Anja Seijn schreef :


Zou jij al bij gaan voeren op het land?

Nee, waarom zou je, als ze verder in prima conditie zijn.?

Anja Seijn schreef op zondag 12 oktober 2008, 20:07:


Ieder kruislings hoofdstel, waaronder de Cook, kan verwarrend werken op een paard dat dit niet gewend is. Bovendien is het een aansnoersysteem dat een trage release geeft als je de druk laat vallen.

Groet, Pien

Anja Seijn schreef op zondag 12 oktober 2008, 21:53:


Maar als je nu hooi gaat voeren wat ze zo te lezen niet nodig hebben worden ze nog flinker. Ik persoonlijk trek me eigenlijk niet zoveel aan van fructaan. Heb jij daar reden voor dan?

amar schreef op zondag 12 oktober 2008, 22:14:


Stef, Haflinger, 20 jaar, schuurt zich ook te pletter. Bij hem komt het doordat zijn wintervacht nu al (te) dik en daardoor jeukerig is. Hij heeft niks geen plekken ook, geen eczeem, maar staat zich wel lens te schuren tijdens het opzadelen. Hij zweet nu ook al van het niksdoen, met die dikke teddyberenvacht en 20 graden.

Pien

Anja Seijn schreef op zondag 12 oktober 2008, 22:57:


Ow, wacht even, de paarden staan 's nachts op stal? Wist ik niet. Zou je dan niet beter wel wat hooi voeren? verveling/spijsvertering?
En overdag strookbegazing of zoiets. Mogen ze niet op de weide blijven 's nachts?

Groet, Pien

Nils Vellinga schreef op zondag 12 oktober 2008, 22:58:


Er zijn veel paarden die (lang) gevoelig blijven lopen over die venerische steentjes die op beton/asfalt liggen. Vaak hebben ze prachtige hoeven en toch blijven ze gevoelig lopen. Wat experimenteren met steunsels inkorten, stralen wat bijsnijden, wil wel eens helpen. Hoefschoenen ook en dagelijkse blootsvoetse steentjes training willen ook wel helpen.

Verder: Wanneer is het probleem erger; bij natter weer (verweekte hoeven) , droger weer, hoevaak lopen de paarden over het beton-met-steentjes, eens per week of dagelijks, zijn de zolen hol of plat, heeft paard ijzerverleden, altijd blootsvoets gelopen, staat het op stal, staat het veel op zachte ondergrond etc etc.

De één vindt een beetje gevoeligheid al zielig en vreselijk, de ander kijkt het nog eens aan. Weer een ander rijdt 100 km per week over het harde terwijl een ander 2 keer per week veel noemt.

Ikzelf durf vrij veel aan en weet inmiddels uit ervaring dat het meeste training is, waarbij sommige paarden wat gevoelig beginnen de eerste 10 miniten, en er daarna doorheen zijn en probleemvrij lopen.

Er kunnen zoveel redenen zijn. Maar dan nog krijg je niet altijd een reden

Groet, Pien

Nils Vellinga schreef :


Ja, leer is te stug en rondgenaaid/rondgevlochten koord geeft een snellere release. En dan nóg is het wat traag....


Ik denk dat Eddy 'knevel-effect' bedoelt.
Het knevelt onder de kin of onder de kaak, al naar gelang het model. Heb je al eens je hand onder het kopstuk (tussen de oren) of onder de neusriem gelegd en dan iemand anders laten trekken aan de teugels?

> Je bent gewoon een Sidepull fan, net als Pien (ik ook hoor )

Ja , heb ze echt allemaal uitgeprobeerd en niet één keer.
En de sidepull komt nou eenmaal als beste uit de bus.
Maar Eddy en ik zijn het ook niet altijd eens hoor, zo zweert hij bij de platte enkele neusriem, terwijl ik ook prima resultaten heb met de rondgevlochten. Ook met de platte, en ook met de dubbelgestikte platte.
Verder verschillen wij ook van mening over de laagte (hoogte) van de neusriem; ik zet hem hoger dan Eddy.

Greetz, Pien

Anja Seijn schreef :

Een sidepull is een simpel en basaal systeem; wil je naar rechts dan strek je je rechterarm uit en je 'opent de deur naar rechts' (ofwel: stuurt naar rechts, een ander zou zegggen 'trek aan de rechterteugel' maar dat mag hier niet). Wil je naar links dan stuur je naar links. Alles ondersteund met zithulpen waarbij je je paard laat wijken voor druk: Stel, ik wil naar rechts, dan open ik mijn rechterdeur (hand van het paard af) en ga ik op mijn linkerbil zitten, leg mijn linkerbeen aan. Paard weet dan dat hij van mij af moet wijken (wijken voor druk), dus naar rechts. Zo werkt de sidepull ok.

