e m kraak schreef op donderdag 2 oktober 2008, 20:31:


Voor een keer reageer ik ook nog eens .
Ik heb enkele verparellide paarden meegemaakt en ook enkele die langere tijd (10 jaar en meer) zeer tradi gereden en gehouden waren) en die zijn zeer moeilijk via clickertraining tot eigen initiatief te brengen.

Voor operante conditioneren heb je een paard nodig wat op zijn minst denkt en iets, wat ook en hoe klein ook, probeert. Sommige NHsystemen willen alleen maar dat een paard wacht om iets te doen tot het dat gezegd wordt.

Kijk ik naar hondentraining zie ik het zelfde, maar misschien minder extreem, ik vermoed dat paarden ofwel harder aangepakt worden ofwel meegaander van aard zijn, de hondenwereld is ook iets minder ouderwets qua methodes dan de paardenwereld heb ik het gevoel.

Om hier uit te komen is het dus nodig dat het paard uit zichzelf ongehoorzaam, stout,.... is (want het wacht niet tot baas zegt wat het moet doen) vooralleer je iets kan doen.
Dit lukt in het begin met heel veel geduld en in niet-werk situaties.
En vaak zie je dan dat eens het paard ontdekt heeft dat het een eigen inbreng kan hebben, het moeilijker wordt in de omgang/werk, waarna de baas concludeert...

Piet schreef op zondag 5 oktober 2008, 18:22:


Uiteraard!!!
Wat ga je anders doen? Gewoon wachten tot ze rust gevonden heeft? En hoe lang dacht je dat te doen? En ondertussen de mok geforceerd behandelen ofwel erger laten worden?
Paar weekjes duren om voeten te leren geven... paar minuutjes kan echt ook hoor!

Ik heb op dierenartsadvies toen Piablo beginnende mok had tandpasta gesmeerd. Na een week was het genezen. Leek me niet dat hij pijn had bij het opbrengen, maar ik was er wel snel bij.
Denk dus niet dat het echt kwaad kan, misschien als de huid al helemaal open ligt dat het dan wat pijnlijk is?
Ik zal het eens uittesten op mezelff als ik nog eens een wondje heb .

@Michiel: blij dat er duidelijk vooruitgang in zit!!!

linda lou schreef op donderdag 9 oktober 2008, 21:40:


Als ze nog groen zijn is het niet gezond, eens ze goed bruin zijn kan het veel minder kwaad dacht ik.
Hier veel eikels, bruine ondertussen, maar ze worden amper gegeten.

Piet schreef op vrijdag 10 oktober 2008, 8:46:


Mee eens.
Nog een aanvulling van uit mijn beperkte ervaring: een paard wat geleerd heeft om correct te bewegen (vanuit clickertraining, maar waarschijnlijk ook op andere manieren) vindt het bewegen op zich ook fijn. Omdat er vroeger een beloning aan gekoppeld was en er dus een positieve associatie is, maar ook gewoon omdat bewegen fijn is op zich.
Vergelijk het maar met hardlopen. Begin je start-to-run is het hard werken en afzien, loop je eenmaal de 20 kilometer dan wordt je sjagrijnig als je een week lang niet kan lopen.
Dit merk ik ook met Piablo. Nu hij zijgangen kent heeft hij er plezier in om vb langs het kanaal het pad eens zijwaarts over en weer te gaan om uit te wijken voor een Piablo-etend blikje ipv er zoals vroeger met een boog omheen te willen gaan.
En een moeilijke of niet fijne oefening zoals een sprongetje kan ik belonen met een rondje galop, wat vroeger moeilijk voor hem was.

muriel schreef op vrijdag 10 oktober 2008, 10:11:


Wat doe ik dan, 1 hectare weide met een prachtige oude eikendreef er langs. Gewoon eventjes zo'n 20 are afzetten en niet gebruiken?
Ik heb de weide nu onderverdeeld en ze staan op een stuk zonder eiken, alleen langs het pad naar de stal staan er nog enkele, maar daar wordt alleen maar langs gerend, denk niet dat ze daar stoppen om te grazen/eten.
Hoe lang duurt het voor de eikels vergaan zijn en ze er terug veilig op kunnen?
Of is het ok zoda alle eikels bruin zijn?

