stumperd schreef op donderdag 28 augustus 2008, 12:01:


1 kanttekening van mijn zijde: als het in het dier zijn/haar belang is.... zal ik het wegdoen. Ik schrijf dus NIET (heel nadrukkelijk NIET) over verkoop van een dier.
Ik heb in het verleden weleens paarden voor de slachtprijs gekocht, of gekregen... ze opgeknapt en ze daarna voor diezelfde kostprijs weer doorverkocht.
Ook honden.... gewoon omdat je niet alles aan kunt houden!
Voor goede tehuizen, dat wel!

Groet,

Wil.

Lena schreef op vrijdag 29 augustus 2008, 12:37:


Héél mooi verwoord Lena!! Hier precies hetzelfde!
Door hier te lezen kom je van traditionele paardeneigenaar in een geheel andere wereld... en leer je dat het écht anders kan... nee: moet!
Soms maakt mijn scrollknop ook overuren, soms erger ik me.... maar heel vaak doe ik nieuwe ideeen op... inspiratie.... en nog vaker moet ik stiekum lachen over hoe dingen hier opgeschreven worden.... iemand anders het totaaaaaaal anders opvat..... en het gesteggel weer van start gaat.....
Ach, de humor zal deze wereld draaiende houden...
Zo bekijk ik het maar...

Daarom dus.....

Wil.

Peter Donck schreef op vrijdag 29 augustus 2008, 13:18:


een Cremello verbrand levend in de zon.
Je zult zo'n paard NOOIT onbeschermd in een weiland kunnen laten lopen.
Altijd 'm insmeren met anti-zonnebrand of inpakken met deken en vliegenmasker.
'n vriendin van mij had een cremello-pony'tje, het arme dier had altijd verbrande lichaamsdelen en ernstig ontstoken ogen! Gewoon zielig!
Ik zou ook NOOIT voor een cremello kiezen. Laat staan een fokken!
We fokten vroeger al niet met 2 x Palomino, omdat we bang waren Cremello te fokken...
Nu is het kennelijk 'in de mode' om zo'n paard te hebben.... Lees op Amerikaanse site's maar wat een problemen deze kleur kan geven....

Realist schreef op vrijdag 29 augustus 2008, 15:37:


Ik ben van mening dat jij zeker een punt hebt! Las toevallig ook juist hier de advertentie voor de 22-jarige Friese merrie...
Je kunt het op 2 manieren bekijken: a) leuk van de eigenaar dat ie nog z'n best doet voor haar...
b) ik mag aannemen dat deze mensen ruimte zat hebben... waarom niet een stukje land voor deze merrie afgezet en laat haar daar een goede oude dag slijten? Waarom wegdoen in andere handen?

Op het moment dat je een paard weggeeft... heb je eigenlijk geen zeggenschap meer. Ik zou dit dus dan met een contract doen. Noem het langdurig bruikleen of zo... Zitten ook weer nadelen aan. Als je niet de eigenaar van een paard bent zou de oude eigenaar het dier altijd zonder meer terug kunnen halen!

Er is nog hoop. Er zijn hier op dit forum zat mensen die oude of afgekeurde paarden een supergoed tehuis bieden voor de rest van hun leven.
Ik kan daar geen bezwaar tegen hebben, integendeel.
Denk dat je als eigenaar heel goed op moet letten aan wie jij je paard weggeeft...
dat wel!

Wil.

Realist schreef op vrijdag 29 augustus 2008, 16:32:


Het is en blijft heel moeilijk, dat ben ik helemaal met je eens...
Voorbeeld: 53-jaar (ik), Chaser is nu 18. Stel: ik donder over een losliggende kei hier en breek m'n nek... kan gebeuren. M'n liefhebbende echtgenoot (een fikse levensverzekering rijker, haha) vind paarden leuk, omdat ik ze leuk vind. Zelf heeft ie er niets mee. Hij zou ze dus wegdoen.
Verkopen is 1. Catcher, geen trauma's, lekker in z'n vel, leuk kleurtje, apart ras.... zal niet zo'n probleem zijn.
Chaser, eenkennig, getraumatiseerd, niet gek op vreemde kerels.... op een eventuele nieuwe plek in de bossen waarschijnlijk weer last van zwaar zomerekzeem.... voeten die nooit meer rockcrunchers zullen worden.... hmmmm...... moet hij Chaser 'dan maar' in laten slapen?

