Gisteren aangezet voor een korte wandeling
Skipak aan, dikke kousen, gewatteerde laarzen
Man wat was het koud!!!
Paarden waren blij dat ze van de blubberwei afkonden en stonden te popelen om te vertrekken. Verrek, dat zadel moet er nog op
Ik heb mijn beste trainerstechnieken moeten gebruiken om Queenie te laten stilstaan en wachten tot iedereen klaar was om te vertrekken. Niet makkelijk hoor, met links en rechts een gracht, en een warmbloed die denkt een volbloed te zijn
Enfin, ze waren alle drie zo zot als een kanon en geen van de drie was rustig genoeg om op te stappen. Dus maar even alledrie samen 10minutjes aan de hand gestapt. Was het zo omdat het net begon te sneeuwen en zij de bui voelden afkomen?
Was moeilijk om Queenie met haar aandacht bij me te houden, en zolang dat niet genoeg lukte wilde ik niet opstappen, eerst op de grond nette manieren he meid.
Tien minuten later opgestapt toen ze eindelijk weer wist dat ik naast haar liep en ik toevallig wel iets te vertellen had. Eerst de dochter van peter effe laten rijden op Queenie en ik naast hun lopende want ik vertrouwde het niet helemaal (al zat Tiffani Amber ontzettend rustig om haar gemakje).
Ineens begon het vreselijk te sneeuwen en werden de paarden zo vreselijk eigenwijs! We waren ook net in open veld (gebied van 10 hectare vlakte zonder huizen of andere wind-tegenhouders
!) en de wind en sneeuw sneed vreselijk in ons aangezicht. Ze kwam duidelijk van rechts wat maakte dat de paarden persé tegen de wind in wilden lopen met hun kont, maar dat strookte niet met onze richting waarin we liepen en zo kwamen we allen in conflict
Dan gaan we maar lopen, leken de paarden te denken, en zetten het op een draven.
Blijde en ik vonden het welletjes, was ook niet veilig meer, hadden niet veel meer te zeggen en was ook veel te glad in de sneeuw om apetoeren uit te halen.
"Op een twee drie" samen gestopt en afgestapt. Paarden namen vrij snel plaats in schuinachter ons met hun hoofd, beschermd tegen de snijdende sneeuw.
Alles was wit, straat, weilanden, greppels
Verder gelopen met de paarden aan de hand, supergeconcentreerd want het leek alsof ik Queenie elk moment kwijt kon zijn, ik moest ehct heel alert op elk signaal zijn en onmiddellijk reageren of ik was haar kwijt, de huppeltrut dat ze soms is ...
Bijna thuis een berg voederbieten ontdekt bij een boer en onze paarden erheen geleid, en slimme leider gespeeld
door ze hen voor te schotelen "kijk eens wat wij gevonden hebben en jullie heen geleid hebben"
Enfin, toch veilig thuisgekomen
Voordeel: geen enkel dier, mens, auto op de baan, alleen wij en de paarden
En dààr heb ik wel eens van genoten
We leken alleen te zijn in die witte wereld van gisteren
clickertrainingmetpaarden.be/#3.58" target=_blank>http://foto.
clickertrainingmetpaarden.be/
#3.58
Tiffani Amber heeft foto's genomen maar ze zijn zeer onscherp, fototoestel kon zich niet altijd scherpstellen door de sneeuw en de lens werd ook vuil ...
Maar koude sfeerbeelden zijn het wel
Warboel
