Anita Cats schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 14:26:
> Ik vond het niet meer dan normaal dat het paard zo / niet
> reageerde!
> Je traint je paard om hem op jouw te laten letten, ik doe niet
> spelen, en wil op die manier een reaktie.
> Dwingen is een ander verhaal, daar heb ik het niet
> over,Samenspel dat is hem!
> Anita
Bij de les houden is wezenlijk iets anders dan er een marionet van maken...!
Enerzijds heb je de tot marionet opgeleide paarden -dan krijg je een Anky-paard dat blindelings opvolgt wat er dagelijks in getraind is en daar spreek je pas echt van de kracht van de herhaling, hebben deze mensen niet "absolute controle" het hoogst in het vaandel?
Anderzijds zijn er mensen die het paard opleiden tot partner- dan krijg je een paard dat mee mag denken en zelfs wel eens vooruit denkt. Er is geen absolute controle, er is wel controle en dus vertrouwen.
Zo'n paard MAG, een Anky-paard MOET.
Zo'n paard mag kiezen of hij de berm neemt of de straat. Hij mag in galop gaan als je de travershulp gaf, hij mag naast of achter je lopen, hij mag zijn hoofd schuren als hij jeuk heeft, hij mag in passage als hij de fanfare hoort, hij mag de zee in als hij dat wil, hij mag bokken als hij vrolijk is en steigeren als het spel hem daartoe uitdaagt, een zelfdenkend paard is een zegen.
Zo'n paard heeft zelfvertrouwen dat hij uit zichzelf haalt en niet hoeft te lenen bij de baas.
Ik vind het een kwestie van respect dat je je paard zichzelf laat zijn en een 'eigen stuk' toekent/toestaat. Een paard is namelijk veel, veel meer dan een sporttuigje.
Warboel
