Piet schreef op woensdag 5 november 2008, 21:40:


Moet even een goede (de juiste!) voermachine bij me hebben, snap je?
Die snapt wat ik doe en dat timing belangrijk is...
En die vrouw is weliswaar heel aardig, en kan goed meedenken... maar voor dat ze zover is.... Nee, denk dat ik er een keertje met Juultje heenrij...

Wil.

Piet schreef op woensdag 5 november 2008, 21:53:


We hebben het al gedaan, Juultje en ik. Heb zelf wel de indruk dat ze het begrijpt, en ze vind het leuk! Het werkte met opdringerige Catcher, die een zeer goede graadmeter is ) Als ze die terug kan zetten... kan ze ook die Haflinger aan.
Maar ik zal het zeker nog herhalen voordat we elders aan de slag gaan...
Tis trouwens ook leuk dat een 13-jarige het oppakt en het ook goed wil leren.
Tis voor mij ook goed om het iemand anders te leren, voor zover mijn eigen kennis reikt. Ook om het op andere paarden toe te passen en te zien hoe ze reageren. Ach ja... zoveel te doen!
Allemaal leuke dingen!

Bedankt voor het meedenken!
(mooi!)

Wil.

Unartica schreef op woensdag 5 november 2008, 22:43:


En dit vind ik nou weer leuk om te lezen... waar we in de wereld wonen, het maakt niet uit! We dragen allemaal ons steentje bij, in meer of mindere mate, voor een beter dierenleven.
Dát is gewoon mooi!

Groetjes,

Wil.

van lennep schreef op woensdag 5 november 2008, 22:46:


Ik kan me nog een tijd herinneren dat je tegen mij zei (weet je nog die Haflingermerrie bij Piet die 1 dag later z'n hoofd omlaag deed - shapen? we hadden het nét geleerd) dat jij dat ziet! Ik zie dat geeneens.....
Moet je nu niet glimlachen om toen? Toen stond je aan het begin en keek tegen een gigantische berg op! En kijk nu eens wat je zelf schrijft?
Je ZIET het nu aankomen..... ) Je snapt zeker wel dat dit een heel belangrijk iets is? Dat is nu precies waar het om draait! Je ziet (voelt) het aankomen....
Juist. Je hebt geleerd om een paard aan te voelen, sommigen noemen dit paarzen lezen, je weet dus vooraf wat er gaat gebeuren.
De controlevraag. Als je die controlevragen niet meer krijgt....

Tataatatatdaaaa!!!

)

Hé, collega!

Wil.

KNIP

Grappig, deze tegenstellingen in trainingsmethodes!
Zal proberen het uit te leggen.
In Catcher's geval: is geen druk en vooral die poot NIET vasthouden goed geweest. Catcher is nl. een paard wat denkt: val dood! Ik doe NIETS meer.
Einde verhaal, oogjes halfdicht, en jij kan opsodemieteren want ik weet heel zeker dat je niets meer voor elkaar krijgt. Catcher is gewoon gesloten. Punt.
Eindresultaat: Catcher geeft inmiddels vrijwillig een voet en staat sinds kort dus zelfs los. Dus, de drukloze en/of clickertraining is hier perfect voor geweest.

De Haflingermerrie is 14 jaar en is al nooit opgevoed geweest.
Heeft in al die 14 jaar dus nooit geleerd om een leider te accepteren en weet dus niet wat dat is. Dat uit zich in alles. Niet met het vrouwtje meelopen... waarom zou ze? Zadel erop? OK. Als we zin hebben lopen we... als we geen zin hebben... nou: dan doen we het dus niet!
Lang verhaal.... deze merrie heeft dus altijd gewonnen.
Lees: deze merrie neemt haar eigen beslissingen en let zelf wel op.
Nut van voeten geven: waarom zou ze? Je geeft een goeie ruk en het vrouwtje, die nog lichter weegt als ik... lazert vanzelf wel om... De merrie wint dus weer.
Ze trekt ofwel haar hele achterhand weg door zijwaarts weg te hopsen... of hopst naar je toe. In beide gevallen zal het vrouwtje niet winnen.

Dan kom ik. De merrie wil niet eens aan het halster meelopen. Daar ben ik gaan clickeren... binnen een paar minuten loopt het dier met me mee.
Moet wel erbij vertellen dat ik ze zowel links- als rechts uit haar balans getrokken
heb om haar slechts 1 poot voorwaarts te krijgen en dát beloond heb met een stukje wortel. De volgende stap... etc.etc.... totdat ze aan een slaphangend lijntje mij volgde... Dat is zo ongeveer de indicatie vanwaar dit paardje nog moet komen!
Voorvoeten: geclickerd en beloond dat ze ze juist liet staan... want ze begon te maaien als je er al naar wees. Dat had ze na een paar minuten door, deze merrie is absoluut niet stom of zo. Mooi. Voetjes laten staan? Gaan we verder.
Voetjes laten geven! Idem dito met de achterbenen. Ze liet van beide achterbenen de voeten mooi staan. Moest ook, want ik had niets gevraagd.
Op dat moment..... zegt mijn gevoel: stoppen. Is genoeg. Volgende keer verder en gaan proberen om die achtervoeten ook op te tillen. Al is het maar de intentie tot optillen... zelfs dit hele kleine stapje moet heftig beloond worden... en zo verder...en zo verder....

