Denk dan wel aan verzekeringen.
Het is niet automatisch zo dat je half-time job netjes doorbetaald als je door een ongeluk met de paarden niet meer werken kan. Voor mezelf krijg ik dit niet duidelijk genoeg (het is voor zover ik begrepen heb ook afhankelijk van cao's en wat je het beleid is van je werkgever) en daardoor durf ik het niet aan om naast mijn gewone baan officieel iets met paarden te doen. Komt ook omdat de situatie voor mij het afgelopen jaar is verandert van minder serieuze banen tot een goede baan waar ik wonder boven wonder in vaste dienst ben gekomen en veel goede toekomstmogelijkheden heb. Neem daarnaast dat ik hoofdkostwinnaar ben en we binnenkort aan kids willen gaan beginnen en ik durf het niet aan.
Dat is natuurlijk een zeer persoonlijke keuze, erg afhankelijk van je situatie en hoe je dingen beleefd. Ik ben ook niet zo'n held en word erg nerveus van het idee dat ik mijn vaste inkomen kwijt zou kunnen raken.

Groetjes Karin

Alle situaties die er beschreven staan moeten voor een normale gezonde hond erg overkomelijk zijn. Wennen aan een nieuw thuis, rijden met de auto, naar de dierenarts. Als je dat gewoon met gezond verstand aanpakt met een pup zouden dergelijke situaties helemaal geen probleem hoeven zijn. Ook niet als het in sommige gevallen een beetje stress op levert, een beetje stress (tijdelijk) is helemaal niet erg.

Heb je verknipte Fifi uit het asiel gehaald, die bij elk wissewasje de boel afbreekt van paniek. Tja, probeer het dan lekker uit.

De zucht komt waarschijnlijk voort vanuit het feit dat mensen die beter gewoon hun hond kunnen begeleiden en opvoeden uit gemakzucht naar dit soort middelen grijpen. Net zoals dat je steeds meer honden met een slipketting aan een flex-lijn ziet lopen. Of een halti/gentle walker en een flexlijn. Die mensen snappen het gewoon niet en gebruiken hulpmiddelen totaal verkeerd.

En ja, als je dat maar vaak genoeg tegen komt ontwikkel je daar een soort van allergie tegen. Er zijn helaas zoveel mensen die niet willen luisteren en niet willen leren, maar wel willen dat hondje woef precies doet wat zij willen (namelijk niet al te lastig, want dat is zo vermoeiend)...

Groetjes Karin

Hoi hoi

Een bal van 120 cm is heel erg leuk voor paarden, maar voor ponnies toch echt te groot. Komt er ook nog een kleinere bal? Van zeg 90 a 100 cm doorsnee?

Groetjes Karin

Aafke schreef op zaterdag 27 december 2008, 20:42:


Iemand enig idee hoe laat het begint en wat er precies te doen is? Ik kan op de website niet veel info vinden over hoe de dag er uit zal zien.

Wel eens iets wat verrassend dichtbij blijkt te zijn, dus als ik wat meer over het programma te weten kan komen zou een bezoek er best in kunnen zitten!

Groetjes Karin

Zucht ik kijk met mijn neus. Al gevonden!

Groetjes Karin

Wat ik ervaar zit het hem niet in het tijdgebrek. Wat ik in mijn omgeving zie is het enorm ingebakken idee dat hoefonderhoud om de 8 a 10 weken moet. Dus als ik na een week of 2 opper weer eens te gaan kijken krijg ik te horen "nu al?".

En mensen vinden het zwaar. Ik merk het zelf ook. Nu ik een kantoorbaan heb valt het bekappen me zwaar en doe ik 2 paardjes na elkaar, sta ik de volgende dag stijf van de spierpijn. Toen ik nog een baan had met veel meer lichaamsbeweging en ik dus sterker was en een betere coditie had deed ik het met gemak. Hoe braaf je paard ook is, het blijven ongelukkige houdingen, waarbij je je rug nou niet bepaald optimaal gebruikt. Ik ken maar weinig paarden waar ik met een gerust hart een krukje bij pak om ernaast te zitten.
En dan heb ik nog een tamelijk gezond lijf. Hoeveel mensen mankeren niet een of ander. Rugklachten, spierklachten, noem het maar op. Dan is het al snel té veel. En die mensen zie ik ook steeds minder tijd aan rijden ed besteden. Uitmesten en voeren, ja dat moet wel, maar rijden en hoefbekappen schiet er dan bij in.

Groetjes Karin

Wil schreef op woensdag 14 januari 2009, 19:07:


Ik wil je niet verbeteren Wil, maar is het niet precies andersom? Linksachter en linksvoor en dan Rechtsachter, rechtsvoor.

Groetjes Karin

Egon schreef:


Hoi Egon (en alle anderen)

Denk jij dat dit te maken heeft met de versheid van het gras, of met de actie van grazen? Waar ik stage liep kregen de hengsten, die in sportconditie waren en in principe niet op de wei kwamen, zomers vers gras. Smorgens gemaaid, dezelfde dag opgevoerd.
Aan het einde van het seizoen kwam er een piepklein weitje beschikbaar waar enkele hengsten een half uurtje om ste beurt grazen mochten (ze kwamen ook in paddocks en hadden een uitloop aan de stal, blijft het een niet goed te keuren systeem, maar voor het totaalplaatje).
Ik had het idee dat de psyche van het grazen ook heel belangrijk was. Maar of dat zich ook vertaald naar een lichamelijk slechte conditie zoals jij hierboven beschrijft, ik weet het niet? Strikt gezien blaakten die paarden van gezondheid, niet te dik of dun, goed gespierd, actief, allert en glanzend. Ze waren hooguit gefrustreerd van het solitair staan en alleen maar veel te dicht op elkaar zichtcontact met andere hengsten. (Daarmee bedoel ik niet dat dit niet ernstig genoeg is, maar we hebben het nu even over fysieke gezondheid).

Groetjes Karin

In Ouderkerk aan de Amstel zit een stal waar ze zomer en winter overdag buiten staan en de er meerdere weides staan zodat ze omgeweid kunnen worden. De winterpaddocks zijn niet groot, maar wel goed droog. Zijn de weides droog dan mogen ze swinters ook af en toe op het land. Je kunt er aardig buitenrijden en er is een goed gedraineerde bak, dus er is altijd een goede plek om te rijden of grondwerk te doen.

Niet ideaal en helemaal paard-natuurlijk, maar al een eind beter op weg dan de meeste stallen in die omgeving als ik het zo hoor.

Groetjes Karin