de gebeurtenissen, dan nog doe ik voor mijn paard alsof ik dat niet heb, en ook gewoon maar "waarnemer" ben. Er gebeurt iets, ik geef geen enkele reactie, kijk er zelfs niet eens naar, en doorgaans pikt het paard dit op en denkt vervolgens ook "het zal wel". Ik weet zeker als ik dingen ga "introduceren", de aandacht erop ga vestigen, en cue's ga geven dat iets mogelijk eng is, dat de verwachting zich veel eerder waar zal maken.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

van lennep schreef op maandag 2 februari 2009, 12:39:


Bala had al zomereczeem voor ze hier kwam. En at hooi dat ergens anders vandaan kwam. En kreeg brokjes omdat ze anders te mager werd. Ze kreeg dus voedsel van verschillende bronnen.
Ik weet niet meer zeker wanneer we met wat zwavel hebben bemest, maar ik denk niet dat je daar een link kunt vinden. Temeer ook omdat de zomereczeem zich altijd al openbaarde voordat het weideseizoen begon (we voeren vrij lang door met hooi voordat ze "eindelijk" de wei opmogen).

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Moniek schreef op maandag 2 februari 2009, 15:13:


Een WAT? Bedoel je de warmte-geleidingscoefficient? Of soortelijk warmte? Wat heeft dat nou met kunstmest te maken?


We hebben het onverwarmd op de wei gegooid...
Het was alleen maar om het gras beter te laten groeien, geen hocus pocus of zo.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 5 februari 2009, 20:54:


Als een mens praat tegen een paard klinkt dat voor het paard als "bla bla bla blaaaa, bla blaa bla, blaa bla, bla bla bla."
Zo'n klik komt dan aardig boven die ruis uit. EN, een heel groot voordeel van die klik is dat je hem niet kunt verlengen. Het blijft een precisie aanduiding. Terwijl mensen geneigd zijn om te zeggen "dit is goeoeoeoeoeoeoeoeoed!!!!!!!!!", waarbij onduidelijk blijft wanneer het nou precies goed was.

Een ander voordeel van de klikker is dat het geluid vrij hoge tonen bevat. Handig voor dieren die vooral goed horen in het hogere-tonen-bereik. Tsja, en als een klik een handig geluidje is voor sommige dieren, dan verwordt het voor veel mensen al snel dat de klikker een magisch ding is dat voor alle dieren wel voordelen zal hebben...

Als ik klikker dan doe ik dat zonder klikker, maar met mijn stem, expres een geluid zonder klinker wat je dus ook niet onbewust kunt verlengen. Iets wat je fonetisch zou kunnen opschrijven als "tk".

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Amable schreef op donderdag 5 februari 2009, 21:33:


Bij sommige disciplines hebben ze daarom een aanwijsstokje uitgevonden.

Zonder dollen, je hebt daar helemaal gelijk in.
Communicatie met de hand volgt ook geheel andere kanalen dan communicatie met de stem. Het was vroeger algemeen bekend dat marconisten tijdens het overseinen van een lang bericht met behulp van morse-code ondertussen gewoon met iemand konden babbelen.
Zelf heb ik ooit nog voor het behalen van mijn klasse-A radiolicentie moeten leren om te communiceren met behulp van morse-code, en het eigenaardige was dat het noteren van morse-code veel beter gaat zolang je "afgeleid" bent. Zodra je probeert "mee te lezen" wat je opschrijft (wat bijna onvermijdelijk is) dan raak je volledig in de war en komt er geen spat van terecht.


Precies. Gebruik daarom een geluid dat "stemloos" is, dan bypass je een groot deel van je vocabulaire apparaat.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Marleen den Arend schreef op vrijdag 6 februari 2009, 13:22:


Het gaat niet over paarden of koeien. Je krijgt advies over wat je aan de grond moet doen om er grasachtige gewassen te kunnen laten groeien.


Je zou vooraf even kunnen bellen. Het enige wat je nodig hebt (en doorgraans krijgt) is een tabel met wat gras nodig heeft om te kunnen groeien, en wat er in je grond is aangetroffen. Zo kan het zijn dat gras een ietsepietsie zwavel nodig heeft, en geeft de meting aan dat er geen zwavel in de grond zit, dan moet je dat dus op een of andere manier oplossen. Ook kunnen er stoffen bij staan die meer in je grond zitten dan voor gras nodig is, dus die stoffen moet je dan juist niet bijmesten.