Let wel: niemand heeft dus nog ooit die voeten op kunnen tillen he??
Op dat moment wordt Jules ongeduldig. En denkt: dat eeuwige getrut!
En zegt: afgelopen.... ze geeft NU die voet. En Jules is sterk, pakt die voet en het dier krijgt die voet niet meer terug. Ik beloon toch... om het positief te maken.
We zetten de voet weer neer.... en Jules doet het weer en houdt vast.
Moet zeggen dat deze keer wel al gemakkelijker ging...
Dus ik heb weer beloond..... en daarna zijn we gestopt.
Die merrie heeft een heel slechte balans hoor... want ze lazerde bijna om...
Leek Catcher wel op 3-jarige leeftijd....

Zo... da's het verhaal.
Ik weet heel zeker dat het mij lukt, misschien met kleine stapjes... om in ieder geval de voorvoeten te bekappen...
Achter moet ik nu afwachten hoe ze de volgende keer reageert...
Ik durf het niet te voorspellen.

Nu jullie weer.....

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 5 november 2008, 23:32:


Eddy..... wat doe jij bij een paard die zich al hoofdschuddend verzet tegen links- of rechtsaf sturen? Die gewoon lekker een heuvel af wil draven terwijl de ruiter vind dat ie moet stappen? Eh.... in feite onbestuurbaar is omdat ie gewoon niet luistert?
En ik heb het hier over het rijden met een doodgewone sidepull.

Groetjes,

Wil.

Spirithorses schreef op woensdag 5 november 2008, 23:46:


Dat was dus ook wat ik wilde... ik heb zitten masseren en in de koolholtes zitten kriebelen.... niet om die voet alsnog te krijgen... maar juist om ervoor te zorgen dat ze begreep dat ze juist die voeten op de grond moest laten staan...
Die strijd wil ik al helemaal niet aangaan, want die verlies ik op voorhand.
De strijd vermijden... door het in kleine etappes aan te leren, dat was mijn bedoeling.

Groet,
Wil.

saskia vanhet schip schreef op woensdag 5 november 2008, 20:53:


Mijn Chaser is nu 18. En ik ben d'r stikzuinig op. We durfden in Nederland beiden over asfalt te galloperen. Ik weet dat het kan, z'n hoefkwaliteit liet het toe.
Toch hou ik altijd in mijn achterhoofd dat er weinig verends aan asfalt kan zijn... en dat de pezen, banden, spieren etc. flinke klappen krijgen.
Dus of het nu zo goed is? Gewetensvraag.
Chaser gaf zelf aan of ie daar zin in had of niet. Ik heb hem nooit gedwongen tot een asfaltgallopade.... Echter: als ie zelf vrolijk was en dacht: we gaan een tandje harder, heb ik dat toegestaan. Maar nooit te lang. Nooit verder aangespoord dat dat ie zelf wilde en aangaf.
Moet ik er ook bij vertellen dat Chaser geen lui paard is... maar zichzelf ook nooit dood zal lopen.

Wijsheid is.... luisteren naar je paard. Dat is het beste advies wat ik je kan geven.

Groetjes,

Wil.

Spirithorses schreef op woensdag 5 november 2008, 23:53:


Nee, geen sprake van dus. Snap dat 't een grapje is...
Het punt is dat de eigenaren werkelijk hele aardige mensen zijn, ook hart voor dieren, maar gewoon de ballen verstand niet hebben van paarden.
Ze doen hun best, en hebben de prachtigste paardenboeken gekocht en ook gelezen ) Die paardjes van hun leven in een PN paradijs waar je alleen maar van kunt dromen... lopen vrij rond op zo'n slordige tig hectare.....
Die hoeven slijten van nature al een heel eind.... en conditie krijgen ze ook wel... want het is echt berg en dal daar...
Heel erg mooi. Altijd buiten, nooit in stallen, vrij.
Maar nu het omgaan met paarden, opvoeden, ermee wandelen, rijden, verzorgen... en vorig jaar een hengstveulen erbij gekocht. Gezellig toch?
Tis ook een droppie hoor... Hij is nu 1,5 jaar en zij denkt dat ze daarmee problemen gaan krijgen, want de merrie is zijn halfzus.
Nou, onervaren paardenmensen.... een jonge hengst en een eigenwijze merrie...
Dat denk ik dus ook.
Wat ik dus probeer te doen is ze zoveel mogelijk vertellen.
En hun leren hoe ze met die paarden om moeten gaan.
En spijtig genoeg.... denk ik dat ze die hengst vroeger of later moeten laten castreren. Want anders kunnen ze ze niet bij elkaar laten lopen.
Daar komen kindertjes van. En andere problemen....

