Marijke schreef op zondag 1 februari 2009, 19:46:


Allemaal prima.


Tsja, wees creatief. Zet het zo op dat hij geen andere keus heeft. Pak iets anders dan een stoel, wat niet omgeduwd kan worden. Of zet de trailer voor een muur. En heb geduld.

Je kunt het ook met clickeren proberen. Er zijn mensen op dit forum die je daar vast wel mee willen helpen. Er zijn ook leuke boeken over geschreven. Onder andere het boek "grondwerk met paarden" dat via onze webwinkel verkrijgbaar is.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

van lennep schreef op maandag 2 februari 2009, 11:14:


Hier wat ideeen:
1) Vaak wordt het trailerladen te voorzichtig geoefend. Voorzichtig, het paard mag niet schrikken! En dan is "rijden" ineens een absurd grote overgang.
Bij onze paarden tijdens het oefenen heb ik expres de trailer flink heen en weer geschud, tegen de banden aangeschopt, op de dissel staan springen, getoeterd met de auto, tot ze dit allemaal volkomen normaal vonden. Alles wat je kan verzinnen om je paard te laten schrikken moet je uitproberen. Eerder moet je niet gaan rijden. Wij hebben daarna ook nooit kleine stukjes met rijden geoefend, maar direct een lange rit, en ze kwamen er altijd volkomen droog uit. Ik denk zelf dat, eenmaal aan deze voorwaarden voldaan, een lange rit met aan het eind een beloning (ergens grazen?) beter is dan kleine stukjes. Het paard heeft dan tenminste tijd en kans om te desensibiliseren, gewoon te wennen aan het rijden.

Al eens het avontuur gelezen dat ik meemaakte met Harisha's eerste lange trailerrit? Waarbij we pech kregen met de auto, de hele boel door de ANWB moest worden opgehaald, en onderweg de ANWB-auto zelf pech kreeg (veerbalg ontplofte), en we onder een viaduct (inmiddels 's nachts) alles moesten overtakelen op een 2e vrachtwagen, met losgekoppelde paardentrailer, overal zwaailichten die weerkaatsten tegen de binnenkant van het viaduct, een afgezette rijstrook om de wisseltruuk mogelijk te maken, gigantische herrie in het viaduct, enzovoorts? De ANWB die geen stekker had voor de trailer zodat de reis volkomen in het donker moest plaatsvinden? Onze zenuwpees kwam volkomen rustig en droog thuis na deze avontuurlijke rit die uren duurde en waarin ze alles heeft beleefd waar je als paardeneigenaar nou juist zo'n grote schrik van hebt, en liep de volgende dag zo weer de trailer op. En dat op de 1e trailerrit! Ik had het scenario zelf niet eens kunnen verzinnen, zo bizar was het.

2) Rijgedrag. Veel chauffeurs schieten te kort. Alleen al zoiets als schakelen is iets dat velen gewoon niet soepel genoeg kunnen. Ga eens los in de trailer staan terwijl iemand rijdt, dan merk je direct wat ik bedoel. Anticipeer met rijden, rem langzaam, en neem rotondes en verkeersdrempels stapvoets. Kun je niet soepel schakelen, neem dan een automaat.

3) Bind het paard niet (te) vast. Hij heeft zijn hoofd nodig om zijn evenwicht te kunnen bewaren.

4) Neem geen te ruime trailer; daarin heeft het paard te weinig steun.

5) Let op het onderhoud van de trailer. Wij hadden kortgeleden een periode waarin het trailerladen na de rit wat moeizamer ging. Tot ik ineens ontdekte dat het loopvlak van 1 band beschadigd was, wat ongetwijfeld voor een irritante trilling tijdens het rijden heeft gezorgd. Wanneer zijn de wielen van de trailer eigenlijk voor het laatst uitgebalanceerd geweest? Zijn er zeiltjes die flapperen in de wind? Rammelende deurtjes/vergrendelingen? Borgpinnen aan kettinkjes die de hele tijd tegen een stang aan rammelen? Wiellagers/remmen die krijsen? Gaatjes in de kap/wand die voor een irritand fluitend geluid zorgen? Enzovoorts.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."