Bedankt voor de reactie. Hij is inderdaad nog jong en soms wat onstuimig. Ik heb ook het idee dat het pubergedrag is, alleen komt het wel steeds vaker voor. Ik kan hier alleen in het weiland rijden, dus niet met al het weer is dit mogelijk.
Ik zal het afleiden eens proberen.
Buiten rijd ik eigenlijk altijd nog met iemand erbij. Maar goed, als de pony weg is, heb je daar op dat moment niet zoveel aan
Ik zou inderdaad iemand kunnen vragen om eens te helpen, ik ken alleen iemand uit het dorp, maar ze heeft een wat andere kijk op rijden als ik heb.

Christel Provaas schreef op woensdag 13 augustus 2008, 21:36:


Nee dat is niet de mini-shet, haha! Volgens mij verdwijnt hij onder het zadel, ghehe.. Die ander is ietsie groter
Ik heb een ander zadel gehad voor het boomloze zadel. Hij had wel last van dat zadel, kon je goed merken met aansingelen bijvoorbeeld. Met dit zadel is het een wereld van verschil.
Na een lange rit blijft zijn ruggegraat altijd droog. Hij bokt alleen als we draven/ galloperen en hij wat anders in gedachten heeft, of last heeft van zijn evenwicht. Ik weet heel zeker dat het niet van het zadel komt, want dan zou hij zich anders gedragen.

Hallo,

Sinds anderhalf jaar heb ik Don in mijn bezit. Een pony van nu 4 jaar oud, die met de fles is groot gebracht. Zijn bazinnetje uit die tijd was bang voor hem geworden toen hij 2 jaar oud was, daarna heb ik hem gekocht.
Hij was toendertijd heel erg dominant, maar na een week of 2 en wat professionele hulp was het helemaal over. Als hij in het weiland ligt kan ik er zo op gaan zitten, geen probleem, hij is heel aanhankelijk.
Tegenover andere paarden is hij juist heel onzeker, net als hij dat is tijdens het rijden. Als iemand meeloopt gaat het heel goed, moet hij alleen dan durft hij bijna geen stap te zetten. Hij heeft als veulen wel bij 2 shetlanders gestaan, maar hij is nooit echt voor zichzelf opgekomen. Vorig jaar heeft hij in de kudde van 7 pony's gestaan en daar heeft hij veel geleerd. Sinds het voorjaar staat hij alleen nog met een shetlandruintje.
Aangezien ik zwanger ben heb ik een hele tijd niet meer met Don gereden. Wel gewandeld en wat grondwerk gedaan. Nu ik behoorlijk rond ben, neemt mijn man meer over. De laatste tijd is Don niet meer dezelfde. Hij is in het weiland vreselijk druk en heeft de neiging zijn kont naar je toe te gooien. Het is zelfs zo dat ik voor de zekerheid een touw meeneem, zodat ik hem uit 'mijn ruimte' kan houden, net als in het begin. Van de week is mijn man met hem gaan wandelen en hij heeft een behoorlijke trap van hem gehad. Vandaag haalde een vrouwtje hem uit het weiland en het viel mij op dat hij weer probeerde uit te halen naar die vrouw, dat deed hij echt met opzet. Dit heeft hij bij mijzelf nog niet geprobeerd, maar het wordt toch wel vervelend. Over een maand of 2 kan ik zelf weer met hem aan de gang (hoop ik) maar tot die tijd moet hij zich toch ook kunnen gedragen. Overdag staat hij sinds vandaag bij 5 paarden in het land, zodat hij zich niet verveelt (misschien is dat het probleem?).

Heeft iemand nog een idee waarom hij dit gedrag zou kunnen vertonen? En wat we eraan kunnen doen? Hij zit echt niet lekker in zijn vel!

