Hai Esther,

Vervelend en ik begrijp de teleurstelling heel goed. De ervaring die ik met ocd heb zijn twee paarden beide springpaarden die aktief in de sport waren.
KWPN beide ocd en niet enkel oc en middelbare leeftijd. Allebei geopereerd en zeer goed gekomen en ook weer actief in de springsport zonder problemen na goede revalidatie. Dit is al weer heel wat jaartjes geleden en de expertise zal alleen maar gegroeid zijn neem ik aan. Het zijn maar twee voorbeelden maar geeft mischien wel een beetje hoop dat het helemaal nog geen einde verhaal voor rijden hoeft te zijn.
De waiboerhoeve heeft indertijd veel onderzoek (dierproeven) met veulens gedaan en het is een zoveel voorkomend probleem dat er vast veel bekend moet zijn over prognoses. Het laait wel weer de discussie op of de doorgefokte paarden wel genoeg hebben aan enkel hooi/gras en een mineraal liksteen.

Ik mag om de een of andere reden geen antwoord geven bij het foto-album maar via deze weg ga ik toch voor de video en hou ik mijn joker nog even.

Het paard heeft naar mijn mening een sincker. De meest ernstige variant van hoefbevangenheid waarbij het hoefbeen zo is gekanteld (verbinding met de hoefwand verwijderd) dat het hoefbeen de zool doorboort. Zo ernstig als dit er uit ziet zijn er toch wonderbaarlijk genoeg paarden die met een sincker 100 % herstellen bij goede intensieve verzorging en bekapping.

Ik zag ruim een week geleden al dat hij
Om alles uit te sluiten kan het mischien ook niet zo zijn dat het paard hoefbevangen is geworden van de ontstekingsremmers waarvan de symptomen onderdrukt werden door de pijnstillers en deze na het stoppen van de medicijnen meer zichtbaar werden. Waarom loopt het paard anders op alle andere benen op eieren? Alle benen tegelijkertijd hoefzweren of enkel linksvoor hoefzweer en tegelijkertijd aan alle benen hoefbevangen. Of links voor een verder stadium van hoefbevangenheid dan andere benen. Ook "arbeid" op harde bodem kan hoefbevangenheid tot gevolg geven. Wellicht mischien ook een optie om in de gaten te houden. Het paard over rubberen stalmatten is ook een optie om een paard beweging te geven terwijl hij zeer gevoelig is. In dit geval een pad leggen en hem daarover leiden. Als je deze al kan vinden in spanje.

Ik heb hier zoals sommige mensen weten een merrie die bang voor mensen is. Ik heb haar nu ruim vijf jaar en kan haar nu bekappen (duurt nog altijd uren) en behandelen als dat nodig is. Daar houdt het ongeveer mee op. Vaak hebben we ons afgevraagd of we verder met haar moeten werken en hebben dit met meerdere ervaren trainers besproken. Wij hebben besloten dat het zo goed is ieder contact is namelijk stress. Enkel naar haar kijken of binnen een straal van 10 meter komen geeft stress. Ik geloof niet direct in clickeren bij zeer traumatische paarden omdat voer bij hoge stress geen motivator is. Onze merrie at het eerste jaar niet eens als er maar een mens in zicht was. Dus voer neerzetten en de loopstal uit en uit gehoor/reuk/zicht afstand. Het feit dat het veulen hooi aanpakt door de tralies is voor mij een teken dat dit paard niet zwaar getraumatiseerd is. Bij een angstig paard gaan de kaken op slot en is het enige wat in het hoofd omgaat is ik moet hier weg. De manier waarop wij met de merrie gewerkt hebben is het paard samen met een zeer mensgericht paard in een ruimte te houden en steeds samen met jouw in een kleinere ruimte plaatsen. Op een gegeven moment zo dicht in de buurt blijven dat je een keer haar rustig kan aanraken zonder dat ze tegen de muren op steigert. Dit heeft plusminus 1 jaar geduurd. Het moment dat bij haar het kwartje valt van ik ben aangeraakt en niet dood is het moment gekomen dat je wat langer en andere plekken kan aanraken. Het aanpakken van voer komt meestal hierna pas. Hier komt bij dat je voor het voeren al richting haar kwetsbare hoofd moet komen en dat is vaak al een stadium te ver. Al met al heeft ruim 1,5 jaar geduurd voordat zij een stuk appel uit mijn hand in het weiland aannam en weer 5 meter achteruit schoot. Nog altijd neemt ze maar af en toe voer uit de hand aan maar schiet dan niet meer in paniek naar achter. Ik voer haar meestal dan over de rug van een ander paard zodat ze een gevoel van veiligheid heeft dat er een paard tussen staat. In het donker is ze zelfverzekerder dan met daglicht. Ik ben bij Conrad de clickerdagen gaan volgen indertijd met haar in het achterhoofd helaas is dit niet de makkelijkste manier om haar te trainen. Haar enige motivator is rust en vrijlaten, voer of een kriebel niet. Ik ken een hengst (tevens familie van haar) met precies hetzelfde verhaal er staat een heel verslag op internet hoe ze hem met tteam hebben geprobeerd te trainen. Hij is een stuk beter geworden net zoals onze Petite maar is nog altijd zeer moeilijk benaderbaar. Deze twee paarden hebben nooit zover wij dat kunnen beoordelen een traumatische ervaring gehad beide paarden kennen wij van veulen af aan. In het verslag heeft men het er over dat angst opgeslagen in de genen. Ik weet dit niet, wellicht een vorm van autisme of iets dergelijks. Beide paarden zijn zeer intelligent, nieuwsgierig en vrij nuchter bij onbekende dingen ze komen enkel niet over die drempel heen naar mensen toe.