Peter Donck schreef op vrijdag 10 oktober 2008, 13:26:


Ocharme, geen eikels voor een varkentje...
Idee!
Je mag dit weekend hier fijn eikels komen rapen .
Mijn weide eikelvrij (zo ongeveer dan toch) en jij voer voor je varkentje.

Zijn die dingen nog schadelijk als ze bruin zijn (de eikels, niet het varken)?

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 11 oktober 2008, 0:34:


Waarschijnlijk heeft hij een trap gehad of een schok van de schrikdraad of een hap en is daardoor bang geworden.
Andere mogelijkheid is dat hij heel erg veel drijversinstinct heeft wat niet gekanaliseerd is en hij hierdoor enorm gefrustreerd is naar de paarden toe en hierdoor dit gedrag vertoont.
He is zijn houding verder hier bij? Behalve fixeren? Staart, oren? Komt hij uit werklijnen?
Het zichzelf bijten ed is overspringgedrag uit stress.
Moeilijk af te leren, veel geduld en tijd.
Ik zou het punt op zoeken waar de stress voor hem nog net draaglijk is (vb op 100 meter van de paarden die rustig hooi eten of zo) en daar beginnen rustig gedrag en aandacht voor de baas belonen. En zo steeds een heel klein stapje verder, tussendoor terug meer afstand nemen zodat de spanning weg kan.
Of naar iemand gaan wiens paarden totaal niet reageren op honden ook al wordt er gedreven en geblaft, maar aangezien hij dan begint te happen is dat moeilijker.
Eddy hier heeft inderdaad veel ervaring met de combinatie paard-hond.

En nu we toch bezig zijn hier over heb ik ook een vraagje .
Hoe lijn ik mijn hond handig en veilig aan- en af van op het paard?
Ik moet als we gaan wandelen stukken langs druk verkeer waar ik de hond echt niet los wil hebben. Met als gevolg dat ik ze niet mee neem als ik te paard ben wat ik wel jammer vind.

Moniek schreef op vrijdag 10 oktober 2008, 22:02:


Gewoon doen, in haar tempo, pauze houden als ze gestresst wordt en even laten grazen of zo. Laten kijken waar ze wil,... maar dat weet je.
Onze jaarling heeft er ook al een rit als handpaard van anderhalf uur op zitten zonder enig probleem of negatief gevolg.
Wandelingen alleen zijn heel wat moeilijker tot ze jou genoeg vertrouwd.
Sterkte straks met het afscheid van Jur!

Zal eens kijken bij die merotische lijnen.
Op- en afstappen is een optie, maar voor mij fysisch moeilijk om dat vaak te doen.
James (hond) kent wel het bevel rechts vanuit de agility en hij blijft ook altijd in een circel van 10 meter rond me, zeker als de andere honden niet mee zijn.
Met meer honden krijg je toch wat meer roedelgedrag en wil hij zijn teven bijeenhouden.
Andere weg in slaan en verstoppen deed ik vroeger ook vaak, nu is dat zelden nog nodig tenzij voor de pup.
Los in het verkeer zou misschien wel heel goed gaan, maar ik durf het gewoon niet.

Mijn dochter heeft haar hond geleerd tegen de schouder van haar pony op te springen om aan en af te lijnen, werkt bij hun prima, maar zowel haar hond als haar pony zijn ouder, rustiger, ervarenen, bij ons lukt dat nog niet, hond begint te blaffen van opwinding en paard staat dan niet stil, vindt het eng als de hond tegen hem wil opspringen.

@ts: kent je hond het commando "kijk"?
Zo niet aanleren, dit hielp bij mijn reu heel goed toen hij in zijn pubertijd andere honden wilde uitdagen en aanblaffen. Zo doorbreek je het fixeren en kan je hem andere dingen laten doen. Als hij van balletjes of frisbees houdt kan je tijdens de training op dit gedag eens je zijn aandacht hebt met het "kijk" hem daar mee belonen, kan hij meteen energie kwijt. Uiteraard wel eerst aanleren zonder paarden in de buurt.