Nee..... dat hoop ik toch niet. Ik hoop dan dat hij iemand vind die het waard is om Chaser te MOGEN hebben,..... die er net zoveel voor over heeft als ik.
En die er net zoveel voor terug kan krijgen als ik gekregen heb...

Snappie???

Ik denk dat het van geval tot geval verschilt. Het ligt aan de mens, het ligt aan het betreffende dier. Het ene dier hangt aan zijn eigenaar, is daarmee verknocht.
Het andere dier vind degene die hem z'n vreten brengt het allerbelangrijkste en de rest zal hem worst wezen....

Nog ter jouwer informatie: heb ik vroeger gratis paarden gehad. Of bijna gratis paarden. Ik ga hun verhalen hier niet opschrijven. Iedereen heeft wel een reden om een keer een dier weg te doen...
Tot nu toe zijn die paarden, goed gezond, gelukkiger bij hun nieuwe baasjes, als ze voorheen waren..... Ze hebben een beter paardwaardig leven gekregen.... en dat vind ik wel belangrijk!
Het kán dus wel degelijk....

Groetjes,

Wil.

Ilse Bartholomeeusen schreef op vrijdag 29 augustus 2008, 18:03:


Het is een verbetering in zijn leefomstandigheden he? En hoe klein ook..... beter iets voorwaarts.... als helemaal niets toch??
BLIJ!

Groet,

Wil.

Wil schreef op vrijdag 29 augustus 2008, 19:38:


Haha... ik kon ook niet reageren op Ilse.... heb dus zelf in de titel goed nieuws ingevuld.... eh... niet helemaal korrekt zie ik nu.... )

linda lou schreef op zaterdag 30 augustus 2008, 10:37:


Linda Lou )

Je internetbrowser openen, naar je voorkeuren (preferences) gaan en je Cookies opzoeken.... WIS alle cookies. Wis je cachegeheugen en wis je geschiedenis.
Browser afsluiten, en opnieuw openen... Ga naar paardnatuurlijk en probeer een bericht te typen )
Als je je coockies gewist hebt... moet je hier (eh.... overal) opnieuw inloggen...

Nou, succes he??

Groetjes,

Wil.

linda lou schreef op zaterdag 30 augustus 2008, 10:40:


En ik geef uitsluitend les in internethandelingen op locatie. Hier dus )

Peter Donck schreef op zaterdag 30 augustus 2008, 8:35:


Zowel volledig onderijzers als jaren natuurlijk bekappen hebben bij Chaser nooit een zweer opgeleverd. Hij zal wel tot de zeer gelukkige uitzonderingen behoren dan...

belinda defraene schreef op zaterdag 30 augustus 2008, 13:12:


) Of..... wij zijn gewoon allebei hardstikke GOED!!

Lol!

vagebond schreef op zaterdag 30 augustus 2008, 13:24:


Dat is idd./ waardeloos! Mensen die zich dus NIET aan de gemaakte afspraken kunnen houden.... Het is een kleine moeite om bij eventuele problemen de ex-eigenaar even te bellen.... en te vragen! En misschien samen naar een oplossing te kijken. Maar goed: zo denk ik.
Mijn ervaring is andersom: mensen die beweren stapeldol met het paard te zijn... het liefst zelf zouden willen houden... Zodra het dier bij mij stond hebben ze er NOOIT meer naar omgekeken! Ik was degene die mailde of belde om te vertellen hoe het ging. Niet 1 enkel bericht ooit nog van hun kant.
OK. Dan weet ik zeker dat de z.g. dierenliefde heel ver te zoeken was.

En sorry, ik neem dan de moeite ook niet meer. Ik weet dat deze dieren een goed tehuis hebben en heel goed verzorgd worden. Hun niet...
Kennelijk interesseert het ze geen ene bal....

Da's de andere kant....