waar komt ze vandaan muriel ?
wildvang ?

Petite is geen wildvang zij is vijfde/zesde generatie van de wildvang uit Iran. Ze is opgegroeid op de stoeterij van het filmpje dat ik hier even zal linken. Is van afgelopen jaar door duitse filmploeg in Iran en UK gemaakt.

http://i253.photobucket.com/albums/hh80/rjscott_photo/?action=view¤t=caspgertv1.flvDe

laatste hengst in de omheinde paddock is de vader (sealbrown) van onze Lanhill Petite Fille en de een na laatste hengst (bay) in de omheinde paddock is de angstige hengst. Deze mensen hebben een landgoed met vele hectares waar de paarden in groepen van 6 tot maximaal 20 paarden gehouden worden merrie en jonge hengsten apart maar wel verschillende leeftijden bij elkaar. Dekhengsten lopen gehele seizoen bij de merries die uitgekozen zijn voor dat jaar vaak met veulens er ook bij. In de winter komen de merries en veulens in weilanden met grote inloopstal.

Eens per jaar komt de smid om de paarden te doen, ik heb echter nooit echt lange hoeven gezien slijtage en groei staan denk ik redelijk in evenwicht. In die zelfde week worden ook een gedeelte van de paarden klaar gemaakt voor de keuring op hetzelfde terein. Ondanks dat de paarden weinig in handen zijn geweest laten alle paarden (ook de hengsten en veulens) zich door jonge kinderen wassen, leiden etc. Alle paarden zijn erg gericht op mensen en komen er altijd direct aan lopen in de wei. Enkel Petite en Basil (de hengst) zijn compleet anders dan de rest. Er is nog een merrie lastig maar die houdt gewoon niet van dat getut en gaat het verzet in. Voor de rest alle plusminus 70 van veulen tot volwassen no problem.

en hoe is ze dan bij jullie geraakt ?

Onze twee andere merries die wij gekocht hadden in de dierentuin op de isle of wight hebben wij naar haar toe laten transporteren en alle drie de merries zo enkele maanden bij elkaar laten staan op een kleiner weiland met loopstal. Toen kwamen wij en de eigenaar er pas achter dat zij anders was en niet gewoon een klein beetje schuw. Meerdere malen heeft de fokker ons gezegd kies een ander uit maar wij vroegen ons af wat er dan van haar terecht zou komen en wilde haar een kans geven. Uiteindelijk is ze 5 maanden later naar Nederland vervoerd met een profesionele transporteur die sportpaarden voor wedstijden internationaal vervoerd met camera's in de wagen. Er werd nog gemeld dat ze zo keurig waren geweest ook bij het in de box zetten op de tussenstop. Ze waren ze wel anders gewend als ze uit UK kwamen. Ik zou dat nu ook niet meer zo doen maar ze zelf gaan halen we hadden toen echter nog niet helemaal in de gaten hoe angstig ze kan zijn. Wij hebben niet de indruk gekregen dat ht een erg stressvolle situatie voor haar is geweest ook bij ons is ze in de trailer altijd heel rustig en ontspannen.
Nu zijn de twee andere heel makkelijk en ik denk dat Petite bij het leiden compleet overdonderd is geweest en alles gelaten over zich heeft laten gaan kan geen andere verklaring verzinnen. Ze stonden met zijn drieen geklemd om de plek van 1 groot paard. Ze doet haar hoofd naar beneden tussen de voorbenen en laat alles over haar heen komen. Zo hebben we haar ook een b.v. geent en bekapt en verdooft voor doppenprobleempje in het begin. Klemmen met ander paard tussen twee hekken dan blijft ze rustig. Geef je meer ruimte dan gaan ze proberen te klimmen en draaien. Zo vervoeren ze ook przewalski paarden, zebra's, antilopen etc. kist zo passend mogelijk voor hun eigen veiligheid. Deze typishe houding neemt ze nog altijd aan ook bij tegenwoordig los bekappen in grote loopstal. Ze wordt nooit agressief maar vroeger was ik wel eens bang dat ze een hartaanval zou krijgen zoveel angst. Wij hebben haar vroeger wel verplaatst door een kleine vangkraal rond de trailer te bouwen en dan rustig met haar dochter op de trailer te sturen gaat het meest rustig. Een halster om en touw gaat ze enkel maar steigeren en achterover slaan. Als je haar vrij houdt gaat alles het beste.

