Isabel van der Made schreef op maandag 29 december 2008, 0:45:


Zucht ... ik vind het dus echt interessant en ik zit met meer vragen dan 100 wijzen antwoord op kunnen geven (heb je wel vaker met gekke, hè )
Maar, ik ga proberen de discussie weer op het rechte pad te krijgen, zonder bit
Welk concept ik ook ter hande neem, velen grote namen hebben het over "een duidelijk plan in je hoofd van het eindresultaat", ik vertaal dit naar systematisch en rustig werken ofwel FOCUS. Noem het hocusspocus of vrouwengedoe, maar ... als ik mijn basisoefeningen doe oa in een rechte lijn van hand veranderen en ik heb bij de afwending in mijn hoofd op welke paal ik weer op de hoefslag wil komen, dan lopen wij als een zonnetje in een rechte lijn. Als ik spontaan een niet bestaande figuur wil maken en ik stel die, weer in mijn hoofd, voor dan gaat het geheel soepel. Ik heb eerder in deze discussie de naam Hans Jürgen Neuhauser laten vallen ... http://www.ganzheitlichesreiten.de/ .... die man rijdt zijn Tinker zonder zadel. zonder teugels, maar houdt zijn handen wel als ware er teugels ... vraag-en-antwoord spel, duidelijke hulpen ... heb ik ook gelezen in het boek van mevrouw Tineke Bartels ... en dat zal ook werken, geloof ik direct.
Maar paarden zijn hoogsensibel, dus waarom zou het per definitie uitgesloten zijn dat als je een doel in gedachten hebt, jouw lichaamshouding en signalen (die je automatisch bij het doel gaat zenden, ben ik van overtuigd) door het paard wordt opgepikt zonder een al te klassieke vraag-en-antwoord spel?
Weet je, Eddy, er is naar mijn bescheiden mening niet één systeem en door je voor andere systemen af te sluiten loop je het risico af te stompen en sta je niet meer open voor andere ideëen. Je blijft in je eigen kringetje rond dwalen en je ontwikkeling staakt. Ik weet wel dat dit één van de gevaren voor managers is, je gaat mij toch niet vertellen dat jij ook in deze valkuil valt ... Nee toch?

Gudrun schreef op maandag 29 december 2008, 9:34:


Ik vind het een ontroerend verhaal en ja, Piet, je geeft zelf het antwoord al. Je paard is niet gelukkig, ze hoeft niets meer en heeft het zo naar haar zin ver van huis. En jij? Je voelt je ook niet gelukkig, sterker nog, je voelt je schuldig, want je weet (rationeel) dat ze het verder bij jou vandaan goed heeft en 100% tevreden is, maar je liefde en betrokkenheid voor dit paard is zo groot dat je haar het liefst in je tuin zou willen zetten om haar dagelijks te kunnen zien en te aaien.
Piet, jou een klein beetje kennende door de reacties op dit forum, je zult jezelf moeten opofferen en haar weer terug verhuizen. Ik denk dat je schuldgevoel alleen maar groter zal worden als je het niet zou doen. Ook al kan je haar maar één keer per week zien, jij kijkt veel liever naar een gelukkig paard dan 7 dagen in de week naar een ongelukkig paard! Zo goed denk ik jou al wel te kennen! Succes met je beslissing.
Groet, Anja

kehrana van sloten schreef op maandag 29 december 2008, 10:42:


Sterkte bij het verlies van je pony!

Anja Seijn schreef op maandag 29 december 2008, 9:58:


Euhhh ... ik verwarde je met iemand anders, maar het antwoord blijft hetzelfde!

Spirithorses schreef op maandag 29 december 2008, 11:30:


hihihi ... Ik vond het al zo'n vreemd verhaal van onze Piet, maar goed ... moet mijn bril maar beter op mijn neus zetten, hahaha

Michiel schreef op maandag 29 december 2008, 11:35:


Ik lees het graag!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 29 december 2008, 11:53:

Bovendien is zijn staart korter dan de mijne
hihihi ... Toen ik die kerel zag moest ik eigenlijk ook wel een beetje aan jou denken, maar dan een Duitse uitvoering ...

charlot van r schreef op maandag 29 december 2008, 13:58:


Ja ze kunnen schimmel en schurft hebben. Ik ben geen dierenarts, maar begin dit jaar had mijn Fries mok (agv schurft/mijten) en een schimmel tegelijkertijd dus!

vagebond schreef op maandag 29 december 2008, 14:54:


Ik kocht ook eerst hier hooi bij de buurman, een fouragehandel, maar na een paar baaltjes ben ik gestopt met daar kopen, wat een rotzooi was dat! Het viel uit elkaar van ellende, van die kleine grassprietjes, het rook muf en er zaten complete rozenstruiken tussen en paarsachtige stengels, waardoor ik bevreesd was voor Jacobskruiskruid, dus het zou mij niet verbazen als het bermgras was!
Ik heb het niet opgemaakt, maar op de mestplaats gedeponeerd. Ik woonde hiervoor in IJsselstein Utrecht en daar zit een geweldige fouragehandel, Wim van der Panne, eerlijke vent die alleen voor kwaliteit kiest!
Het is best wel een eindje rijden, maar ik haal mijn hooi eens in de maand bij hem en sinds kort neem ik het voor de buren ook mee ...

karin ment graag 2 schreef op maandag 29 december 2008, 15:23:


Ik heb het allemaal al opgeschreven in mijn "goede ideeën boekje", dus dank voor je advies!
Wat betreft de eikelbomen; er ligt nog een sloot voor, zodat ze wel de schaduw hebben, maar niet al teveel van die eikeltjes. Ik heb eens gelezen dat paarden gek zijn op die eikeltjes, maar dat de groene, dus nog niet "rijpe" gevaarlijk zijn? Of zit er ook teveel looizuur in de rijpe?

e m kraak schreef op maandag 29 december 2008, 15:29:


Ik laat mijn haar ook groeien! Nee echt, eerst was het heel kort en sinds ik Jeen heb laat ik het groeien, paardenmeisjes hebben vaak lang haar ... moet je maar eens op letten!


Had er nog niet van gehoord, maar is wel grappig om te lezen ... vooral toen de blinddoek te voorschijn kwam. Zo zie je maar weer dat je als mens toch onbewust meer signalen geeft en het paard dus wel degelijk in staat is om dat op te pikken én te lezen dan wij voor mogelijk houden. Ik ben mij daar meer en meer van bewust aan het worden en vind het allemaal super spannend!

Piet schreef op maandag 29 december 2008, 16:08:


Pief of Piet ... Maar goed, als ik eerst had nagedacht voor ik een goed bedoelde en oprechte reactie gaf, had ik kunnen weten dat het Pief was en niette Piet

marianne laenen schreef op maandag 29 december 2008, 20:28:


Is that the western way of life?