Maar goed, er wordt aan gewerkt.

)

Wil.

Spirithorses schreef op donderdag 6 november 2008, 8:46:


Kennissen: ze zijn heel goed voor al hun honden. Deze hond loopt ook tussen hun eigen kippen etc. en doet dan niets. Nee, dan is er iemand bij!
Dit is sneaky 's nachts wegsluipen en gaan killen.
Tsja Pien... al die honden horen permanent aan een ketting te liggen. Want je kunt ze niet los laten lopen, dat blijkt telkens weer...
Ja, het is stom om ze toch los te laten. Het is hier 'gewoner' als in Nederland.
Buren: ouderwets Portugees...
Maar ik zie ook precies het t.o.: uitstekend verzorgde honden die goed op schaapskudde's passen...

En tuurlijk wordt ik kwaad!

Groet,
Wil

Piet schreef op donderdag 6 november 2008, 8:54:


Weet ik Piet.... dit is een overweging betreffende de leeftijd... en m'n eigen gevoel van rustig aan met die oudere botjes.. )

izi schreef op donderdag 6 november 2008, 18:23:


Heel vervelend, want ik herken dit ook wel hoor... puberaal gedrag, uitproberen, kijken of ze zich eraan kunnen onttrekken. En daarbij proberen ze alles.
Tuurlijk wordt je weleens boos en tuurlijk denk ik stiekum: rotbok!
Kampioen klierig doen en niet willen wat toch echt Catcher hoor...
De oplossing is rustig blijven, en steeds weer die goede pogingen belonen.
Voor mijn part het probleem in nog kleinere stukjes delen.
Rasp pakken, blijft ze braaf... NIET raspen. Rasp weer wegleggen.
Mooi, positief eindigen... en zo steeds een stukje verder.

Ook Catcher probeert soms nog steeds 1 pasje achteruit te zetten...
Ik heb dus flink aan het trainen op Ho is Ho en blijft Ho.
Ho betekent niet wieberen... niet voetjes toch stiekum verzetten.... gewoon lekker blijven staan. Dat heeft ie eerst geleerd. De keren dat ie het goed doet worden steeds meer... de keren dat hij toch probeert om te 'wieberen' wordt hij consequent steeds weer terug of naar voren gezet waar we begonnen zijn.
Ik ben een centimeterzeikerd geworden )
Vorige week ging ie ineens hangen.... (haha!) had hij dat weer uitgevonden.
Leuk.... ik vind het nog veel leuker want ik laat onmiddelijk alles vallen... (loslaten dus!) (en lach me rot). Hij bereikt er dus helemaal niets mee... krijgt daarvoor geen beloning en de vraag: nl. stilstaan.... blijft...
Da's heel vervelend hoor. Het betekent dat je een keer als paard zijnde aan de vraag zult moeten voldoen... en daar kom je als 5,5 jarige dan ook vanzelf wel achter... Hij denkt zelf wel na.
Resultaat: 1 keer al helemaal vrij, uit de hand kunnen bekappen. Geen gewieber, niets. Was met een paar minuten klaar en de hemel ingeprezen.
Hij blij.... ik blij.

En: als het 1 keer lukt.... lukt het vaker.
Wil niet zeggen dat het de volgende keer weer zo goed gaat..... en misschien ook wel. Niet boos worden als een paard terugvalt op klierig gedrag... allemaal uitprobeersels. Controlevraagjes. Houdt vanzelf allemaal ook weer op....

Jij moet een hele duidelijke, oplettende en vooral consequente leider zijn....
en je zult zien dat wat je allemaal beschrijft hier... op zal houden. Want de reden is weg.....

Succes!

Wil. (en ik weet het dus ik voel met je mee )

Arabesk schreef op donderdag 6 november 2008, 19:30:


Hihi!

Sieta schreef op donderdag 6 november 2008, 20:51:


Nou ja... een zeiknat paard stinkt gewoon. Zeker als ze zo uit de blubber getrokken zijn... was ook nooit mijn favo hobby hoor.
Maar een paar gieters regenwater lost dit probleem in no time op.
En je gereedschap slijt snel bij smerige voeten... dus schoonmaken is niet verkeerd.

Maar het lijkt me dat deze man bij jullie niet op de juiste plek is.
Zoek een andere of nog beter... waarom leer je het nu niet zelf?

Groetjes,

Wil.