van lennep schreef op vrijdag 29 augustus 2008, 15:54:


Afscheid nemen van paarden doet altijd verschrikkelijk veel pijn maar ik zou echt niet met de onzekerheid kunnen zitten wat er van een paard terecht gekomen is en dan vooral een paard wat door leeftijd if andere mankementen het toch al moeilijk heeft zich staande te houden tussen alle fikke en gezonde paarden.
Gratis weggeven is in mijn optiek absoluut geen optie.
Er wordt mij vaak voorgehouden dat ik best wel naive ben (klopt ook wel) maar als het op mijn beestjes aankomt ben ik zo wantrouwend als het maar kan.
Ik weet dat er goede mensen bestaan maar ik geloof niet dat ik mijn paarden zou willen opofferen om er achter te komen of ik een goede keuze heb gemaakt.

Ik kan mij dan ook wel vinden in wat deze oude dame heeft gedaan, een ieder die oudere paarden heeft die weet hoe snel alles kan omkeren, de ene dag nog een gezond paard in het land en een dag laten een zorgen kindje.
Qua voer eten mijn twee oudjes ook veel meer euro's dan de 7 jongere paarden bijelkaar, mijn oude ruin bekijk ik op slechte dagen meerdere malen diep in de ogen en heb al een aantal x op het punt gestaan op de DA te bellen om hem te laten afmaken, meestal doet hij dan binnen 1 uur weer zo goed aan dat ik kwaad ben op mezelf dat ik bijna had gebelt.
Maar ik zou het dus echt niet aankunnen dit aan andere over te laten, ik ben de gene die perse paarden wilde hebben dus heb ik er ook zorg voor te dragen.

@ Will.
Leuk om het van een positieve manier te lezen, bij mij gaat in dit soort gevallen vaak het negatieve overheersen.
Nu heb ik ook een aantal keren van dichtbij mee mogen maken wat het kan aanrichten, gelukkig nooit met mijn eigen paarden.
Ook heb ik mensen meegemaakt die een waterdicht contact hadden maar toen het paard eenmaal was doorverkocht sta je toch wel lullig met een stukje papier in je handen terwijl het paard al in een ander land staat.
Ergens ben ik een erg naive persoon en ga altijd uit van de goedheid van de mens maar als het op mijn dieren aankomt ben ik heel erg wantrouwend.
Ik heb vaker nee gezegt als iemand intresse toonde in een van mijn paarden dan JA, bij geen goed gevoel gaan ze niet weg (en het gevoel heeft me nog niet in de steek gelaten) maar dan heb ik het nu wel over gezonde paarden die eigenlijk alles aan kunnen.

Peter Donck schreef op vrijdag 29 augustus 2008, 16:14:


Ach joh voor een persoon die ooit als 5 jarige meisje te horen kreeg van de verschillende artsen dat lezen en schrijven een van de dingen was die ik nooit zou leren door hele zware dyslectie, vind ik het niet erg dat ik een d of een t door elkaar heen haal, kan er erg goed mee leven (smile)

Over het fokken zeg ik maar even niets, want dat heeft in dit topic geen meerwaarde, behalve dan als ik niet meer fok ik meer ruimte overhou voor de afdankers van andere en weet niet of ik daar nu wel om zit te springen want zien opgroeien van kleine veulentjes naar grote volwassen gave paarden vind ik persoonlijk super.
Een probleem van een ander verhelpen doe ik snel, ik ben bereid te helpen maar verder dan dat kan en wil ik niet gaan.
Een ander met mijn probleem opzadelen doe ik dus echt niet.
Nu zie ik mijn oudes niet als probleem maar als een grote aanvulling in mijn leven maar ik vind dat ik verantwoordelijk voor ze ben en zou deze verantwoording dus niet af kunnen schuiven.

Peter Donck schreef op vrijdag 29 augustus 2008, 17:01:


Peter ik kan me ook vinden in de rede dat jij niet meer fokt.
Tis ook een rede dat mijn fokproducten bij ons opgroeien, ik ze zelf inrij en dan tzt met een compleet geschiedenis over kan dragen aan een vertrouwt persoon.
Nu verkoop ik er ook niet jaarlijks meerdere, en heb ik tot nu toe het geluk gehad om hele goede nieuwe eigenaren te vinden.

Ik verschuil mij absoluut niet achter dyslexie, veel van mijn schrijffouten zijn te verwijten aan te snel typen en te veel in 1x willen vertellen maar door mijn geschiedenis met schrijven en lezen ben ik al heel erg tevreden met hoe ik mij heb ontwikkelt.
Gelukkig had ik ouders die dit probleem heel vroeg hebben onderkent en me de juiste begeleiding hebben gegeven.
Maar mijn titels gaan in het gevoel even door de spellingscontrole.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 2 september 2008, 0:38:


Als geen tradi of nat (hou niet zo van hokjes denken en mezelf erin plaatsen) maar dan wel dressuurruiter kan ik ook alleen maar een traan wegpinken bij het zien van deze beelden.
Eigenlijk is het voor deze paarden alleen maar een opluchtintg dat de ruiter niet zo hard aan het bit kan hangen zoals de dame op de schimmel doen met de bitloze optoming.

Voor mij heeft deze demo geen enkele meerwaarde en zou mij als dressuurruiter ook echt niet overtuigen van het nut van bitloos rijden.
In mijn optiek lijkt dit eerder op een demo van de plaatselijke ponyculb waar men hun familie laat zien hoe goed de ruiters al kunnen rondhobbelen.
Moet ook toegeven dat ik hier op het forum niet zoveel filmpje voorbij heb zien komen waarin bitloos gereden wordt en die mij aan het denken hebben gezet, eerder het tegendeel.

Nu rij is dus wel af en toe bitloos en kan mijn hengst ook zonder problemen een Z2 proef laten lopen zonder bit maar dat is eerder te verwijten aan mijn rijstijl en training dan dat het zo bijzonder is om bitloos te rijden.