Cindy Helms schreef op dinsdag 9 september 2008, 9:51:


Een paard van een vriendin van mij mist een aantal kiezen en tanden door een schop van een ander paard. Toen dat net gebeurd was en het tandvlees los lag, adviseerde de da om te spoelen met kamille-thee om ontsteking tegen te gaan.

Els.

joop schreef op donderdag 11 september 2008, 10:16:


20 punten. Zal de rest ook eens gaan lezen, nu alleen de test maar gedaan.
Ik heb er zelfs een hekel aan de radio aan te hebben in huis, veel te druk. Geef mij maar stilte... Heerlijk midden in het bos naar de vogeltjes luisteren, maar eigenlijk is dat ook niet stil.
Ook heel herkenbaar; té veel druk! Heb ooit eens geprobeerd in de kantine van de rijvereniging te staan, maar als er meer dan twee stonden te wachten, werd ik al helemaal nerveus.
En grote groepen mensen. Héél lang geleden ben ik door een collega "gered" tijdens een nieuwjaarsfeest. Ik was midden tussen de mensen geraakt, hij is heel rustig voor me uit gelopen, zodat ik naar buiten kon. Zag dat ik volkomen in paniek raakte.
Ik heb mezelf wel geleerd over de markt te lopen. Rustig blijven ademhalen, niet harder willen dan de andere mensen. Je kan het leren...

Els.

Snoopy schreef op zondag 14 september 2008, 12:19:


Hier al jaren idem dito met de sloot. Wij hebben een "pad" dat van de stal langs de sloot naar het land (gras) gaat. Froukje nam deze "hindernis" altijd in rengalop. Willem is dat ook gaan doen en vindt de sloot nog steeds eng. Boully is niet zo'n angsthaas en loopt er gewoon langs, schrikt alleen als er een eend opvliegt, of als er achter het geluidsscherm, wat aan de andere kant van de sloot staat, een vrachtwagen met bijv. klapperende zeilen langskomt.
Zelfs het landje aan de andere kant blijft voor Willem een opgave. Daar hoeven ze alleen maar door het hek wat haaks de sloot staat en kunnen ze daarna meteen het land op. Komt geregeld voor dat Boully er al op land is en dat Willem langs het hek blijft rennen, of dat Boully al bij het hooi is en Willem nerveus op het land blijft staan.
Ik hoef hem meestal niet op te halen. Als ik in de opening van het hek aan de kant van de sloot ga staan, durft hij er wel door. Idem bij het pad, als ik op het pad ga staan, komt hij (meestal) wel.

Els.

Michiel schreef op maandag 15 september 2008, 15:13:


Dat klinkt niet erg positief, Michiel. Wat jammer! Je zou toch denken dat er iets te vinden moet zijn, waarom hij fysiek zo slecht draait.

Moeilijk hoor, ik hoop dat de behandeling toch nog weer resultaat geeft.

Els.

Okay, even een paniekaanval, zit hier nog te bibberen...
Wat is er gebeurd?

Sinds vrijdag hebben wij een nieuwe hond, Bella, st. Bernard, 2 1/2 jaar oud. Haar oude baasjes hebben afstand van haar gedaan, omdat de baas invalide is geraakt en de vrouw niet met Bella kon wandelen, omdat Bella zo sterk is. Bovendien kon Bella niet los, dan liep ze weg. De mensen wonen in een rijtjeshuis, weinig tuin, dus kon Bella haar energie niet kwijt.

Het gaat bij ons heel goed. Bella is wel heel druk, raast door de tuin, speelt met Boy, onze oude hond, is lief voor de kat en loopt zonder problemen aangelijnd langs de weg. Ze trekt niet, kijkt nauwelijks naar andere honden, is gewoon super braaf.

