e m kraak schreef op dinsdag 23 december 2008, 22:43:
> Frans Veldman schreef op dinsdag 23 december 2008, 22:22:
>
>> Piet schreef op dinsdag 23 december 2008, 22:09:
> klantjes tegenwoordig niet voor goede lessen komen maar om
> plezierig entertaind te worden is vers 2, waar een serieuze
> rijschool mee geconfronteerd wordt. Ik snap echt ook wel dat de
> schoen altijd bij "de klant is koning" wringt.
Opa of niet, dat er maar weinig goed les gegeven wordt, onderschrijf ik volledig. Ik heb in mijn nog prille ruiterbestaan, vanaf begin dit jaar, diverse instructeurs/-trices mogen ervaren. Goddank ben ik ook wat ouder, een tikkeltje eigenwijs en kan gelukkig geheel zelfstandig NADENKEN, want anders neem je de meest bizarre aanwijzingen klakkeloos over. Wat mij is opgevallen is dat de meeste docenten een probleem hebben met een hele simpele wedervraag, namelijk het vraagje "Waarom?"
Ooit in een derde les in een longeercirkel leren galopperen terwijl het dier moeite had om op "eigen" benen te lopen, moeite had met galopperen omdat de achterhand te weinig was ontwikkeld, in een longeerpaddock waarbij de zijkanten behoorlijk schuin op liepen? Nee? Nou, IK WEL en uiteraard lazerstraalde ik er na één rondje af want het arme dier galoppeerde overkruist. Ik kon natuurlijk na twee stomme lesjes amper mijn evenwicht vinden en houden. Laat staan in een galop waar het paard zelf ook moeite mee had. Bij de ene instructeur moest ik meer naar achteren gaan zitten .... euhhhh .... daar zit toch de rem? Mijn stijgbeugels moesten lager, vervolgens weer hoger ... Tering, ik wist niet dat ik zo snel kon groeien of kon krimpen. Hakken naar beneden, dan weer niet, want ik wil een rechte voet zien. Offe ... we gaan sturen, meer binnen- of buitentegel eraan, blokkeren die hap, binnenbeen, buitenbeen ... ik werd er gek van. Hoe kan een dier naar binnen buigen als ik hem buiten geen ruimte geef? Het ergste was nog dat dit allemaal in draf moest .... METERS MAKEN. Ik vond er geen zak aan, dat hele paardrijden. Als ik dan vroeg waarom of zelfs opmerkte dat het voor het dier niet prettig moest zijn, kreeg ik als antwoord: "had hij maar geen paard moeten worden!" Dit is echt waar gebeurd. Ik vond het dierenmishandeling want men verwachtte dat als je je beenhulpen nog niet kon geven, je het dier moest slaan om hem naar voren te krijgen. Ik heb werkelijk waar nog nooit zo iets absurds gehoord: ik kan iets niet en dan moet ik een dier slaan omdat ik het niet kan? Uiteraard werkte ik hier niet aan mee! Bedoel, ik moet mezelf nog wel in de spiegel aan kunnen kijken. Ik kan dat simpelweg niet.
Nu heb ik eindelijk iemand gevonden waarbij mijn vragen worden beantwoord en de antwoorden ook nog eens logisch lijken. Zij geeft les, niet volgens een bepaald systeem, maar maakt gebruik van meerdere stromingen, centered riding,
parelli, Antoine de Bodt. Het gaat gemoedelijk, met respect voor het paard en de ruiter op een meer dan vriendelijke manier, ze geeft niet alleen mij les, maar de combinatie, dus er wordt heel goed naar het paard gekeken. De eerste les werd uitsluitend naar het paard gekeken en de laatste 10 minuten mocht ik laten zien wat ik zo al kon om ook daar een beeld van te krijgen.
Jullie ouwe rotten weten niet hoe moeilijk het is om iemand te vinden die je "normaal" les kan geven, waarbij het paard de hoofdrol krijgt! Ik heb diverse instructeurs gezien, ervaren en gehoord, maar er zijn er maar bijzonder weinig die les willen geven waarbij het a. voor het paard goed en gezond is, b. de ruiter adequaat wijzen op de gevolgen bij een bepaalde handeling, houding etc. en c. die liefde voor het paard uitstralen. Ze zijn te zoeken met een vergrootglas. Ik vind dat één of andere beroepsorganisatie zich hiervan bewust moet worden en hier wat aan zouden moeten doen. Want de zogenaamde probleempaarden worden door verkeerde instructie gemaakt, ze worden mijns inziens niet geboren!
Warboel
