Lena schreef op donderdag 23 oktober 2008, 19:45:
> charlot van r schreef op donderdag 23 oktober 2008, 14:13:
>
>> Hallo pn’ers,
> gaat het een stuk beter.
> Ik heb ook gemerkt dat als ik zelf kalm blijf (wat volgens mij
> ons grootste probleem is) en de tijd neem dat het dan beter
> lijkt te gaan. Paarden voelen dat dus feilloos aan hé?
Idd dat was vroeger ook mijn probleem. Kalm blijven is niet gemakkelijk (en al zeker niet als vrouw
). Ook omdat de mensen in mijn omgeving altijd vertelden dat ons paard een "wild" paard is. Dat toonde ze vroeger dan ook op de les die ik volgde. Alle paarden liepen mooi, braaf te slenteren, terwijl ons paard gezellig haar vier benen tegelijk in de lucht gooide. Ook had ze het vroeger in haar hoofd om haar in één sprong om te draaien. Wat wel heel gevaarlijk was om dat telkens te kunnen uitzitten. En ik denk dat ik wel angst had ook dat dit weer zou gebeuren... Maar nu doet ze zo geen dingen meer. Ze stopt gewoon als ze bang is. Ze vlucht niet meer. En ze weet dat ik afstap als ze echt niet verder druft. Vroeger kon ik niet eens de straat over alleen, en nu kan ik er verre wandelingen mee doen. Dus alles op zijn tijd
. Het vraagt wel veel inspanning, maar de beloning is des te groter
.
>
> Je hebt ook gelijk met te zeggen dat je de wereld niet op één
> dag kan veranderen. Dat is volgens mij ook niet nodig. Ook ik
> doe het stapje voor stapje, op mijn manier en tempo. Het is
> niet zo eenvoudig om jezelf te veranderen.
Neen dat is niet gemakkelijk. Maar je moet je gedachtengang veranderen, niet jezelf
> Dus rustig verder doen op je eigen manier. Er zijn veel andere
> paardeneigenaren die het veel slechter doen. En ja, als je dan
> ooit eens in een gracht terecht komt (of in het struikgewas
> zoals ik overlaatst), tja, dan leer je daar weer uit, niet?
ja idd
. Ik vond het ook niet erg in de gracht te belanden. Ze springt er zonder moeite terug uit
groetjes en nog veel succes met je ruin!
Warboel
