Aafke schreef op dinsdag 30 september 2008, 10:02:


Leuke dingen allemaal. Los van het feit of alles al van een leien dakje loopt of niet, want:

- Ooit in een ver verleden stond bij mijn ouders in de buurt een paard in de wei. Ik had er vanalles mee willen doen, maar bleef steken bij aaien manen en staart kammen en lekkere dingen geven. Voor de rest dacht ik dat je er alleen maar op kon rijden (en dat kon ik niet, maar ooit zou ik het gaan leren en ooit zou ik een eigen paard hebben).
- 5 jaar later heb ik mijn eerste rijlessen gehad, maar kort nadien viel pa zonder werk en werd alles te duur. En het bleef bij dromen.
- Nog eens 8 jaar later opnieuw begonnen met rijlessen (cadeau van vrijgezellenavond), samen met echtgenoot.
- Nog eens 2 jaar later: eindelijk een eigen paard.
- 2 jaar later een 2de.
- Sinds een dik jaar van "natuurlijk" gehoord + het besef dat buiten rijden nog een hele wereld ligt ( HOERA! , dat was eigenlijk waar ik echt naar op zoek was)
- Sinds enkele maanden het besef van "klikkeren" geleerd.

Ik vind het gewoon al fantastisch dat mensen op zulke jonge leeftijd al in contact komen met ANDERE manieren van met een paard omgaan. En zulke filmpjes dragen bij tot dat besef. Door zo'n spreekbeurt kunnen ook mensen die niets met paarden hebben zien wat de mogelijkheden zijn. Hoe meer mensen hiervan horen hoe beter. En binnen 100 jaar (of 1000) is dit misschien de standaard.
Dus gewoon verder bouwen...

Eeuwige positivo, Lena

heidy smid schreef op dinsdag 30 september 2008, 10:16:


JUIST! Ik sluit me hier bij aan.

Cindy Helms schreef op dinsdag 30 september 2008, 11:22:


BRAVO! Yes!

Prio schreef op vrijdag 3 oktober 2008, 0:29:

Hallo Prio,

Ik spreek uit ervaring: het is een hele schok om op deze site terecht te komen en te lezen te krijgen dat het ook allemaal anders kan.
Ik zit nu denk ik 1.5 jaar op deze site en in het begin wist het ook allemaal niet. We hadden wel de chance dat we onze paarden een andere thuis konden geven, maar van 24/24 op stal naar helemaal natuurlijk heeft ook ons meer dan een jaar gekost. Op gebied van rijden sta ik (van wat ik hier lees) nog nergens. Wel denken we er nu veel meer over.

De opmerkingen van de manége: dat is allemaal heel herkenbaar en voor een stuk moet je je daar bij neerleggen als je daar wil blijven. Het zijn allemaal eigen keuzes.

Ik denk ook dat als je je paard zo lang uitstapt aan de hand dat je je niet veel zorgen moet maken over dekens en zo. Maar dit moeilijk, ik weet het omdat je anders moet gaan denken.

Ik vind ook dat je niet alles ineens moet doen. Doe het stapje voor stapje, dat zijn wij ook aan het doen. Onze huisvesting is nu grotendeels in orde, ze staan wel zonder ijzers maar worden niet (nog) NB, we rijden (nog) niet zonder bit... In het begin toen ik hier meelas had ik zoiets van: "jaja, maar ik niet zulle", en mijn echtgenoot was echt tegen. Die openheid groeit en dit moet je op je eigen tempo doen. Ik zal waarschijnlijk nooit bereiken wat sommigen hier allemaal kunnen, maar er wordt aan gewerkt... (mijn man zei vorige week dat hij NB nu misschien wel eens wil proberen en ik viel zowat uit de auto...)

De weg er naar toe is op dit ogenblik belangrijker dan het directe resultaat.
Gewoon rustig verder bouwen, je eigen gang gaan... en dan kom je er wel

Lena

yondan schreef op maandag 6 oktober 2008, 12:28:


Vorige winter hebben we het voor't eerst geprobeerd. Onze merrie werd een reuzeteddybeer, onze ruin vermagerde zienderogen. Hij kreeg wel wat dikker haar, maar niet veel. We hebben er toen toch terug een deken opgelegd (ik denk dat het november was).
Wel stonden ze toen nog geen 24/24 buiten en kregen nog geen onbeperkt hooi. (toen was ik nog niet echt bezig met 'natuurlijk' en zo).
Nu dus wel en we proberen het gewoon opnieuw. Ik hoop dat het nu wel lukt.
Dus gewoon je paard in het oog houden. Dat doen we ook. Momenteel ziet onze ruin er prima uit en heb ik de indruk dat zijn vacht al wat dikker is dan vorig jaar (maarja, de wens is de vader van de gedachte hé!).
De afgelopen dagen heb ik ook vastgesteld dat hij minder dan vorig jaar binnen gaat staan als 't regent, en ook dat geeft me moed.

En probeer je niet te veel zorgen te maken (ik moet dat ook regelmatig tegen mezelf zeggen hoor): want al bij al zijn paarden over 't algemeen taaie rakkers (dat is iets wat ik vooral het afgelopen jaar geleerd heb).

Ik duim voor jou dat 't lukt,
Lena

Rachelle1975 schreef op woensdag 8 oktober 2008, 20:57:


Geduld hebben, volgend jaar staan ze er waarschijnlijk veel minder in. Dat is wat ik heb vastgesteld bij onze paarden.
En ja, alles is beter dan constant in een stal. En al hebben niet veel ruimte, ze hebben dan toch elkaar.

groetjes, Lena

Hoi,

Via Syntra Hasselt had ik me ingeschreven voor de cursus trainingspsychologie bij paarden met Inge Teblick.

Nadat ik de demo in St. Niklaas gezien heb (zie eerdere onderwerpen) stond ik helemaal te trappelen om over deze dingen meer te leren.
Ik was over de hele demo enthousiast. Ik heb bijlange niet alles begrepen, maar ik zag genoeg.
Door Sibyl en Queenie bezig te zien viel ik zowat van de tribune, en zelfs mijn echtgenoot (die al het alternatieve "spul" maar verdacht vindt) was zwaar onder de indruk en vond nu ook dat ik dat moest gaan leren (zeker met het oog op ons toekomstig veulentje).
Het boek "grondwerk" kreeg beeld en klank.

Nu kreeg ik gisteren een telefoontje dat de cursus niet doorging wegens te weinig inschrijvingen . Ik ben er nog niet goed van.

Dus voor al degenen die op een positieve manier hun paarden willen leren:
SCHRIJF je in! Of schrijf anderen in, maakt niet uit. Ik en mijn paardjes zullen je dankbaar zijn.

Lena (beginnend grondwerkster )