Daarom leek het me wel leuk haar mee te nemen het land op. Dan kon ze daar even lekker rennen. Ging ook goed. Ze kwam meteen uit de bak, toen ik haar riep, was lekker de boel aan het verkennen.
En toen... liep ze tegen het schrikdraad! Stom van me, had ik uit moeten zetten, natuurlijk, maar daar heb ik helemaal niet aan gedacht. In plaats van terug te deinzen, dook Bella dwars door het draad, door de sloot en toen liep ze bij het geluidsscherm, waarachter de autoweg ligt. Ik roepen op een plaats waar geen draad staat en Bella deed haar best, maar durfde niet terug door de sloot.
Dus ben ik langs de sloot gaan lopen, om te proberen haar mee te krijgen naar het eind van ons land en dan de hoek om, naar de brug. Gelukkig hield Bella me goed in de gaten, ik was echt als de dood dat ze het op een lopen zou zetten en op de weg terecht zou komen. Bij de hoek werden we opgevangen door een heel vriendelijke autobestuurder die het vanaf de autoweg had zien gebeuren en me een handje kwam helpen. Hij kon Bella gemakkelijk pakken en toen kon ik haar ophalen.
Eind goed, al goed, dus, ik zit met een drijfnatte, stinkende st. Bernard gelukkig te wezen!!!!

En dan de vraag; hoe leer ik een hond dat er schrik op het draad staat, zonder dat er nare ongelukken gebeuren? Tot nog toe kregen al mijn honden wel eens een tik, jankten dan even en het was over. Maar Bella heeft niet eens door dat het door het draad kwam, want ze liep zo weer tegen een draad op, waar gelukkig geen stroom opstond en bovendien had ik haar toen vast.

Iemand tips of ervaring?

Els.

chantalleke schreef op woensdag 17 september 2008, 12:06:


Bedankt allemaal voor de reacties. Het is dus per hond zeer verschillend, dat heb ik hier ook al gemerkt.

Schrikklok staat op de laagste stand, maar is een klok die aan het net hangt en geeft behoorlijk wat "prik", in tegenstelling tot veel batterij-klokken.
Voorlopig zet ik de schrik wel af als ik haar mee naar het land neem, lijkt me veiliger.

@Rita: Ja, heel lieve hond , heb ik al gemerkt, een echte knuffelbeer. Ik ben in die paar dagen al helemaal aan haar verknocht (en zij aan mij, ze is niet bij me weg te slaan). Daarbij komt dat ze best wel goed luistert, dus dat is extra leuk. Na een heel aantal gecompliceerde honden, die ik heb gehad, nu eens eentje zonder rare dingen.
Sneu van jullie St. Bernard. Wij zijn in juli onze Bessie aan kanker kwijtgeraakt. Veranderde in twee weken van een ogenschijnlijk redelijk gezonde hond in een dier wat nog geen 100 meter kon lopen. Ze was pas vier. Ik mis haar ook nog steeds, ondanks dat Bella er nu is. Bessie is nooit uit mijn gedachten. Sterkte dus maar, ik weet hoe het is...

Els.

marianne laenen schreef op maandag 29 september 2008, 11:27:


Wat ik ervan onthouden heb:

Clean-trax reageert met zuurstof, daarom is het ook zeer beperkt houdbaar als het eenmaal is aangemaakt met water.

Clean-trax dringt volledig door in het binnenste van de hoef en brengt daar zuurstof in de weefsels, waar de schimmels en bacterieën niet tegenkunnen. Hierdoor hoef je het weefsel dus niet bloot te leggen, zoals vaak wordt gedaan om schimmel te bestrijden.

De hoefzak is nodig om een bepaalde druk op te bouwen, wat je met een emmer niet gaat lukken. (Ik heb Frouk twee maal met Clean-Trax behandeld en een emmer had écht niet blijven staan, hoor. Drie kwartier weken is héél lang. Ze probeerde ook meermalen de zak af te schoppen.)

Het ruikt inderdaad naar chloor, maar werkt anders, naar wat ik begrepen heb. Het dringt dieper en beter door in de weefsels. Het wordt (als ik het goed heb onthouden) bij mensen ook gebruikt om bij ernstige en hardnekkige infecties de urinewegen te reinigen.

En het is duur, ja...

Els.

muriel schreef op maandag 29 september 2008, 11:44:


http://www.mensport.nl/pdf%20bestanden/Fructaan_Kathryn_Watts.pdf

Deze had ik toevallig net bij de links gezet. Gaat over suikers etc. in gras en hooi. Staan ook hoeveelheden per droge stof bij.

Els.

