Piet schreef op woensdag 10 september 2008, 15:41:


Hey Piet, it's me CINDY en niet VICKY, want jij hebt je al meermaals in ons vergist. Ik antwoord even hier. Een paard is een vlucht-dier ... kan jij garanderen dat hij 6-8 weken rustig is? Zowel de vlucht als het dier in die naam, zorgen ervoor dat ik dat niet kan garanderen. Jij ook niet, niemand. Adrenaline om weg te komen bij een schrikreactie overheerst de pijn. Al is het maar een fractie van een seconde. Genoeg voor heel wat miserie.

Nils Vellinga schreef op donderdag 11 september 2008, 20:51:


Tja dat is zeker zo, maar op dit forum zijn altijd te weinig vragen beantwoord om een echte diagnose te stellen en toch vliegt iedereen erop. En dan komt men tot discussie waarvan we allemaal leren kunnen. En dat is dan weer de bedoeling van het forum, niet? Diagnoses stellen en behandelingen voorschrijven kan gewoon echt niet op deze manier, nooit. Je kan enkel bepaalde zaken naar voorschuiven en mensen advies geven. Maar die discussies, die moeten er gewoon zijn om van te kunnen leren. Als er ten minste geleerd wil worden

e m kraak schreef op zaterdag 13 september 2008, 14:43:


Tja, maar voor eigen en ook het paard zijn veiligheid is hanteerbaarheid en wederzijds respect van groot belang vind ik. Het mag een wereldspaard zijn, maar je moet er wel weg mee kunnen. T'is ni dat je haar aan haar lot kunt overlaten en er nooit naar om zou moeten kijken. Begrijp je wat ik bedoel? Ik vind het echt niet kunnen dat paarden door je hand heen lopen. En als er al 12 maanden gewerkt is met dit dier op de manier die ik ken en weet dat ze werkt, dan klopt dit gedrag niet en wordt het gevaarlijk. Dat is mijn mening.

e m kraak schreef op zaterdag 13 september 2008, 16:58:


ik voel de humor en begrijp de anologie, maar hoe los je dit op? Door te clickeren, begrijp ik? Ik geloof niet dat dit paard, daarvoor netjes bij jou blijft als ze er vandoor wil. Ze zal je wel graag zien komen en wel graag iets voor je doen, maar je houdt haar niet tegen als ze Njet zegt. Ik heb ervaring met clickeren, grondwerk, lange teugel, ik rij ook zelf en ik heb tevens door mij job al heel wat paarden in de hand gehad. De enige echte die me dit ooit nog geflikt heeft (tot 2x toe dan nog) was een zekere net gecastreerde 5jarige hengst van dezelfde grote-orde als Veldré die Arthur noemde. Toen die Njet zei werd gewoon de gang tientalle meters doorgesleept totdat ik uiteindelijk lossen moest. Die kerel kwamen de eigenaars achteraf dan ook halen met een hengstenbit uiteraard, daarnaast plasten ze nog maar in hun broek als ze hem vastklikte met de musketon. Ik weet niet hoe Eddy dit zou omschrijven, maar het lijkt of zulke paarden blind reageren, rekening houdend met niets of niemand. Paarden niet bestemd voor elke eigenaar.

Nick Altena schreef op zaterdag 13 september 2008, 21:58:


Come to the point zou ik zeggen als je ergens naartoe wil met zulke vraag ... want we weten allemaal waartoe dit gaat leiden ...

Nick Altena schreef op zondag 14 september 2008, 12:45:


het leidt tot dit dus die eeuwige vete en het haantjesgedrag. Herman is Eddy niet, Veldre is het paard van Eddy niet, Veldre staat ook niet in de tuin van Herman maar liefst een 40tal (?) kilometers verderop. Snap je mijn point? Op een gegeven moment moet de eigenaar verder kunnen met een paard. Maar ... dit valt niet meer onder hippotherapie. Energie komt iedereen hier te kort voor steeds opnieuw diezelfde geniepige steken onder water. Dat je alles wat betreft Eddy in vraag stelt, weten we allemaal al heel heel erg lang ... dus laat het gewoon, niemand leert hier iets van bij. Moest jij daarentegen kunnen vertellen hoe jij het zou doen en daadwerkelijk een groot succes boeken, dan leren we weer bij.

Wil schreef op zondag 14 september 2008, 13:44:


we hebben haar ovaria reeds gescanned omdat ik ev. een granulosaceltumor vermoedde, maar perfect normaal. Baarmoeder idem dito. Bloed genomen: normaal (heb wel niet naar hormonen gevraagd) daar dit toen ook niet aan de orde was. Tijdens het voorval van midden deze week was ze wel hengstig.
Jij bedoelt pismerries? Die worden zeer dikwijls op regumate gezet.

Tuurlijk is dit herkenbaar. Gedrag wordt door een groot aantal verschillende factoren beïnvloed of zeg maar gevormd. Hormonen spelen daar zeer zeker een grote rol in, in zulke gevallen maakt dat alles zelfs nog veel erger.
Maar dit zou beter een ander onderwerp zijn
niet gerelateerd aan join-up. We zijn immers al veel te veel afgedwaald