Spirithorses schreef op donderdag 11 december 2008, 11:27:


Behalve dat is strooizout ook slecht voor de ondergrond. Verder smaakt het zout, dus de paarden likken het wellicht op, maar strooizout is GEEN consumptiezout. "Zout" is een verzamelnaam voor allerlei metaalverbindingen, waarvan het natriumchloride bekend staat als keukenzout, maar de kwikzouten daarentegen enorm giftig zijn. Nou verwacht ik geen grote hoeveelheden kwikzouten in strooizout maar er kunnen wel allerlei zouten in zitten die wellicht niet zo gezond zijn voor het paard. Strooizout zou heel goed een gerecylced afvalproduct van de chemische industrie kunnen zijn.

Afgezien van dit alles is strooizout ook nog eens verradelijk; het werkt maar tot ongeveer -7 graden Celcius. Bij lagere temperaturen bevriest het even vrolijk als gewoon water. Daarom strooien ze op wegen dan ook een mengsel van zand en zout, maar de meeste mensen weten dit niet en zijn onaangenaam verrast als de stoep ondanks het strooien van zout toch nog spekglad wordt.

Onze paarden hou ik dus VER verwijderd van strooizout.

Wij doen aan gladheid helemaal niets. Het is een goede oefening voor ze. Ik ben al eens vanuit een vette galop door de sneeuw ineens op een spekglad zwart glanzend aangereden stuk asfalt terecht gekomen, en mijn paard loste dat prima op, dankzij ruime ervaring met het rennen over bevroren stukken spekglad terrein. Het was zo glad dat ik (na afstappen en controle) zelf nauwelijks in staat was om over dat gladde stuk te lopen.

Paarden kunnen verschrikkelijk behendig zijn, maar wij mensen hebben vaak de neiging om ze verschrikkelijk dom en onhandig op te voeden.

Frans

Huertecilla schreef op donderdag 11 december 2008, 11:42:


Je hebt hier wel gelijk in, maar als ik iets als geneuzel zou moeten betitelen is dit het wel. We weten dondersgoed wat de gemiddelde paardenhouder nastreeft: WEL paardrijden, maar verder de beste zorg die je het paard kunt bieden. Als die gebruiksinzet het zwaarst zou wegen dan zou je ook vrolijk doorrijden op een kreupel paard, maar doorgaans weegt die gebruiksinzet niet zo zwaar dat je je paard willens en wetens directe schade wilt toebrengen. Gebruikelijk voor de West-Europese hobbypaardhouder is dat hij wel wil rijden, maar niet zijn dier willens en wetens directe schade toebrengend, en verder de beste zorg biedend. Ik weet zeker dat deze definitie nog niet goed genoeg is afgebakend voor iemand die er lol in schept om de extremen en manco's op te zoeken, maar voor een welwillend mens moet het toch wel duidelijk zijn wat er wordt bedoeld.

Nadat we de scope van de vraagsteller hebben afgebakend tot binnen wat normaal gebruikelijk is bij West-Europese hobbypaardenhouders kunnen we weer terug naar de vraag of niet beslaan vanuit dat gegeven perspectief beter of slechter is dan wel beslaan. En dan wijst toch alles in de richting van niet beslaan.


Het rijden van jouw paarden in Andalusie ging toch anders best aardig zonder beslag. Er is nog een katerntje in ons boek aan gewijd. Is er iets veranderd in de omstandigheden?


Aan al te veel academisch geneuzel hebben we evenmin iets.

Frans

Fred schreef op donderdag 11 december 2008, 12:04:


Ik dacht al, waar blijft hij?

Hoe zit het trouwens met jouw evidence-based-himalaya-stenen die je op je website te koop hebt staan?

Frans

marianne laenen schreef op donderdag 11 december 2008, 19:06:


Yep, dat illustreert maar weer hoe belangrijk het is dat paarden spelenderwijs, in hun eigen omgeving, leren om te gaan met sneeuw en ijs.

Frans