Peter Donck schreef op maandag 29 september 2008, 12:17:


Okay, nog even opgezocht. Het is Oxychlorosene. Ik zeg ook niet dat er geen chloor inzit .

Ik kan helemaal niets uitschrijven onder waterkolom, zo chemisch ben ik niet aangelegd.

Wat ik wel weet is, dat we Froukje nooit drie kwartier met haar voeten in emmers hadden kunnen laten staan. Bovendien denk ik dat het spul best prikt na een tijdje, dus zo'n paard zal het ook niet fijn vinden.

Wat ik ook weet is, dat Frouk stokkreupel was op de dag dat we haar in de clean-trax zetten. Voor de behandeling liep ze vrijwel op drie benen, na de behandeling stapte ze vrij vlot weg, alleen nog licht kreupel op rv.
Ik weet niet of we hetzelfde effect hadden bereikt als we haar drie kwartier in water of (verdund) bleekwater hadden gezet. Ik weet zelfs niet precies wat Frouk mankeerde, maar een wonderbaarlijke genezing was het wel .

Els.

Unartica schreef op maandag 29 september 2008, 14:18:


Hallo Jolanda,

Ik heb met twee paarden (fjorden) de overstap naar bitloos gemaakt en er geen problemen mee ondervonden, het rijden ging eigenlijk veel gemakkelijker.
Eerst met Froukje. Zij was een heel moeilijke dame om te rijden. Bokken, door je handen heenlopen, niet te stoppen (vooral in het bos en langs de weg). Ik heb heel veel bitten bij haar geprobeerd en heb haar zelfs onder het zadel een tijd op een tuigstang gereden.
Ik ben met haar bitloos begonnen met een kruislings systeem. Hoofdstel omgedaan, opgestapt en met man mee op de fiets de weg op gegaan (we hadden nog geen bak). Frouk deed dat prima, er zat opeens een rem op. Later met dressuuroefeningen op het land, was het sturen en stelling vragen/krijgen heel moeilijk, schijnbaar stuur ik langs de weg niet zoveel. Toen heb ik het met een touwhalster geprobeerd, maar daar snapte ze helemáál niets van. Vervolgens de teugels aan een lage (africhtings) neusriem gezet. Dat werkt als een side-pull en ging uitstekend.
Later kwam Boully. Hij is altijd met bit gereden en was niet stil te zetten. Bovendien begon hij meteen te lopen zodra het bit erin zat en kon je amper meer opstappen. Ik durfde het zelf niet aan om hem bitloos te gaan rijden en heb hem van de zomer meegenomen naar de Poedertoren. Eddy heeft daar even in de bak laten zien dat het prima gaat op een side-pull en ik zou nu niet anders meer willen. Boully is veel rustiger, houdt gemakkelijker halt en rijdt er prima op. Ook blijft hij heel rustig staan tot ik ben opgestapt, heel anders dan met bit.

Verder heb ik weinig tot geen verstand van grondwerk, dus daar kan ik je niet mee helpen.

Els.

Aafke schreef op maandag 29 september 2008, 17:27:


Sterkte Esther! Heel verdrietig, ik leef met je mee.

Els.

Ach, zelfs als het bericht over de swiffer niet juist is, heeft het me wel aan het denken gezet.
Ik, als dom blondje, heb er eigenlijk nog nooit bij stilgestaan dat mijn honden nogal eens wat schoonmaakspul naar binnen kunnen krijgen van de vloer. En ik heb er één die, i.p.v. zijn poten, meestal de grond wast.
Nu heb ik ook een hond gehad, die buiten de zeeppoeder uit een grote kuip stond te eten, waarin ik de vuile overalls te weken wilde zetten en die is er niet eens ziek van geworden, dus...

Maar ik ga toch de kleine lettertjes beter in de gaten houden.

Els.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 14 oktober 2008, 23:10:


Zit misschien een lavendel-luchtje aan? Katten schijnen gek te zijn op lavendel.

Els.

Spirithorses schreef op woensdag 15 oktober 2008, 12:02:


Maar je kan lavendelbloemen wel gebruiken als smaakmaker in koekjes of nagerechten en zo. Best lekker en weer eens wat anders .

Els.