Anita Cats schreef op woensdag 12 november 2008, 10:12:
> Ik kan haar zo niet goed bij me houden, zowel de drang naar
> voren voor haar als het opzij gaan voor alles, en hoofd hoog.
> Ze reageerd wel al goed op zithulpen, maar uiteraard nog
> stokerig.
> Toch moet ik haar van voren "nog" bij me houden.
> Ophoudingen maken is niet zo vreemd natuurlijk.
Probeer je dit nu eens voor te stellen. Zahlita is kijkerig en gespannen, loopt met haar hoofd omhoog en spant haar rugspieren ("rug wegdrukken") waardoor ze ook niet door haar lijf kan, haar buik- en bilspieren niet goed gebruikt, dus niet loslaat en niet nageeft.
Nu doe je een bit in haar mond en door de druk of zelfs pijn die ze in haar mond voelt, wil ze daar onderuit en gaat met haar hoofd naar beneden en loopt "in de krul". En dan denk jij (en jouw instructeur) dat dàt het is wat je wilt. En dat dàt ontspanning, verzameling en nageeflijkheid is.
Dit is 't nièt. Dat is valse verzameling en valse nageeflijkheid.
Een paard kàn niet ontspannen en loslaten terwijl er druk of pijn in z'n mond zit. Het
lijkt wel heel "mooi", maar in het paardenlijf zit gewoon nog steeds die spanning. Alleen is ze nu niet meer geconcentreerd op de omgeving of ruiter, maar op het bit. Dit maakt haar dan minder kijkerig en schrikkerig, maar da's dan alles. Wil je dat op die manier voor je paard?
Wat jij doet, en wat veel ruiters doen, is het paard dwingen met z'n hoofd naar beneden te gaan, in de illusie dat het paard dan dus goed loopt, ontspannen is en z'n rug loslaat. Maar het paard loopt pas goed wanneer het uit eigen vrije wil, zonder druk of pijn, zelf op vier benen loopt, zelf nageeflijkheid aanbiedt, zelf helemaal in balans, cadans en rechtgericht is. Nergens meer steun zoekt en krijgt. En dat voel en bewerkstellig je alleen zonder bit.
Het is in dàt opzicht een andere manier van rijden, omdat je zonder bit wel mòet rijden ipv bepaalde zaken te willen afdwingen.
Wellicht zijn een paar centered riding lessen wat voor jou. Ik heb daar in ieder geval ontzettend veel aan gehad.