Mijn ervaringen met dieren met ballen
Toen ik nog met Jeanneke halve stal deed op de manege heb ik me toch is laten verleiden om een Jolly-bal te kopen. Ze verveelde zich overduidelijk in die stal (maar welk paard ni natuurlijk) en ik dacht dat ze zich mss een beetje kon amuseren met die bal. Ja tarara, ze had zelfs bang van da ding Jolly-bal terug in de kast gelegd. Toen de paarden op de wei stonden, heb ik da balleke is op de wei gelegd en gekeken, curieus wat ze zouden doen, niks dus. Allé, dan ben ik er maar tegen beginnen shotten en er zelf achter beginnen lopen, nog steeds geen interesse van de paarden voor de bal, ze waren mij wel raar aan't bekijken maar ge zou voor minder natuurlijk
Dus: geen natuurlijke interesse voor de bal (met beloningen heb ik het niet geprobeerd maar het was geen doel op zich, enkel interesse of ze het uit zichzelf leuk zouden vinden).
Mijn Jack Russel is een ander verhaal, we hebben het apporteren niet aangeleerd en dat zie je ook want als ik met hem met zijn balleke speel is het niet standaard apporteren, maar hij vindt dat zoooooo leuk!! Hij komt zijn bal brengen en dan zit hij der wa met rond te schudden (prooi dat dood moet ?), als hij het los laat, vraagt hij echt wel om het weg te gooien en hij vindt dat schitterend, het mag dag in dag uit duren bij hem.
De Shy (Border) daarentegen snapt ni wat de Noppes daar zo leuk aan vindt en staat u idd onozel te bekijken, hoewel hij soms de Noppes nadoet maar hij vindt er ni veel aan. Laat hem maar lopen, dan is hij gelukkig. De Noppes wilt meer interactie.
En die Jolly-bal heeft uiteindelijk zijn nut gekregen, de Noppes amuseert zich ermee op de wei
Over deze grote ballen waar het om gaat: ik denk ni dat ik mijn paarden een extra plezier doe om zo'n bal aan te schaffen omdat het ni echt een meerwaarde geeft aan hun noden (ni echt het juiste woord, maar jullie snappen het wel). Toch vind ik die filmpjes en foto's met die ballen goddelijk. Misschien ooit, maar mijn interessesfeer ligt momenteel ergens anders. Zo'n bal is niet beter of slechter, het is iets waar je als mens al mee wilt spelen en dit samen wilt doen met je paard, en laat mij nu net geen voetbalfan zijn

kehrana van sloten schreef op maandag 29 december 2008, 10:42:


Heel veel sterkte!!
Liefde is ook kunnen loslaten, hoeveel pijn het ook doet spijtig genoeg.

Spirithorses schreef op dinsdag 30 december 2008, 20:47:


Ik ben ook normaal niet bij de paarden maar dit jaar betrouw ik het voor geen haar. Die bevroren grond met bevroren molshopen, brr... Wij gaan niet ver met Nieuwjaar maar ik ben dit jaar bob, zodat ik toch maar eens bij de paarden kan gaan piepen. Binnen zetten is geen optie want ik heb maar 2 stallen en Nobody breekt gegarandeerd het kot af.
Ze hebben hier in de buurt al vuurwerk afgestoken, ook toen ik de paarden eten was gaan geven en het maakte hen niet veel uit, de jagers geven hier ook fikse knallen achter de hoek. Maar morgen is het natuurlijk wel de lotterij aan hoeveelheid, pff... Der zit niks anders op dan is te gaan zien en hopen dat het snel overgaat.

Arabesk schreef op maandag 29 december 2008, 10:35:


Ik wil eventjes inpikken op dat bekappen zwaar is want voor mij is dat echt zwaar met een grote Z
Na lang twijfelen omdat ik schrik had om meer fout te doen dan goed, heb ik in september de eerste keer zelf bekapt onder begeleiding van Gerd (man van Marianne). Mijn plan was om alle paarden zelf te doen, elke week bij te houden, 2 per dag (toen waren ze nog met 4). Ja tarara, da plan is al flink in het water gevallen, Gerd is zo sympathiek om regelmatig langs te komen want ik haal het niet.
Ik zit met een kapotte knie, 2 gescheurde kruisbanden en 1 gescheurde gewrichtsband. Het is omdat ik zo lang moest wachten op een scan en dat ik tegen die tijd al zo goed uit de voeten kon, dat ik niet ben geopereerd. Iemand die het niet weet, zal niks merken aan mij. Maar die kracht zetten in een gebogen toestand van mijn benen is toch best zwaar te noemen ookal zijn mijn paarden echt heel braaf.
Overlaatst had in Jeanneke gekapt, alle chance dat zo'n braveke is want ik ben er lang mee bezig geweest. Na de 2de hoef voelde ik dat ik last begon te krijgen maar ik kan da wel over mij zetten, ik ben ni zo iemand die voor het minste pijntje ga zitten, dus ik deed verder. 't Ging heel traag vooruit, ik kreeg ni veel kracht meer vanuit mijn benen maar 't is gelukt. Efkes als een oud moemoeke gelopen daarna maar das snel over. Ik heb er wel iets anders aan overgehouden, den binnenkant van mijn hand zag blauw
Nu heb ik een paar dagen geleden ne zwieber meegemaakt op verborgen ijs op de wei en mijn knie is gevoelig, dus ik weet dat bekappen nu iets te veel van het goeie gaat zijn.
Daarentegen vind ik het bekappen wel leuk en probeer ik het toch regelmatig vol te houden (hoewel ik het me soms beklaag achteraf ).
Ik wil maar zeggen dat hoeven uitkrabben niet hetzelfde is als steunsels bijwerken (van maar 2 hoeven), het gaat om de kracht die je moet zetten in je benen. Er zullen nog wel mensen zijn met een of ander letsel die bekappen zwaar vinden, best terecht vind ik.