Een kruislings systeem werkt precies andersom; 'trek' je aan de rechterteugel dan komt er druk aan de linkerkant (onder de kin/kaak al naar gelang het model). Paard kan dan verward zijn en de druk aan de linkerkant interpreteren als 'we gaan naar links'.

Ik houd van simpele systemen, paarden zijn zelf ook heel basaal en waarom zou je allerlei onnodig technische hulpen gaan geven.
Ik zie dat ook (in de dressuur) om me heen; soms wordt het allemaal zó technisch dat de rijder zelf het amper snapt, laat staan dat paard....

Nils Vellinga schreef op zondag 12 oktober 2008, 23:55:


De Bombita vind ikzelf ook te hard op de neus omdat het leer zo ruw is, die is inmiddels uit het assortiment

Anja Seijn schreef :

Antropomorfisme, heet dat. Op deze site voor het gemak ook wel antropomorfisme]">Antropomorfisme">antropodinges genoemd. Denken dat een paard dezelfde behoeftes heeft als een mens.

Ménsen willen lekker zacht en toegedekt slapen in een slaapkamer of comfortabel bedje (stal). Mensen hullen zich in laagjes (dekens), mensen eten aan tafel (voerbak op 'tafelhoogte'), müsli is gezond voor mensen, dan zal dat ook wel zo zijn voor paarden, (commercieel erg handig), mensen moeten bescherming onder hun voeten (ijzers), een stuk ijzer in de mond van je paard houdt je paard tegen (controle zit alleen maar tussen de oren) en-zo-kan-ik-nog-wel-even-doorgaan-maar-dat-doe-ik-niet-want-ik-wil-zo-naar-bed.


Het is júíst nu mooi en zacht weer op de weide.
Al gezien dat de paarden daarvoor een mooie wintervacht aan het aanmaken zijn?


antropomorfisme]">Antropomorfisme">Antropodinges. Echt waar Paarden voelen zich lekker bij deze lagere temperaturen en al helemaal die met hun wintervacht.


Ik ga nu effe heel erg zeuren: Een paard dat zo koddig over zijn staldeur kijkt (met noemt dat ook wel 'gezellig') belast zijn spieren heel anders (lees: veel meer in rust) dan een paard dat met z'n hoofd omlaag van de grond (hooi, gras) staat te eten. Voel maar eens aan de onderkant van hals; bij een van de grond etend paard is deze zacht en ontspannen. Bij een opgericht paard (dat hoog eet, urenlang over de staldeur kijkt, uit een hoog gehangen hooiruif eet, zie je veel meer spierspanning in dat hele lijf (voel maar aan de hals) bovendien kun je dat nogal eens terugzien in de hoeven --> ondergeschoven hielen omdat het gewicht van het paard meer op de achterkant van zijn hielen leunt. Bij een met-het-hoofd-omlaag-staand-paard is het gewicht veel beter verdeeld over de hoeven.

I> Ik heb vanaf het begin al vraagtekens

Misschien wat confronterend van mijzelf om dit zo te zeggen, maar je zet jouw paarden ook op stal. Waarom? Omdat jij je nog niet veilig genoeg voelt en denkt dat de paarden die veiligheid ook willen?
Zojuist nog even bij onze eigen paarden geweest, ze staan allemaal lekker te flatlinen in een hoek van de weide, hangend boven de bergjes hooi en de veulens liggen languit te maffen. Altijd een heerlijk rustig plaatje na de drukte van de dag.


Kom gerust kijken of wat les nemen, wie weet kan ik je nog wat op weg helpen
Echt, meer dan 'omdenken' en bewust worden is het niet. Al helemaal als je eigenlijk de ruimte wel hebt. Dat kan niet iedereen zeggen.
En zo heeft ieder zijn proces, maar is het af en toe wel goed, denk ik, om je effe aan het denken te zetten....

Succes en groetjes, Pien

e m kraak schreef :


Precies, denk aan de paarden bij de waterbak


Klopt Egon, een cue is een cue en het gaat om de afspraken die je met je paard maakt. Maar ik rijd veel paarden die tot op dit moment met bit gereden waren. En die reageren in eerste instantie eigenlijk allemaal verward op het kruislingse systeem. Daarom houd ik het bij de veel simpelere sidepull. Inderdaad, ik werk met wijken voor druk.

Truste, Pien