Spirithorses schreef op zondag 18 januari 2009, 23:13:


Maar nu geef je wel een perfect voorbeeld van het paard achter de wagen spannen. Je kreeg die hengst al als niet-sociaal gehouden paard binnen, dus dat zegt helemaal niets over wat Macho had kunnen zijn als hij vanaf veul bij jou wél sociaal zou zijn opgegroeid.
Kijk, op deze manier denkend onderhoud je het cirkelmechanisme van niet-sociaal gehouden paarden. Los van je, in dit geval, denk ik wel juiste beslissing.

Ik denk, weet zelfs vrij zeker, dat er grote individuele verschillen zijn. Die kunnen ook ineens op latere leeftijd pas fnuikend worden. Onze Hvuiski is daar wel een voorbeeld van. Maar zelfs dat zegt nog niet nmm dat zijn testikels geamputeerd moeten worden. Als ik zeker wist dat hij daarna wel weer met medepaarden kon omgaan zou ik ervoor zijn, maar ik denk dat het in een geval als hij geen spetter uitmaakt.

Spirithorses schreef op zondag 18 januari 2009, 23:36:


Eens.


Nee, kwestie van overgang naar een ander cultuurpatroon van dierenhouden.

Peter Donck schreef op maandag 19 januari 2009, 7:34:


Wijs mij eens de "natuurlijke" paardenweides aan in NL... ik zie zelden anders dan kortgevreten postzegels en dat is ook geen onlogisch beeld.


Wellicht zijn er, zelfs binnen de postzegel die NL is, grote regionale verschillen tussen "boeren"... ik weet het niet. Er hebben zich in onze streek ook Friese veeboeren gevestigd met hun industriële kunstweiden voor kuil en de dieren altijd in de loopstallen. Tot dergelijke vormen van efficiëntie worden boeren vooral door maatschappelijke vraag gedwongen; zelf hebben ze het echt niet uitgevonden! Het idiote mestinjecteren is zelfs wettelijk afgedwongen (zoals zoveel boerenbedrijfsgedrag opgelegd en afgedwongen is).

Ik weet wel dat als ik 100 willekeurige paardelui met stadse achtergrond vraag me voor de gein eens knopkruid aan te wijzen (mag dan nog harig danwel glad knopkruid zijn; gewoon als voorbeeld, om maar wat te noemen) de kans op dat ik feilloos een knopkruid aangewezen krijg niet zo groot is, dit in tegenstelling tot "mijn" boerenlui voor wie zoiets gefundenes Fressen is.

Het heeft ook wel iets van de beroemde vergelijking: "Een Hottentot kan nog altijd computeringenieur worden, een computeringenieur geen Hottentot".

Isabel van der Made schreef op donderdag 22 januari 2009, 11:50:


Wel hoor.
Maar het zou beter zijn van niet, gezien de bijwerkingen en absurde risico's.

Frans Veldman schreef op vrijdag 23 januari 2009, 11:45:


Beetje overdreven allemaal Frans, mineralen zijn niet persé elementen maar meestal verbindingen; wanneer die in de bodem voorkomen worden die ineens "mineralen" genoemd.
Maar je hebt er in de regel echt geen kernreactor voor nodig om chemische verbindingen te veranderen. Wat "zure regen" bijvoorbeeld doet al een boel terwijl o.a. oxidatie ervoor zorgt dat er vaak wel veel mineraal ijzer aanwezig is maar zelden in de element vorm.

Piet schreef op dinsdag 27 januari 2009, 8:22:


Piet, tijdje terug al hebben we gemaild over de hopeloosheid via een forum als dit het kwartje te doen vallen. Op de werkvloer, in de modder, om Inge te citeren, schiet het gewoon niet op en blijf je met je lantaarntje in de verte zwaaien! Ik snap ook niet waarom niet... ja, ik snap het wel een beetje, maar dat maakt de frustratie niet minder want ik weet niet wat eraan te doen.
De grootste winst lijkt mij dat leertheorie onderwezen gaat worden op hippische opleidingen, dan druppelt het misschien ooit van bovenaf door.

Frans Veldman schreef op dinsdag 27 januari 2009, 10:24:


Een element gaat natuurlijk niet ineens foetsie, maar het kan dus wel van verbinding veranderen en daarmee van eigenschappen, zoals bijvoorbeeld oplosbaarheid in het 1 of ander, of opneembaarheid door bijv. paarden.
Die oplosbaarheid heeft veel te maken met uitspoeling, d.w.z. verplaatsing in de bodem. Daarmee kan een relatief bereikbaar gehalte en verhoudingen t.o.v. andere veranderen.


