Even een kleine update over Indy. Indy is nu enkele keren behandeld door een ostheopate. We zijn nu zover dat Indy regelmatig stapritjes mag doen. Draven en gallopperen alleen op vlakke overzichtelijke ondergrond, niet te lang en alleen als zij het duidelijk uit zichzelf aanbiedt. Dat "uit zichzelf aanbieden" hebben we overduidelijk gemerkt afgelopen zondag.......
Ze liet zich in eerste instantie keurig naast het trapje parkeren en wachtte geduldig tot ik erop zat en het sein tot vertrek gaf. Rustig liep ze de oprit af. Naast onze oprit begon het gedonder echter en kon ze niet meer rustig lopen. Ze MOEST haar ei kwijt en begon te stijgeren en op en neer te springen, ondanks dat ik GEEN contact maakte met benen of teugels, gewoon uit overmoed, joligheid. De oortjes naar voren en maar snuiven. Ik heb haar maar even uit laten razen, het was gemakkelijk uit te zitten, Indy haar gesteiger stelt echt niets voor. Toen ik haar weer om aandacht vroeg was ze er gelijk weer bij en vertrokken we richting industrieterrein, lekker veel ruimte en geen mens te zien op een zondagochtend. Indy liep te swingen met haar hals in een krul aan een losse teugel, oortjes naar voren, bij elke stap snuiven en af en toe een speelse uitval naar onze prive fotograaf: Mijn vriend was mee, die had wel zin in een wandeling. Halverwege kreeg mevrouw twee mensen met honden in de gaten. Een kind rende als een gek met een hond heen en weer en Indy begon spontaan te bokken. Ik heb haar even laten begaan en toen gevraagd op te houden. Geen probleem. Later vroeg ze zelf om draf - hetzelfde swingende ritme met haar hals in een krul als in stap - en plotseling even stiekum proberen over te gaan in gallop. Het was nog glad ook, dus dat leek me geen goed idee. Indy was snel overtuigd en daarna ook zeer tevreden met korte stukjes draf. Na anderhalf uur waren we weer thuis, Indy had nog verder gewild, ik niet meer, ik voelde mijn voeten niet meer.
Volgende keer maar dikkere sokken aantrekken.
Fijn om weer op Indy te rijden, het voelde gelijk weer zo vertrouwd. Wat een rijkdom om samen op zondagochtend door knisperend bevroren gras te lopen.
De foto hiernaast heeft mijn vriend gemaakt.
Groeten,
Monique
Warboel