Het gras kunstmatig slecht laten groeien door de benodigde voedingsstoffen niet aan het gras te verstrekken vind ik niet zo'n goed idee. De kwaliteit van het gras zal dan minder zijn, meer fructaan bevatten, en allerlei ongewenste planten doen het dan wellicht beter dan het gras.

Laat het gras dus goed groeien, en beperk de hoeveelheid die je paarden per dag mogen eten (strookbegrazing).

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

e m kraak schreef op zaterdag 7 februari 2009, 15:14:


Dat heb ik in deze thread helemaal niet geschreven! Ik heb dat inderdaad "wel eens" geschreven, maar in een heel andere context. Maar nou je er op aandringt wil ik mijn visie nog wel weer een keer toelichten:

Er wordt naar mijn mening teveel gedacht dat bemesten bepalend zou zijn hoe gezond/ongezond het gras wordt. Terwijl bemesten vooral bepalend is voor de hoeveelheid gras.

Met gras kunnen mensen weinig voorstellen, dus laten we een ander voorbeeld nemen:

Stel ik heb een bananenplantage. De hele familie zit hier aan de bananen, en dientegengevolge worden we wat dik. De banenen "zijn te rijk" wordt er gezegd. Eigenlijk zouden walnoten gezonder zijn, maar ja, we hebben nu eenmaal banenbomen en geen walnotenbomen. Dus eten we banenen en krijgen we een wat papperig buikje.
Vervolgens verzinnen we dat we, om dat probleem op te lossen, dit jaar maar eens wat minder moeten gaan bemesten. Zodat de bananen maar eens "wat minder rijk" worden.
Tot onze tevredenheid zien de bananenbomen er dit jaar wat minder florisant uit. We hebben de helft minder bananen dan vorig jaar. We eten iedere dag weer met volle overgave ons prakje bananen.... en worden gewoon weer te dik!

Wat is er misgegaan?
1) Ten eerste de aanname dat minder mest zou zorgen voor minder rijke bananen. Fout! We krijgen minder bananen, maar de bananen die er nog wel groeien zitten nog evenvol met suiker als voorheen.
2) Als we de conclusie doen dat bananen slecht voor ons zijn, dan moeten we dat niet proberen op te lossen door anders te bemesten. Dan moeten die bananenbomen weg, en moeten we een plantage met walnotenbomen gaan beginnen. Bananenbomen kun je geen walnoten laten produceren door de bemesting aan te passen. Hoe je ook mest, het zullen altijd gele, kromme dingen blijven die bol staan van de glucose. Banaan is en blijft banaan.
3) De aanname dat we de inhoud van de bananen kunnen bepalen door de bemesting aan te passen. Helaas is dit kolder. Door zout te strooien krijg je niet ineens zoute bananen. Door meer zink te strooien krijg je niet ineens bananen met meer zink. De bodem voedt, maar de samenstelling van de bananen wordt vooral door de plant bepaald, en niet door de bodem. Als er te weinig van iets in de grond zit dan krijg je gewoon minder bananen, maar de bananen die er dan toch nog groeien bevatten nog in grote lijnen dezelfde hoeveelheid mineralen, vitaminen, en andere voedingsstoffen. Bananen bevatten veel magnesium. Zet je bananenplanten op magnesiumarme grond dan bevatten de bananen nog steeds veel magnesium. Alleen is er dan niet genoeg magnesium om veel bananen te maken, dus groeien er minder. Maar wat er dan nog groeit is op en top banaan, met magnesium en al. Banaan is banaan.

Nu weer terug naar de weide:
1) Engels raaigras bevat veel fructaan. Kun je dit oplossen door minder te bemesten? Nee! Het gras groeit dan slechter, maar wat er wel groeit bevat meer fructaan.
2) Als je Engels raaigras niet goed vindt, zit er maar 1 ding op: eruit met dat spul en iets inzaaien dat WEL naar je wens is. Gras verandert niet drastisch in samenstelling door de bemesting aan te passen. Raaigras blijft raaigras.
3) Je kunt met de bemesting maar een beperkte invloed uitoefenen op de samenstelling van het gras. Je beinvloed meer de hoeveelheid gras, maar het gras dat er groeit blijft in grote lijnen gewoon gras. Je kan niet door meer natrium te strooien zout gras kweken, zodat de liksteen overbodig wordt, om maar eens iets te noemen. Gras is en blijft gras.