Nee, eenmaal in hooi blijft het zitten waar het zit. Tenzij je het hooi gaat veranderen (uitspoelen, etc.).

Daarom was ik het niet met je eens dat overjarig hooi waardeloos is, want inderdaad mis je alleen die vitamientjes maar die ontbinden veelal sneller dan "overjarig" (volgens Bouwman al na 3 maanden). Dus is mits goed bewaard, en daar zit wel een bottleneck, overjarig hooi prima. Hoe dat precies zit met de modernere manieren van conserveren, in plastic gewikkeld e.d., weet ik helaas niet voldoende. Ik heb het idee, vanwege alleen al het feit dat iedere baal bijopenen anders blijkt (wat de ponies nog veel beter weten dan ik!!!), dat écht hooi voor paarden een veel betere gestandaardiseerde fourage is.

Karin schreef op zaterdag 24 januari 2009, 16:55:


Dit ging indertijd alleen over wat er in "gras" zit, niet over de bezigheid grazen.
Je kunt dus ook gemaaide verse "graasfourage" voeren, heb ik ook jarenlang periodiek gedaan. Of je paard onderweg als het uitkomt laten grazen. Erg veel hoeft het allemaal niet te zijn, maar niets is nmm te weinig.

Het lijkt mij nog steeds het meest simpele alternatief om het hele supplementjes en gedoetjesgedoe links te kunnen laten liggen. Maar ik ben een kerel he, en bemoederdrang staat bij mij op een heel laag pitje; als het van nature anders bedoeld was zou ik wel dikke uiers torsen


Voor die dieren, in die situatie van individuele afzondering en bijkomende frustratie van elkaar wel waarnemen maar niet bij kunnen... wellicht.

Frans Veldman schreef op dinsdag 27 januari 2009, 16:15:


Dat kan ik me prima voorstellen. Vraag het eens aan Wageningen...

Overigens is de veranderlijkheid van minerale gehalten in de bodem niet nieuw of exclusief verbonden aan zure-regen-hypes. Al zolang ik voor plattelander speel wordt er magnesium (magnesamon) gekunstmest door veeboeren, omdat het gehalte daarvan anders ongewenst terugloopt. Die instructie hebben ze niet zelf bedacht. Vraag mij niet waarom want dat heb ik niet onderzocht; ik weet alleen dat het zo is.

Ik heb me er nooit zo in verdiept omdat het naar mijn idee mijn prioriteit nooit zo geweest is, omdat ik het liefst natuurhooi inkoop (daarom was ik ook zo fel tegen de JKK invasie. Zonder JKK moet je ook wel goed uitkijken wat je hooit of laat hooien maar mét hoef je aan het hooien niet eens te beginnen!).


Volgens Bouwman zijn de enige vitaminen die in hooi enige tijd stabiel blijven D en caroteen. De rest uit de opgave van gemiddeld weidegras (C, B1/2/3/5/11, E, K) zijn al snel foetsie. Zelfde voor voordroogkuil.
Echter (allemaal volgens Bouwman ISBN 90 6255 358 3 dus), hele rits vit. blijft in luzernehooi wel aanwezig... vraag mij niet waarom en hoezo

Er schiet me ineens iets te binnen. Mijn bevinding uit het verleden dat er blijkbaar iets in verse opname van vegetatie zit, dat in hooi ontbreekt maar wat paarden op den duur als het te lang geheel ontbreekt een verminderde conditie geeft heeft beslist NIET met die vitaminen te maken. Dat weet ik heel zeker.

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 27 januari 2009, 19:27:


Ik vrees dat ik de draad van Parelli steeds meer kwijt raak....

Ik vond het, wat mensen beleren betreft, juist zo uitstekende methode. De mensen-klanten werden beloond en dat levert enthousiasme op. Zelfs een hippisch onbenul als Frans was kwam er efficiënt mee op weg (en is daar zover ik weet nog steeds blij mee ). Dáárvoor, moronproof, was het toch bedoeld!?
Mijn aanmerking is altijd geweest dat ik naar de paardenkant toe niet al te modern vond, vandaar "omhooggevallen cowboy". Allemaal niet nieuw en weten wij allang van elkaar maar dit even voor de nieuwere meelezers.

Ik snap niets van horsenalities en andere opportune uitvindingen, voor ik die braaf en degelijk in een peer-reviewed artikel kan lezen, met hoe, waarom, enzovoorts men tot deze zienswijzen gekomen is. Als Parelli daarentegen de vervaging en rariteitenkant opgaat zoals broeder Hempfling, in plaats van implementeren van de bewezen leertheoriën, zie ik er helemaal niets meer in. Zou jammer zijn want met de reeds opgebouwde infrastructuur zou firma Parelli veel goeds kunnen doen.