Ze is nu negen jaar en de grootste en alpha merrie en toch past de naam Petite geweldige bij haar onze bambi. Haar dochter is trouwens de meest mensgerichte die wij hebben. Ze gaat hier geweldig goed maar hier gebeurd ook haast nooit wat.

ja, zicht is prima. Ze weet dat ze in het pikkedonker een voorsprong heeft op ons onhandige mensen of weet uit ervaring dat de avond/nacht ronde enkel even een peentje voeren is en er nooit iets verder gaat gebeuren. Daarnaast hebben wij een (nacht)blinde pony dus ik herken het wel als een paard slecht zicht heeft.

Als er trouwens nog mensen zijn die mischien willen kijken welke methode het meest effectief is eddy of clickeren ik weet nog wel een heel stel mooie kaspische wildvang worden nu nog gevangen met blaaspijp als de dierenarts langs komt. Een unieke kans zou ik zeggen en de diertjes hebben weer een betere kans om een goed tehuis te vinden. Ze hadden ze nooit moeten weghalen uit hun thuisland in de eerste plaats maar het kwaad is al geschied en nu moeten we er maar het beste van maken.

Hai Myriam,

Dat is toch voor een groot gedeelte de discussie. Dat is druk opvoeren (ik geef haar focus of aandacht hoe je het ook wil noemen) en de beloning is druk weghalen. Je voegt dus eerst iets negatiefs toe wat je laat wegvallen.
Dat is dus ook hoe wij dit bewerkstelligd hebben.

Clickeren is wachten op het iniatief van het paard en daar dan een bridge aan vast koppelen waarna een beloning komt. De merrie zal geen aktie ondernemen, desnoods staat ze daar 3 maanden met haar hoofd op de grond tussen haar voorbenen afgesloten van de buitenwereld. Dus ik zal eerst moeten weg lopen voor dat ze haar hoofd weer omhoog doet en niet meer terugkomen want als ik terug kom gaat direct dat het hoofd weer tussen de voorbenen en de kont naar mij toe. En heb ik de verkeerd aktie beloont het hoofd tussen de benen steken en afsluiten. Zolang mijn aanwezigheid niet als iets neutraals wordt geassocieerd ben ik altijd groter dan welke motivator dan ook en iets doen zonder dat ik er ben wordt heel lastig.

Bij paarden waarvoor een kriebel, voer etc werkt denk ik dat clickeren een heel goed bruikbare methode is en ik heb het hier ook wel af en toe toegepast enkel bij haar kwam ik niet veel verder met clickeren. Dat het een hele efficiente methode is geloof ik graag dr. Skinner de psycholoog was geen lekker ding en had de methode voor minder mooie gedachte uitgevonden.

In zijn boek Walden II (1948) stelt Skinner: “We hebben een nieuwe en volmaaktere orde nodig, waarbij onze kinderen door de Staat worden opgevoed en niet door hun ouders, en waarbij hen vanaf hun geboorte wordt geleerd uitsluitend gewenst gedrag en eigenschappen te vertonen.” Skinner beweerde: “Mensen worden gemanipuleerd; ik wil er alleen maar voor zorgen dat zij effectiever worden gemanipuleerd. Het is niet mogelijk verbindingen te maken, een handeling te herhalen of een feit te herinneren wanneer dat niet gepaard gaat met de nodige stimuli en omgeving (zoals een hond leert te zitten nadat hij een koekje heeft gehad).”

Hier moet ik altijd aan denken als Skinner wordt genoemd vanwege zijn meest vriendelijke methode.

hai Wil,

Ook ik zit maar te dubben voor Chaser, the Gentleman.

Ik heb een artikel gevonden over het stimuleren van drinken door Dr. Karen Hayes in een van haar boeken. Mishien alle trucjes al bekend. Maar niet geschoten is altijd mis. Zal het even belangrijkste methode kort neerzetten. Vertalen duurt enkel maar langer.

Stappenplan

How to stimulate thirst.

