Gudrun schreef op donderdag 27 november 2008, 22:17:


Vergissing, net in agenda gekeken, niet juni maar juLi. 24 juli zijn we hen gaan ophalen.

Soms moet je ook accepteren dat sommige paarden nou eenmaal niet voorbestemd zijn om te blijven leven. Ik begrijp uit jouw mailtjes dat dit paardje geen toppunt van gezondheid was vanaf het begin af aan. En dan kun je nog zo je best doen, maar het dier zal altijd een achterstand blijven houden, en als eerste sneuvelen als de situatie daartoe aanleiding geeft. Heel triest, maar wel de harde werkelijkheid.

Is ook zo.
Ik heb jarenlang op prematuren gewerkt, op de intensieve afdeling, kindjes van 500 - 1000 gram of met een zware aangeboren afwijking. En ook heel veel daarvan waren niet bestemd om te blijven leven, heel veel daarvan heb ik, in het beste geval samen met de ouders, soms ook alleen, in de armen gehad en bijgestaan tot op het einde. Soms mag het gewoon niet zijn.
Ik ben het alleen erg moe van mensen/dieren af te moeten geven... eerst de kinderen op oncologie, dan al die babies (erg genoeg weet ik niet meer hoeveel, sommigen herinner ik me nog goed, anderen niet meer), ons Princes, mijn ouders...
En dan met zo'n jong diertje wat in mijn armen wegglijdt terwijl ik gewoon niks kan doen behalve er zijn, heb ik het even moeilijk.

Laura was net nog beneden. Ze vertelde me dat de mevrouw waar we de shetjes haalden eentje na de geboorte erg heeft moeten helpen, flesjes bijgeven ed, Laura denkt dat het Fons was, maar is niet zeker, misschien was het toch Bolleke... Ik heb het adres nog, ik probeer morgen iets meer te weten te komen.
Het zou me op een of andere wijze toch helpen het te aanvaarden.
Heb de rest van mijn wijntje maar met Laura gedeeld onder het praten, hopelijk slaapt ze nu.

Bedankt voor het medeleven allemaal!

Heb net nog met de dierenarts gebeld (gelukkig was mijn vaste nu terug, de vervangster die de wachtdienst had is ook heel goed maar ken ik nog niet zo lang), ze zegt dat het absoluut niet nodig is om de anderen nog eens te ontwormen of bloed van af te nemen gezien de goede ontwormingen en gezien er geen wormen meer in de mest waren en omdat ze levendig zijn.
De parameters in het bloed die verstoord waren kunnen ook op andere problemen wijzen, zoals een chronische darmontsteking of zo, geen reden tot paniek voor de anderen. Volgens haar inderdaad een probleem van de pony (ze kent hem van toen hij vorige keer ziek was) die zwak was en niet door de wormen.
De andere 3 zijn aan het bijkomen, vooral de buikjes, Plukje is nooit echt dun geweest, Django en Fons wel.
Ze zegt toch wel krachtvoer te geven, meer dan dat beetje slobber want het zijn jonge paardjes en minishetjes, die mag ik niet vergelijken met de gewone robuuste shets die inderdaad heel sober en sterk zijn. Te klein en te tenger gefokt en dus ondanks het shet zijn regelmatig zorgenkindjes. Geleidelijk opbouwen tot minimum een halve kilo per dag tot er terug gras is. En volgende ontworming ten vroegste in het voorjaar, alleen als ze terug dunner worden.
Onbeperkt hooi moet natuurlijk blijven, maar voor minishets in de groei volstaat dit volgens haar niet.
Tja, Conny doet het prima met alleen hooi, Piablo en Moon hebben ook wat extra nodig in de winter, dat zal voor hen ook wel zo zijn dan.

@Piet, grondwater had ik helemaal niet aan gedacht.
Langs de weide zijn wat ondiepe beekjes, maar hij ligt dieper, ik hoop maar dat dat geen kwaad kan. Grondwater mag hier niet opgepompt worden, hebben we toen we bouwden aangevraagd ivm warmtpomp ed en zelfs dat mocht niet. De buren met dieren hebben allemaal leidingwater om te drenken gelukkig.
Goed dat je dat schrijft, ik hoop het nooit meer nodig te hebben, die kennis, maar we weten het nu toch.

We hebben besloten dat het een (hoogstam waarschijnlijk) appelboom wordt, of 2 ivm de bestuiving, moet nog eens opzoeken. Is niet giftig, mooie bloesem, appeltjes voor de paardjes en voor ons, snoeihout voor de paardjes op termijn en bij (te) veel valappels zetten we tijdelijk een stuk er rond af met draad en paaltjes.