Anita Cats schreef op dinsdag 11 november 2008, 9:46:
>
>>
>> Frans
> Mijn gedachtengang is anders, en dat ga en hoeft helemaal niet
> op 1 lijn met andere, ik ga in op wat ik voel.
>
> Anita
Hoi Anita,
Ik herken jouw verhaal .........had paard van achter in de 20 jaar,reed bijna niet meer ,ook doordat telkend de bak te nat was en ik niet vaak genoeg haar spieren spoepel kon houden in mijn ogen.
Ik wilde haar niet te veel belasten.
Kreeg er 4 maanden oud veulen bij die veel aandacht nodig had en ik ging mij vast verdiepen in het inrijden van jong paard.
Moest alleen jaren wachten voordat het echie werd.
Mijn andere pony's zijn te klein voor mij dus ja daar begint wat te wringen.
Door alles te lezen,beelden te bekijken en anderen te zien rijden kreeg ik de kriebels en je kunt er nergens mee naartoe of ik moest op een manege gaan rijden totdat mijn paardje de juiste leeftijd had.
Soms weleens bij iemand mogen rijden maar je wilt je niet opdringen.
Toen kwam het paard op de foto hiernaast in beeld en ik mocht van de eigenaresse zo vaak rijden als ik wilde want het was niet haar eenigste paard.
Ik reed twee keer in de week en doordat ik tijden niet normaal regelmatig had gereden (terwijl ik vanaf mijn 11-de jasar eigen paardje had) was het gevoel er niet meer.
Inmiddels achter in de 30 jaar,vreemd paard en geen soepele spieren meer.
Het viel niet mee en natuurlijk spierpijn.
Na paar maanden kwam pas DAT gevoel van meegaan met de zit en het kleven aan het zadel terrug.
Het brijden werd weer een uitdaging en steeds vaker momenten van loslaten en samen een zijn!.
Totdat ik van iemand les kreeg en zoals op de foto hiernaast te zien is geheel zonder hoofdstel rijdt.
Ik moest zonder zadel,teugels weg,stijgbeugels weg,hoofdstel weg.
Pas toen kreeg ik het echte rijden weer onder de knie en kon ik op de juiste manier met een soepel lichaam het paard rijden.
Het is zo moeilijk als je weet hoe fijn rijden is te moeten wachten door bijkomstigheden dat het je frustreerd.
Nu rijdt je weer en wil je het gevoel hebben.
Luister naar je paard,luister naar je lichaam en train tussendoor zonder beugels,zonder teugels en ook het zadel en hoofdstel af.
De eenige manier om samen 1 te worden met je paard.
Ik snap jouw kant heel goed en voel met je mee,heb het zelf ondervonden.
Zie dit als leerschool maar probeer tussendoor of de vorderingen ervoor zorgen dat je hetzelfde kunt aan het einde van de les met het bit uit of wat je wilt.
Succes ermee en het is geen schande hoor er zijn er vast meer hier die het astilhouden.
EErlijkheid duurt het langst :)*
Groet Conny
Warboel