1. Mix teaspoon salt with 2 tablespoon aplesauce and sciquirtit on the back of your horse tongue unsing a cleaned-out deworming syringe. While your horse works teh applesauce around in the mouth, remove his water bucket, clean and rinse it thoroughly and return it to the stall filled with fresh water. If the salt is going to work, your will drink within 5 minutes. No luck? Dont repeat this until he drinks 1 gallon of plain water. Try the next step.

2. Squirt 5 cc (1 teaspoon) of light corn syrup on the roof of your horse's mouth, using a clean dosing syringe. While your horse works his tongue over the super sweetness, add a second bucket of fresh water to his stall, placint it in a novel location so he'll be compelled to investigate. Give this ploy 5 minutes . No luck. don't repeat this until he drinks at least 1 gallon of plain water. Move to step 3.

3. Remove the extra bucker, dump half the water out and top it off with hot water, ajeust the termperature until it reads 120. F on an instant-read thermometer. Some horses will drink deeply when offerd warm water, especially (but not necessarily) when the weather has turned abruptly chilly. Be sure to have a bucket of the room water available also, so your horse has a choice. Still no luck.

Andere adviezen zijn huiskamer temperatuur water met electrolyten en mash met melasse, appelschijfjes en veel warm water. Of een wandeling van 15 minuten frisse lucht met wat grazen wil nog wel eens top een opleving met drinken geven.

Ik weet niet of het verstandig is maar Colosan werkt volgens mij ook flink dorst en bevordert de activiteit van gal en lever en helpt de spijsvertering en maagklachten. Wellicht te overwegen met je dierenarts. In ieder geval zou ik hem vooral ook lauwwarm water aanbieden.

Hier leven we in ieder geval erg met je mee. Het enige paard in de afgelopen 15 jaar die het voor elkaar heeft gekregen dat ik mijn belofte brak: "ik klim nooit meer op een ander mans paard".... en ik was op slag verliefd.

Nog iets anders Wil,

Hoe is de kracht in zijn staart?

Mijn arabier kan als een pingpong balletje zo langzaam galopperen dat hij het zelfde tempo aanhoudt als een shire of fries die naast hem stapte. En dan op commando binnen 1 seconde overgaan in een rengalop zo vlak dat je zoals peter zegt een kopje koffie kan drinken, was het niet zo dat de luchtweerstand de koffie in mijn gezicht zou doen belanden. Wat een plezier met een arabier. Ik kan me ook dan altijd weer slecht voorstellen dat mensen ze niet leuk vinden. Nadeel is dat hij samen met de draver hier de weilanden kompleet sloopt. Ik zit altijd met verbijstering te kijken hoe netjes de weilanden bij andere mensen blijven hier worden weilanden compleet profesioneel omgeploegd een van de reden dat ze hun eigen "renbaan" hebben gekregen s winters.

Ik zat tijdje geleden met een oude grandprix ruiter te praten die nog wel jonge paarden beleerde. Had nu twee volbloed arabieren van een overleden kennis geerft of ik die niet "gratis" wou hebben hij vond het rampbokken. Normaal maakte hij zijn duitse paarden in een week zadelmak gewoon zadel erop en als je maar zelfverzekerd en rustig te werk ging maar duidelijk aangaf wie de leiding had nooit geen problemen. Met deze arabieren was hij al 6 weken bezig en nog een drama. Gingen met alles in discussie en 1 accepteerde nog steeds zelfs het zadel niet. Mijn ervaring, laat ze in hun waarde anders krijg je enkel maar verzet, geef ze een beetje ruimte en ze gaan voor je door het vuur. Ga je op je strepen staan dan gaat het mis. Hoe fanatieker je erin gaat hoe harder het gevecht. Laat ze gewoon maar even en pak het even later weer een keer op. En hang er zeker geen hulpteugels aan want je krijgt levensgevaarlijke taferelen. Uitzonderingen nagelaten maar ze willen gewoon graag zien wat er om zich heen gebeurd vandaar dat hemelkijken. Adrenalinekikkers....heerlijk.

Hallo Collinda,

Kan hij nog plassen? Geen genoegen nemen met telefonisch advies en direct een dierenarts laten komen om te kijken.

Dit is geen raar huidplekje etc. dat je even aan kan kijken.

Succes,

Muriel

Paarden waarvan het hart of de nieren wat minder goed werken (voornamelijk oudere paarden) krijgen wel een opgezette koker (oedeem). Dit is echter niet pijnlijk en niet gevaarlijk en trekt soms weg bij beweging. Dat je paard er veel last van heeft en je het niet mag aanraken geeft aan dat het waarschijnlijk een ontsteking is. Ik zou niet te lang wachten met een dierenarts om verdere mogelijke escalatie te voorkomen. Dat het paard veel meer drinkt dan normaal is ook een indicatie dat er wellicht iets aan de hand is.