Britt Claeys schreef op zondag 25 januari 2009, 14:28:


Niet wanhopen mensen, ik heb onlangs de paspoorten voor mijn paarden ontvangen.
Ik had de papieren einde mei afgegeven op het secretariaat (vertrouw de post niet zo goed), de eigenlijke chipping was begin september en nu, na nog geen volle 5 maanden heb ik de paspoorten al toegekregen!
Hoera! Hoera!
Het systeem werkt dus toch!

veb schreef op zondag 25 januari 2009, 14:38:


Doen, gewoon doen!
Zadel haar op en rijd gewoon rustig dat stukje naar ginder.
Zeg haar dat jullie fijn samen naar een nieuw huisje gaan voor haar en ze zal voelen dat jij je er rustig in voelt. Alles zal goed gaan.

Ik ben in gedachten bij je.

Anne Marie

veb schreef op zondag 25 januari 2009, 14:54:


Sorry, herneem effe mijn vorige mail, gezien ze nog maar 2jr is.
Niks opzadelen dus, maar zeker die wandeling doen.
Met de stalhouder kan je het allemaal daarna ook nog bepraten, die is wellicht blij om van die vervelende merrie af te zijn. Bespreek eventueel een extra week pensiongeld als compensatie en maak de stal mooi proper, volgens mij geen probleem dan.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 25 januari 2009, 23:57:


Hey, den druppel!
Dat was lang geleden dat we nog eens een dom antwoordje kregen zeg...
Te druk bezig misschien?

Frans Veldman schreef op maandag 26 januari 2009, 23:04:


Ik schrok ook even toen ik die nieuwe layout zag.
Het ziet er wel goed uit, vooral die foto-wissellijst is leuk!
Dank je wel Frans!

Michiel schreef op dinsdag 27 januari 2009, 13:28:


Ik 'werk' nu al een tijdje met mijn achternichtje erbij van 7jr, die ik het PN aanleer.
Ze heeft behoorlijk wat vertrouwen in de paarden en zij in haar.
Toen we dus de eerste keer buiten gingen wandelen, liet ik haar leidmerrie spelen.
Dat ging perfect, mijn paard volgde in pas of draf net zoals zij en stopte wanneer zij stopte. Moest ik ook meevolgen natuurlijk...

Het moeten dus niet altijd andere paarden zijn.

Anne Marie

Gudrun schreef op woensdag 28 januari 2009, 5:25:


Ach Gudrun, ik heb geen woorden meer.
Maar ik voel heel erg met je mee.
Sterkte.

Anne Marie

Peter Donck schreef op woensdag 28 januari 2009, 15:49:


waaw zeg, ik zou het me allemaal in het nederlands nog niet eens kunnen voorstellen wat het is, laat staan het vertalen!
Proficiat!

Piet schreef op woensdag 28 januari 2009, 23:18:


Mijn ervaring is dat je vooral moet werken op een manier waar jij zelf klaar voor bent.
Ik ben indertijd ook begonnen met Parelli en gebruik dat nog steeds graag tussenin. Al is de manier waarop wel gegroeid door de zovele andere technieken die ik intussen ook geleerd/afgezien heb. Ik heb trouwens een witte carrotstick (veel goedkoper dan een oranje ) maar toch reageren mijn paarden nog gemakkelijker op mijn touw, zoals ik het geleerd heb bij Jossy.

Wat clickertraining betreft, dat heb ik een aantal jaar geleden geprobeerd en toen lukte het me echt niet, ik was er blijkbaar niet klaar voor. Nu heb ik dat gevoel wél en wil ik het heel graag aanleren.

Ok, mijn paarden zijn dus niet vanaf dag 1 door mij op de meest zachte manier aangeleerd, maar ze hebben daar geen trauma's van overgehouden (meen ik toch als ik ze zo bezig zie). En het was alleszins veel zachter dan wat ze bij 99% van andere paarden krijgen.
Nu zal het zaaks zijn om goed te leren clickeren ook, hopelijk kan ik dat zacht genoeg...

Anne Marie

Corinne oet Belsj schreef op donderdag 29 januari 2009, 21:20:


Na mijn ervaring met mijn drie (een gekocht op 2jr, een op 5jr en een op 3mnd), heb ik zelf liefst enkel een veulen dat ik (liefst vanaf dag 1) helemaal zelf kan grootbrengen (in begin naast de merrie natuurlijk . De band daarmee is toch zoveel sterker dan met een paard dat al een stuk van zijn leven met andere mensen heeft doorgebracht en daar wellicht ook al wat onaardigs heeft meegemaakt.
Maar als je graag wilt rijden, moet je dan wel heel veel geduld hebben natuurlijk.

Anders zou ik enkel een paard kopen dat ik al een tijd ken, dat ik al minstens 3-6 maanden regelmatig heb gezien, heb kunnen mee omgaan en waarvan ik voel dat ik er een klik mee heb. Op die tijd weet je ook of het gezond is, wat het temperament is en ken je al een heel deel van zijn/haar (on)deugden.

Anne Marie

Piet schreef op donderdag 29 januari 2009, 22:30:


Ik zal het binnenkort met zekerheid weten
Heb je je mails nog gelezen, dat 'morgen' terug uitgesteld is naar volgende week?
Had daarnet nog geen antwoordje gevonden in mijn mailbox.
sorry, zou dit eigenlijk via de chat moeten vragen maar ik moet seffens echt gaan slapen en dan is het gevaarlijk om de chatbox open te doen...

Ilse Bartholomeeusen schreef op woensdag 28 januari 2009, 9:51:


Jeetje, ik blijf griezelen wanneer ik dergelijke verhalen lees.
Fijn dat je dit paardje ook weer gered hebt, hopelijk krijgt hij nu een veel fijner leven.

Anne Marie

Wil schreef op woensdag 28 januari 2009, 20:56:


Veel beter voor jullie natuur ginder dan voor de onze hier!
Hier was de bodem zo verzadigd, hou het water maar wat ginder.
Laat ons nog maar wat droge vrieskou, hebben de paardjes véél liever!

Heb je nu in die 'lage landen' nog eens een herinnering aan vroeger tijden toen je wat hoger in Europa zat...

Nancy Hendriksen schreef op woensdag 28 januari 2009, 22:41:


Nancy, dit is weer een fijn bericht!
Frans, als je soms twijfelt aan het nut van jouw site: plak dit mailtje dan maar een tijdje boven je bed.
Proficiat aan alle betrokkenen!

joop schreef op donderdag 29 januari 2009, 9:24:


Zijn ze kunnen samenblijven? Dat is leuk!
Fijn dat ook deze 2 weer gered zijn.

Goe bezig!