Piet schreef op zondag 21 december 2008, 8:04:


Inderdaad, Piet ... met een ruiter op je rug of voor een kar kilometers vreten, ook erg natuurgetrouw!
Katten spelen uit zichzelf met balletjes (ja, ik weet dat het zogenaamde prooien zijn), honden komen een stok brengen en "vragen" of je ze alsjeblieft weg gooit zodat zij er achter aan kunnen zitten ... Wat is hier mis mee? Als een paard er zichtbaar plezier in heeft om achter een bal aan te zitten, wat dan nog? Zonder dwang met de keuze de bal te laten voor wat het is? Niks mis mee! Dit heeft toch geen moer te maken met een olifant in een circus of wel soms?

Spirithorses schreef op zondag 21 december 2008, 9:34:


Dat knevelend effect herken ik ook, vooral bij die goedkope versie cook-a-like. De neusriem is onderdeel van het kruislingssysteem. Jeen is altijd met een bit gereden, opgeleid als tuigpaard en echt beresterk. Ik heb eerst de cook-a-like versie geprobeerd, hij moest er aan wennen en had de neiging te gaan "hangen". Ik vond het zwaar rijden en vond inderdaad de release zeer mager. Bij het echt Dr. Cook hoofdstel zitten er ook ringen aan de neusriem, die wel kan sluiten en dus geen onderdeel van het kruislingssysteem is. Om Jeen het bit af te leren, hij is erg op zijn mond gereden, bevestig ik de teugels aan deze neusriem en oefen heel veel met afwenden, gebroken lijnen lopen etc., waarbij ik mijn handen beweeg alsof ik op een fiets zit en mijn gewicht iets verplaatst, heel licht. Als we naar rechts willen, til ik mijn rechterhand iets op zodat hij voor Jeen nog duidelijker is, er wordt niet getrokken.
Dat is voor mij de reden geweest de cook-a-like versie in de hoek te hangen en een degelijk Cook hoofdstel aan te schaffen. Ik zat met de cook-a-like versie regelmatig over de hals van Jeen heen te hangen om het kruislingssysteem los te trekken. Dan kun je maar beter met een goed passend halster rijden.

Isabel van der Made schreef op zondag 21 december 2008, 9:52:


Kijk eens wat een mooie voorwaartse-neerwaartse bewegingen het dier maakt, volledig in vrijheid! Vervolgens vertragen en afwenden, waarbij prachtige buigingen getoond worden! Fantastisch.
Dit is toch gewoon leuk om als afwisseling te gebruiken bij het longeren in plaats van bijzetten etc.? Het dier had ook de keuze in het filmpje, ruimte zat namelijk, om te denken: leuke bal, ga er zelf maar achter aan zitten!

eddy DRUPPEL schreef op zondag 21 december 2008, 12:27:


Maar, Eddy, in alle ernst, wat is er nu mis mee? Als het zonder dwang en in vrijheid geschiedt, dan doe je er een paard toch geen schade mee?

eddy DRUPPEL schreef op zondag 21 december 2008, 12:48:


Oké, duidelijk. Ik zie het niet als vervangend speelgedrag, maar afwisseling in mijn contact met Jeen (5). Natuurlijk speelgedrag is voor gezorgd, heb een shetlandhengstje van een maand of 7 en inderdaad het billenbijtengedrag herken ik. Shetje vindt het o zo leuk om plots aan Jeen te knabbelen (bij zijn billen komt hij niet, hahaha). Jeen op zijn beurt bijt Bliksem ook wel eens in zijn billen en dan racen ze samen het weiland door (pollen vliegen in het rond). Pepper, een merrie van 21, doet af en toe mee, maar meer om haar kerels bij elkaar te houden en is altijd op haar hoede voor zogenaamd gevaar, want dan moet ze de kerels beschermen (!). Bliksem zoekt Pepper op als hij iets engs vindt (bv geknal van jagers of in het begin een tractor). Ik heb heel bewust gekozen voor een samenstelling van ouder tot zeer jong, zodat ze én elkaar in beweging houden én van elkaar kunnen leren. Nogmaals een bal zie ik inderdaad als iets leuks voor mezelf én Jeen. Zoals ik ook wel eens pionnetjes neer zet of balken neer leg, gewoon wat afwisseling, ik leer er van en Jeen ook. Bewust inzetten van dit soort middelen, ben ik het ook mee eens. Die zogenaamde afleidingsspeeltjes voor in de stal vind ik persoonlijk armoe, dat dier moet naar buiten, afleiding genoeg!

Piet schreef op zondag 21 december 2008, 21:28:


Piet, dat is toch precies de reden waarom wij met z'n allen paarden zijn gaan houden of ben ik nu helemaal de weg kwijt? Je wilt toch een relatie met je paard, waarbij er sprake is van wederzijds respect en waarbij beide partijen vooral zichzelf kunnen blijven. Mijn hart kan ook een vreugdesprongetje maken als ik het weiland in loop en ik word door Jeen hartelijk begroet met een vrolijk gehinnik waarna hij vrolijk op mij af komt draven om dan eventjes te neuzen (je kent het wel: met die dikke lippen heen en weer). Ik kan hem dan wel opvreten. Als ik hem dan sta te borstelen en aai hem heel zacht tussen zijn oren, langs zijn hals, over zijn rug, naar zijn billen, gaat hij heel relaxt staan, hoofdje laag en staart omhoog waar dan van die vreselijke zachte winden onder vandaan komen (dat is soms minder), maar het dier staat te genieten. Ook in de bak van 40 x 20 lekker los en zoekt hij me op om er vervolgens als een idioot van door te gaan en weer terug te komen, heel voorzichtig en dan weer neuzen en dan weer als een malloot er vandoor te gaan. Eventjes showen hoe mooi hij is, krult zichzelf helemaal op en draaft als een super athleet (is bijna dansen) een rondje en komt me dan weer opzoeken. Hij heeft respect voor mijn ruimte, ik heb respect voor zijn ruimte en ik ... ik geniet van het wezen paard. Ik heb zo'n bal besteld, misschien vind hij het niks, dan is het typisch een geval van jammer ... maar als hij het ziet als weer iets anders en leuks wat wij samen kunnen doen, dan is het oké. Ik ga hem echt niet aanmelden bij de KNVB, maar kom op ... als het dier met plezier beweegt, wat ook nog eens goed is voor zijn fysieke ontwikkeling. Blijft uiteraard een feit dat een wild paard geen bal voorgeschoteld krijgt, maar heee wie weet zouden ze als die bal plots voor ze lag ook wel gaan duwen en rennen ... puur uit nieuwsgierigheid en als hij dan gaat rollen zien ze er wellicht ook wel iets grappigs in ... Who knows, zou best kunnen. Kijk maar eens naar Animal Planet en dan zie je soms heel vreemd gedrag bij dieren in het wild!