Ik kom niet vaak op dit deel van het forum, maar u toch even raad vragen.
Piablo loopt nog altijd gevoelig, nu hij de laatste 2 maanden intensiever gereden wordt nog meer. Vlakke asfalt is geen probleem, zand en gras ook niet.
Die kleine kiezeltjes waren altijd al moeilijk, gravel-achtige toestanden zijn een ramp en gisteren hadden we een stuk met hele fijne steenslag bovenop asfalt, daar ben ik van ellende afgestapt en liep hij echt supermoeilijk.
Hij is nooit beslaan geweest, wordt nu sinds 2 jaar gestrasserd. Nu en dan vijl ik zelf wat bij als dat nodig is (nu we meer buiten komen zelden) maar ben niet sterk genoeg in mijn handen om de hoeven zelf te onderhouden, steunsels bijsnijden geraak ik er al niet doorheen. Of is dit gebrek aan techniek en zou ik beter eindelijk eens die cursus volgen (heb het pakket gekocht en bestudeerd al lang geleden, cursus betaald maar toen moeten annuleren wegens omstandigheden en ben er nog altijd niet toe gekomen die toch nog te gaan volgen omdat het me fysisch ook te zwaar lijkt om ze allemaal zelf te ondehouden).
Een maand geleden ongeveer heb ik iemand anders die ook natuurlijk bekapt maar niet strassert zijn voeten laten bekijken, die heeft de tenen iets ingekort en de steunsels laten staan. Ik vind dit geen verbetering.
Wat doe ik nu het beste? Terug de strasserverzorger laten komen? Toch hoefschoenen en dan voorgoed (kan me niet voorstellen dat er na 2 jaar nog veel verandering komt?). Of een andere methode?

Peter Donck schreef op zondag 12 oktober 2008, 11:34:


Stal ondergrond (loopstal waar ze hooi eten) is beton, er voor een stuk kiezel.
Onze pony loopt wel vrij behoorlijk op steenslag, de jaarling heeft er geen enkel probleem mee aan de hand. Hij heeft dus meer last dan de anderen, ik ben op zoek naar de reden hier van.
Behoudender bekappen???
Kan je het verschil toelichten?
Raf is wel strasser, maar blijft wel van de zool af. Rand bijhouden, voet recht zetten (ongelijke slijtage door zijn scheefheid, hoe meer ik rijd hoe minder extreem dat wordt) en overgroeide steunsels weg halen.
Mustang rol maakt Piablo zelf.
Kwartierboogjes heeft hij niet, zou dat helpen?

Piet schreef op zondag 12 oktober 2008, 17:47:


Ik probeer morgen wat foto's te maken.
Vijlen kan ik aan, maar ik vraag me af of dat genoeg is.
Raf is inderdaad niet meer strikt strasser. Ik ben altijd, op dit gevoelig lopen van Piablo na, heel tevreden over hem, ook met enkele van de minishetjes heeft hij en eindeloos geduld gehad (in totaal 2 uur op de knieen zitten prullen aan het viertal) en de standafwijkingen heel goed kunnen verhelpen.
Maar het vreemdste vind ik dat Piablo er last van blijft heben en de anderen niet.
Enfin, morgen fotokes nemen .

eddy DRUPPEL schreef op zondag 12 oktober 2008, 20:09:


Gewoon balletje of frisbee gooien, of tegen de baas mogen opspingen als beloning doet het ook heel goed.
Frolicjes.... brrrrrrrrrrrrrrrrrr...

Voor de stal liggen dus kiezels, in de stal beton (en rubber matten), op onze oprit grind en een deel nog gebroken puin, da's allebei heel moeilijk.
Hij komt minimum 2 keer per week buiten op wisselende ondergrond.
De weide waar ze staan is vrij nat, zou dat de hoeven te zacht maken? Ik heb het gevoel dat het in de winter/voorjaar in de zandpaddock beter was.

Ik heb 12 mooie fotookes maar krijg ze niet geplaatst na ondertussen 3 pogingen, morgen als ik tijd heb nieuwe poging.