Realist schreef op woensdag 9 juli 2008, 23:42:
> Wil schreef op woensdag 9 juli 2008, 23:00:
>
>> Realist schreef op woensdag 9 juli 2008, 19:21:
>> een SeMe paard.
>> Wie gaat bepalen of het wel of niet een paardwaardig bestaan is?
> Is dit niet het dilemma waar je altijd voor staat als je kies
> om een paard te verkopen of te laten afmaken?
Ja. Verkopen doe ik dus niet. Op dit moment 'nog' maar 2 paarden en die blijven.
Af laten maken: die dag komt voor ons ook een keertje en ik hoop dat ie nog heel ver weg is. Maar je hebt gelijk: op het moment dat je besluit om welk dier dan ook te kopen/te accepteren, ben jij verantwoordelijk voor zijn welzijn.
> Even voor de duidelijkheid, ooit heb ik 1 paard naar de slager
> gebracht, nou ja mijn ouders want ik was 13 jaar oud, hierna
> zijn alle de andere gestorven op ons eigen erf.
> Kosten nog moeite sparen wij voor onze paarden, veulen met een
> blaasruptuur wordt zonder twijfel geopereerd,
Mijn blaasrumptuurveulen is gestorven. Heeft de allereerste narcose niet overleefd.
Dus: idem dito.
> De band die ik met mijn dieren heb is niet meer of minder dan
> die jullie hebben, de wijze waarop ze hier gehouden worden is
> redelijk uniek voor nederlandse begrippen maar ik vind dat je
> eerlijk moet blijven en soms een hard besluit moet nemen.
Als dat noodzakelijk is zal ik dat ook doen. Hoe moeilijk het ook kan zijn.
>> Door de klimaatsverandering, andere bodemvegetatie, droogte,
>> hoogte en wind heeft hij helemaal geen last meer.
> Je ben in de gelukkige omstandigheid om dit landje de rug toe
> te keren en voor jouw paard moet het een zegen.
Ja... ik denk van wel!
> Nu ben ik niet van plan snel te vertrekken naar een warm land
> nu dan door allergie van mijn zijde, mijn afweersysteem heeft
> iets tegen de zon.
Kan iets aan gedaan worden, moet je ook willen.
> veulen + volwassen paard uit de kudde heeft gestaan voordat ze
> de groep weer in gingen, een verlegen merrie die klem wordt
> gezet door de andere zodat mijn 3 jarige even kon bijten en
> slaan.
Ook dat ken ik.
> Meestal is het vrede in deze kudde en kunnen paarden die paard
> zijn er zo bij maar afwijkingen is een heel ander verhaal.
Afwijkingen gedragen zich veelal als 'slachtoffer'... en zoeken steun bij een sterker dier.
Ze vormen een gevaar voor de kudde, die zich als zodanig zal opstellen.
> Dat we over het gerbuik ervann verschillen van mening en in het
> geval van ecem paarden en weet ik veel wat allemaal, is ook
> helemaal niet erg maar nog steeds verandert dat het feit niet
> dat ik niet slechter of beter ben met mijn dieren.
Maar dat heb ik ook nooit beweerd!
Ik weet zeker dat ook mensen die een paard continu op stal hebben staan, dit doen in de overtuiging dat ze het goed doen. En de beste brokjes kopen... want die zijn goed voor hun paard. Ijzers eronder slaan, omdat de hoefsmid dat zegt......
Ze weten niet beter, da's wat anders.
Tot ruim vier jaar geleden had ik ook stallen, dekens, hoefijzers en een prachtig hoofdstel met een correctie-scharenbit met tongboog.
Niet omdat ik slecht was voor paarden. Welnee, hele voederschema's heb ik uit zitten pluizen... wat was nu het allerbeste voor MIJN paarden?
)
Nee... domweg omdat ik nooit ergens gelezen of gezien had dat het ook ANDERS kon....
Toen is er ook vast ergens een PN'er geweest die tegen zichzelf zei: waarom moeten die paarden van haar op stal? Terwijl ze 2 hectare weiland heeft?
Waarom moeten ze ijzers? Waarom geeft ze ze brokjes?
Tsja..... PN gaan lezen, en in 1e instantie HoefNatuurlijk.... en meteen gedacht: dit is dé oplossing voor mijn paard.... omdat hij chronisch
hoefbevangen was... en een beginnende spat had.... en er steeds meer ijzerwerk onder getimmerd werd. Met wiggen , siliconengel en zooltjes. Omdat hij daarna nog beroerder ging lopen....
En ik voelde dat dit helemaal de verkeerde kant uitging... Ondanks wat de DA's en hoefsmeden allemaal beweerden. Die weg heb ik helemaal afgelegd.... jarenlang.
Veels te lang. Ik had beter meteen naar mezelf moeten luisteren. Naar mijn eigen gevoel: het gaat niet goed met zijn benen/voeten!!!!! Doe er wat aan!
Dus ben ik heel rap natuurlijk bekappen gaan leren. Van een prof natuurlijk bekapper.
En met vallen en opstaan..... en vooral heel lang geduld hebben en je paard ontzien... galoppeerde hij op een gegeven moment ijzerloos over het asfalt...
Dat was tevens het begin van de grote verandering. Het lezen, het leren. Vooral dat willen erkennen en toepassen.... dat is heel belangrijk.
Na de hoefijzers volgden al snel het opstallen, de brokken... daarna gingen de dekens de deur uit. Het bit was het laatste wat aan de wilgen ging.
Ik ben geen lid van een sekte. Ik ben ook geen goeroe. Niets is mij aangepraat.
Alles wat hier staat heb ik gelezen. En waarvan ik zelf dacht: dit is waar, dit is goed.... dit klinkt helemaal logisch...... Heb ik gewoon gedaan. Want het is beter voor de gezondheid van mijn dieren.
Prachtig toch?
Groet,
Wil.
Warboel
