Eerlijk is eerlijk, ik heb me hier al zo vaak op een afstand geplaatst van het clickeren
maar ik moet nu och het volgende vertellen!
Onze nieuwe merrie, Mel, doet dus alles heel goed, behalve één ding: achterhoeven geven. Wanneer ik haar borstel kan ik haar achterbenen borstelen zonder probleem maar wanneer Gerd met zijn vijl afkomt of wanneer de
DA langs achter passeert,(nog véél erger) was er geen beginnen meer aan. Mel had het besluit genomen geen achterbenen meer te geven, haar strategie was meppen of op je gaan hangen.
Wij waren aan het beraadslagen om haar dan toch maar eens tegen de grond te laten donderen maar wilden toch eerst proberen met clickeren. Dus ,éérst de voorhoefjes, ja dat kon ze al, dus dat was makkelijk, de YES snapte ze direct. Dan naar achter...
haar oren gingen mee naar achter en het gewone clickeren bereikte haar niet meer. Even nagedacht en dan maar gaan "speedclickeren"; yessen vanaf dat ze stilstond bij aanraking van de achterhand, zo naar beneden en na EEN HALVE MINUUT was Gerd haar achterhoef aan 't bijvijlen! Dat was dus een zeer diervriendelijk succes
Oortjes naar voren, naar mijn yes!
Daarna, bij het opzadelen kwam dan het "clickergedoe" waar ik niet zo van houd op de proppen: ze begon in het wilde weg voetjes te geven! Maar allez, dat zullen we dan maar negeren zeker, hé Piet
.
Ik ben blij dat we het op deze manier hebben kunnen doen.
Marianne
Warboel
