Anja Seijn schreef op zondag 18 januari 2009, 23:11:
>> Euhhh,...
>> Wat is er 'natuurlijk' aan een ruin?
>> Een op maat geknipt paard aangepast aan wat zijn eigenaar

> zodat hij daar kon herstellen.
> Ik weet niet of ik het nu weer zou doen, aan de andere kant
> weet ik ook niet of ik een hengst aan zou kunnen, dat geef ik
> eerlijk toe!
Ik heb 3 ruinen, eentje was al geknipt voor ik hem kocht, de twee andere heb ik (moeten) laten castreren onder druk omdat de boer/in geen hengst meer aankonden (leeftijd) en zij toch wel regelmatig voor mijn paarden moesten zorgen.
Heb telkens gejankt als een bleiterige madonna, vond het zo erg voor ze. Wodan was gewoon een heel rustige hengst, die had ik wellicht altijd zo kunnen houden. Billy daarentegen, zou me een heel pak meer last bezorgd hebben, is gewoon een feller karakter.
Maar wanneer ik ze nu zie, na al die jaren, moet ik zeggen dat ze er eigenlijk weinig last van gehad hebben. De operatie zelf is heel snel en goed verlopen, ook het herstel ervan.
Ik denk dat een hengst mooi zou zijn om te kunnen houden maar dat grote verdriet dat ik had toen ze geknipt werden was eerder emotioneel mensengedrag.
Mijn veearts opperde trouwens dat ze beter een aantal mannen ook zouden knippen; eerlijk gezegd krijg ik ook wel regelmatig dat idee als ik sommige macho's bezig zie...
Testosteron kan aangenaam zijn maar 'trop, c'est teveel' zei iemand ooit hé.
Anne Marie