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 30 december 2008, 23:47:


Kan ik eens proberen, thanx. Maar ik heb nog dingen ontdekt tijdens het verder lezen van dit topic, ik zal ook wel te veel kracht zetten bij het raspen, hoe kon mijn hand anders blauw zien
Maar al doende leert men hè

Cindy Helms schreef op woensdag 31 december 2008, 12:09:


Kan ik geloven, chapeau ze Cindy! En als ge gedaan hebt, mopperen op uwe rug want da stom stukske lijf wilt ni mee, herkenbaar Wa gaat da zijn als we zo'n 40 jaar verder zijn

Kim DS schreef op donderdag 1 januari 2009, 2:41:


Ik was op de wei voor de hardste knallen begonnen maar al snel knalde en floot het rond m'n oren. De paarden waren eigenlijk maar wa aan't zien naar die dingen in de lucht tot een huis pakweg 100m verderop van die fluitende dingen in de lucht schoot, grr... 't zijn dan nog Chinezen en Chinees Nieuwjaar is nu toch ni?? Maar allé, de paardjes waren wel wa over en 't weer aan't lopen maar ni overdreven, ze bleven rond mij hangen. Ik ben der een uurtje blijven hangen, lekker koud in mijne feest out-fit en de weide-buurman is ook effe langs gekomen, gezellig, paardenmensen onder elkaar die liever bij hun paarden zijn dan zelf vuurwerk af te steken.
Maar, er is wel een weidepaal kapot, 't moet gebeurd zijn met het voor-12u-vuurwerk want toen ik ze ging eten geven was het nog ni. Eventjes alles zo goed als het ging vastgemaakt en derjuist nog eens gaan kijken. Alles was ok, ze waren gezellig aan het knabbelen van hun hooi en kwamen nog effe flodderen.
Nu kan ik dus met een gerust hart zeggen: Happy Newyear!!! en slaapwel

Iedereen zal het waterprobleem van het aanhoudende droge vriesweer wel kennen hè, dat sleuren met bidonnekes en elke keer die ijslaag weer stuk breken. Ik neem in 1 bidon kokend water mee en ik kap dat over de ijslaag zodat die smelt.
Nu heb ik gisteren met iemand gebabbeld die zei dat warm water het water nog sneller doet bevriezen, had te maken met iets van de fysica. Weet iemand hier meer over? Overdag blijft het water vorstvrij op die manier maar ik zou ni willen dat ik 's avonds ervoor zorg dat het water nog sneller bevriest dan anders natuurlijk.
Nu naar het volgende feestje, eten tot het m'n oren uitkomt

Heidi_Aiden schreef op donderdag 1 januari 2009, 18:13:


Tuurlijk is die middelbare school goed voor iets

Nils Vellinga schreef op donderdag 1 januari 2009, 19:06:


Das ideaal natuurlijk maar bij mij zou het toch serieus graven zijn, 't water komt vanuit het tuinkot uit de eigenaars hun huis en das toch een afstandje. En dan nog, het water komt vanuit hun huis naar het tuinkot en daar ligt het ook boven de grond omdat daar ook een wasbak e.d. is.
Bwa, het sleuren met die bidonnekes heeft wel iets en vorig jaar zijn we gespaard gebleven hè.

Anja Seijn schreef op donderdag 1 januari 2009, 21:32:


Het weerbericht nog ni gezien, het gaat nog ni direct stoppen met vriezen zenne en 't is ook al effe bezig hè. Maar vandaag is het precies wel iets warmer, ben juist nog gaan zien en er lag geen ijslaag in de drinkenbak.
Met emmertjes sleuren kan ni meer, 't water is allemaal op op de wei. Vlak voor de vorst alles nog gevuld wat ik kon vullen maar na een week is het er allemaal door. Nu zijn het bidons van thuis meepakken. Het liedje: 2 emmertjes water vullen, pompompopopom is nu tijdelijk veranderd