Hartelijk bedankt voor uw reactie.
Het is inderdaad zo dat ik het idee heb dat hij niet begrijpt hoe alles normaal gesproken in elkaar zit. Ik heb de tijd dat ik hem heb er veel over nagedacht, maar tot een andere conclusie kan ik niet komen. In een kudde is hij heel afwachtend, een shetlander is hem de baas. Maar op sommige momenten trekt hij de stoute schoenen aan en probeert hij het een ander uit, maar weet dan niet wanneer hij moet stoppen. Helaas heb ik momenteel niet de mogelijkheid om hem weer in een grotere kudde te houden dan met 2 andere paardjes.
Wanneer je hem zelf in handen hebt is hij heel anders. Als je niet duidelijk bent loopt hij tegen je aan te douwen, gaat hij expres op je tenen staan en zodra hij de kans krijgt haalt hij vanalles uit de kast. Als je goed met hem om weet te gaan is het werkelijk een schat van een beest. Hij raakt zelfs in paniek als je in een onbekende omgeving even bij hem wegloopt en hij niet mee kan. Hoe meer aandacht hij krijgt, hoe beter het over het algemeen gaat, al blijft hij het af en toe wel proberen.
Zijn onzekerheid is wel een probleem, omdat hij met het rijden niet durft. Dit uit zich in stilstaan, maar ook in rare flipbuien. Net als je denkt dat het goed gaat kan hij er enorm vandoor gaan en dan gaat hij ook van het pad af (als je in het bos rijdt). In het weiland moet hij nog erg veel leren. Maar goed, dit is een ander onderwerp.
Ik ben bang dat ik het maar even moet laten wezen totdat ik zelf weer met hem aan de slag kan, helemaal van voren af aan en daarbij hopen dat het verstand met de jaren komt Gelukkig ken ik een vrouw die goed les geeft op het gebied van omgang met en gedrag van paarden. Dit heeft in het verleden ook erg goed geholpen.

Vreemd verschijnsel is het... Gelukkig is het met mijn pony nog niet zo erg en ik hoop heel erg dat het ook niet zover komt. Ik ga na mijn zwangerschap zeker actief met hem aan de gang, hopelijk kunnen we er nog iets van brouwen.
Jammer dat ze er zoveel last van hebben als ze met de fles groot gebracht worden. Dit is toch niet met alle veulens het geval?

Mijn paardje was toen ik hem net had ook een behoorlijke lastpost aan het touw. Ik heb daar hulp bij gezocht en hetvolgende geleerd.

Als leider moet je altijd voorop lopen. Als het paad naast je loopt en hij wil de benen nemen, hou je er nooit iets aan. Dus, je loopt met een vrij lang touw voor je paardje (eerst gewoon in het weiland of de bak). Wil hij naast je komen dan buig jij af, zodat hij achter je blijft. Komt hij nou te dicht achter je en wil hij met zijn neus in je nek gaan lopen, dan zwaai je met de rest van je touw achter je, net zoals een ander paard dat zou doen als hij te dichtbij komt. Een touw tegen je aan is niet fijn, dus hij zal meer afstand nemen. Mocht hij willen slaan dan heeft hij geen kans als hij achter je loopt. Stijgeren is een ander verhaal, je moet zorgen dat je het touw net zo houdt als je hem had en dan kan hij nooit zover naar boven komen.
Mijn ervaring is dat als je hier een poosje mee bezig gaat, het een heel stuk verbetert. Hij is mij sinds ik zo met hem loop nog maar 1 keer voorbij gesprongen (hij wilde het toch nog eens uitproberen). Ik vind het wel lastig blijven om ervoor te zorgen dat hij echt achter je blijft lopen. Op een gegeven moment moet dit voor het paard vanzelfsprekend worden, omdat je telkens afbuigt en hij dus niet anders kan. Als ik buiten loop met mijn paardje heeft hij nog wel eens de neiging om zo schuin achter je te gaan lopen. Bij mijn man probeert hij er dan wel langs te glippen, maar die heeft hem ook minder in handen.
Misschien heb je er wat aan, het heeft mij erg goed geholpen!