Mijn advies in deze is en blijft: Met bemesting bepaal je niet zozeer WAT je oogst, maar HOEVEEL je oogst. WAT je oogst hangt vooral af van wat je gezaaid hebt.
Bemest dus voldoende, want dat krijg je voldoende oogst. Is het teveel, rantsoeneer het dan. Is het het verkeerde spul, zaai dan wat anders. Maar ga het gras niet knijpen door minder te bemesten, want het is en blijft gras, je krijgt er dan alleen minder van. En datgene dat je dan nog overhoudt is in de regel van slechtere kwaliteit (en ongezonder) dan wanneer je wel goed bemest zou hebben.

Zo duidelijker?

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Marleen den Arend schreef op zondag 8 februari 2009, 17:01:


Ik denk dat stalmest weinig kwaad kan. Je lost er alleen niet per definitie eventuele tekorten van de grond mee op.
Teveel bemesten is uiteraard wel mogelijk. Vooral als er teveel mineralen in de grond terecht komen kan de plant sneuvelen. Dat komt door het gegeven dat mineralen altijd streven naar een zo homogeen mogelijke verspreiding. Een oplossing heeft dus een zekere weerstand tegen een verhoging van die oplossingsdichtheid. Met andere woorden, hoe meer mineralen in het water zijn opgelost, hoe moeilijker het wordt om het water weer uit die oplossing te krijgen. Plantenwortels zijn op een gegeven moment niet meer in staat om nog water uit die mineralensoep te halen en verdrogen, ondanks het aanbod van water. "verbranden" wordt dat in de volksmond ook wel genoemd. Ook mensen en dieren kunnen uitdrogen door het drinken van bijvoorbeeld zeewater. Een overschot aan mineralen is ook om die reden een belasting voor de nieren. Teveel is dus zeker niet goed, noch voor planten noch voor dieren.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail.

Isabel van der Made schreef op zaterdag 14 februari 2009, 14:55:


Ivermectine en Moxidectine behoren tot dezelfde groep. Resistentie voor het ene houdt dus ook resistentie voor het andere in.

Een alternatief middel tegen bloedwormen is er niet, en zal er ook niet op korte termijn komen. Tegen de "oude" alternatieve middelen bestaat reeds op grote schaal resistentie, dus dezen zullen niet of nauwelijks soelaas kunnen bieden.

Is resistentie tegen ivermectine/moxidectine eenmaal een feit, dan zijn we met zijn allen in de aap gelogeerd. Er is dan niets meer wat we kunnen doen tegen een bloedwormbesmetting.

Dat is dan ook de reden dat wij ons zo sterk maken om niet onnodig te ontwormen, en iedereen dringend verzoeken eerst altijd een mestonderzoek te doen.

Hoe meer er nodeloos wordt ontwormd, hoe groter de kans op het ontstaan/verspreiden van resistentie is.

Het huidige ontwormbeleid lijkt op het preventief toedienen van antibiotica zonder enige medische noodzaak, en inmiddels is genoegzaam bekend waar dit toe leidt...

Er is, behalve het verkleinen van de kans op het ontstaan van resistentie, uiteindelijk maar EEN ding dat je kan doen om je eigen paarden te wapenen: zorgen dat ze weerstand opbouwen tegen bloedwormen. Doe je dat niet, en blijf je klakkeloos periodiek een wormspuit in je paard jassen, dan zal straks bij het uitbreken van een resistente stam bloedwormen je paard onherroeppelijk voor de bijl gaan. Ik vind het in de huidige omstandigheden een waarschijnlijk scenario dat er een resistente stam zal ontstaan ruim voordat er een nieuw middel op de markt kan verschijnen. Dit laatste zal nog minstens een aantal jaar in beslag nemen.

Van alle mogelijke bedreigingen tegen paarden zie ik het uitbreken van een resistente stam bloedwormen als het meest waarschijnlijke scenario.

Wij gaan dat niet afwachten: Van onze eigen paarden heeft het grootste deel al geen ontwormmiddelen meer nodig. De rest van de paarden hopen we immuun te hebben voordat massale resistentie tegen de ivermectine groep een feit is. En die resistentie zal er komen, daar is geen ontkomen meer aan...

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."